Jónsmessunótt Varðeldurinn yljaði köldum kroppum eftir Jónsmessubaðið í Þistilfirðinum.
Jónsmessunótt Varðeldurinn yljaði köldum kroppum eftir Jónsmessubaðið í Þistilfirðinum. — Morgunblaðið/Líney Sigurðardóttir
Líney Sigurðardóttir Þórshöfn Jónsmessunóttin, aðfaranótt 24. júní er samkvæmt íslenskri þjóðtrú ein þeirra fjögurra nátta sem taldar eru hvað magnaðastar og yfirnáttúrulegir hlutir geta gerst.

Líney Sigurðardóttir

Þórshöfn

Jónsmessunóttin, aðfaranótt 24. júní er samkvæmt íslenskri þjóðtrú ein þeirra fjögurra nátta sem taldar eru hvað magnaðastar og yfirnáttúrulegir hlutir geta gerst. Þessa nótt á döggin að öðlast lækningamátt svo afar heilnæmt á að vera að velta sér þá nakinn upp úr dögginni.

Baðbomburnar, sjósundkonur á Þórshöfn og nágrenni, völdu þó heldur stærri og votari flöt en döggina til að baða sig upp úr á Jónsmessunótt, sjálfan Þistilfjörðinn. Hann er heilnæmur líkt og döggin en mun ókyrrari, því öldugangur var nokkur.

Svalt var í veðri þessa nótt, lofthitinn var rúm fjögur stig en sjórinn hlýrri eða 6,7 stig svo það var eiginlega notalegt að komast í sjóinn úr loftkuldanum. Varðeldur var kveiktur í fjörunni til að ylja sér eftir baðið og var þessi Jónsmessunótt sannarlega kynngimögnuð svo allar Baðbombur voru endurnærðar á sál og líkama eftir baðið og setu við eld og þær telja mikil sannindi fólgin í þessari gömlu þjóðvísu:

„Ef þín er lundin þjáð og hrelld,

þessum hlýddu orðum:

Gakktu með sjó eða sittu við eld,

svo kvað völvan forðum.“