Björn Jónasson

Nú er elsku faðir minn, Björn Jónasson, búinn að kveðja okkur eftir erfið veikindi. Móðir mín, Guðrún Sigurðardóttir, kvaddi okkur fyrir nákvæmlega 15 árum og mig langar því til að minnast þeirra beggja hér.

Pabbi og mamma voru umhyggjusamir foreldrar og lifðu mikið fyrir börnin sín, mig og yngri systur mína Bryndísi og síðar barnabörnin.

Æskan í Garðabænum var góð. Pabbi var duglegur að spila ýmsa leiki við okkur systkinin, meðal annars skák, krikket og badminton. Þórsmörk var í uppáhaldi hjá pabba. Pabbi tók alltaf með badmintonspaða í ferðalög og þar kveikti hann áhuga minn á spaðaíþróttum og óhætt að segja að það hafi haft mikil áhrif á líf mitt.

Móðir mín og faðir voru ólík. Pabbi hugsaði um smáatriðin og skipulag en mamma var meiri sveimhugi, metnaðarfullur kennari og bjó yfir yfirburðaþekkingu á enskri tungu. Þau áttu það sameiginlegt að þau voru bæði fölskvalaus, hlý og heiðarleg. Bæði höfðu þau áhuga á tónlist og höfðu gaman af því að sækja tónleika. Þau höfðu mikinn metnað fyrir hönd barna sinna og voru mjög áfram um að við systkinin myndum ganga menntaveginn. Mamma og pabbi skildu þegar ég var tólf ára. Sambandið á milli þeirra var þó oftast gott og voru þau samstíga sem foreldrar.

Mamma og pabbi voru sterkar persónur hvort á sinn hátt. Mamma var mjög vönd að virðingu sinni, fastheldin, kurteis og hæglát. Undir niðri bjó hún samt yfir miklum metnaði, bæði faglega og fyrir hönd barnanna sinna og var stórhuga og keppnismaður í eðli sínu.

Pabbi var mjög hreinskilinn eins og mamma en óð meira áfram og sagði það sem hann var að hugsa og var ákveðinn. Pabbi var líka metnaðargjarn um að sinna vinnu sinni vel og ef eitthvað var ekki til inni í búðinni sem viðskiptavininn vantaði þá fannst honum það ómögulegt. Hann var því vanur að fara í símann og panta vöruna hjá heildsala og fá hana samdægurs, ekki mátti klikka á að þjónusta viðskiptavininn.

Pabbi passaði barnabörnin sín oft og var fastagestur á heimilinu. Hann sótti sérstaklega í að aðstoða Elías Andra sem er fjölfatlaður og mikill sjarmör og þeir fögnuðu alltaf hvor öðrum þegar þeir hittust. Pabbi heimsótti mig líka reglulega í vinnuna í Tennishöllina og lá ekki á skoðunum sínum yfir því sem þurfti að gera þar en hjálpaði líka oft til. Mér er minnisstætt að hann horfði mikið á mig keppa á tennismótum þegar ég var unglingur og einnig jafnvel þegar ég var fullorðinn og þótti mér þá stundum nóg um. Það kom til dæmis fyrir að ég fékk á mig bolta sem var algjörlega vonlaust að ná og þá átti pabbi það til að kalla til mín: „Af hverju hleypur þú ekki á eftir boltanum strákur?“ Við pabbi náðum árið 2006 að verða saman Íslandsmeistarar í tennis í tvíliðaleik öðlinga 30 ára og eldri og pabbi var mjög hreykinn af þessum árangri með syni sínum.

Ég er þakklátur fyrir umhyggjusama foreldra. Ég vildi að þau hefðu fengið að lifa lengur en ég veit að þau voru bæði stolt af börnum sínum og barnabörnum og það var það sem skipti þau mestu máli.

Takk fyrir allt elsku pabbi og mamma.

Ástkæri tengdapabbi, minningarnar streyma yfir okkur fjölskylduna nú þegar þú hefur kvatt jarðvistina. Þú umvafðir okkur mikilli ást og snertir okkur djúpt. Þú varst ávallt boðinn og búinn að hjálpa okkur hvar og hvenær sem er. Ég minnist lambahryggjarins sem þú eldaðir af alúð fyrir okkur fjölskylduna og hversu yndislegt var að koma til þín í bröns þar sem þú settir á borð allt það einfaldasta en samt það besta. Þú varst nægjusamur maður og það þurfti lítið til að gleðja þig. Það ríkti alltaf mikill friður heima hjá þér og okkur fjölskyldunni leið alltaf svo vel á yndislega sófanum sem þú varst alltaf stoltur af að eiga í ótal mörg ár.

Þú hafðir alltaf tíma til að styðja við okkur og tilbúinn að eyða öllu fríinu þínu í að passa upp á barnabörnin þín. Ég er endalaust þakklát fyrir allt það sem þú gerðir fyrir okkur fjölskylduna. Þú stóðst með okkur í einu og öllu, áhugamálunum og öllu því sem við stóðum fyrir. Þú varst með sterka ábyrgðartilfinningu gagnvart okkar fatlaða dreng, Elíasi Andra, augasteininum þínum, og ástin þín gagnvart honum skein í gegn. Það lýsir vel samskiptum ykkar hér að Ómar Páll, okkar litli, hafði orð á því þegar þú komst í heimsókn með kleinurnar þínar og djús og gafst Elíasi alla athyglina: „Afi, það eru líka fleiri en Elías hér.“ Samband ykkar Elíasar var einstakt og söknuðurinn verður mikill fyrir Elías Andra þó að hann geti ekki tjáð sig um það.

Elsku Bjössi, ég er svo þakklát fyrir okkar góðu kynni og sérstaklega fyrir tímann sem við áttum saman síðastliðin ár, við náðum að kynnast alveg upp á nýtt og eignuðumst minningar sem munu ylja mér um hjartarætur til eilífðar.

Hvíldu í friði elsku afi og tengdapabbi, við munum sakna þín sárt. Megi Guð og englarnir umvefja þig, við elskum þig.