Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson: Gráhærður er þessi gumi. Gnæfir við loftið hann Tumi. Æðstur er sá meðal Ása. Oft mun um hafdjúpin rása. Eysteinn Pétursson svarar: „Hér er hár.

Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:

Gráhærður er þessi gumi.

Gnæfir við loftið hann Tumi.

Æðstur er sá meðal Ása.

Oft mun um hafdjúpin rása.

Eysteinn Pétursson svarar: „Hér er hár. Vona að enginn hneykslist, þótt síðasta línan sé svolítið í anda séra Hallgríms sáluga um stuðlasetningu“:

Hár er gráhærður gumi.

Grannur og hár er hann Tumi.

Æðstur er Hár meðal Ása.

Um djúpin hárinn mun rása.

Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:

Hár er sá gráhærði gumi.

Gríðar hár vera mun Tumi.

Hár nefnist höfðingi Ása.

Hár mun um sædjúpin rása.

Þá er limra:

Hallbera gamla á Heiði

tók hraustlega í lurginn á Eiði

og hárreytti þann

hárprúða mann,

sem reitti hana til reiði.

Þá er ný gáta eftir Guðmund:

Dropar lofti duttu úr,

uns dundi á með helliskúr.

Hrökk ég upp af svefni súr

og samdi gátu í moll og dúr:

Léttur blær sér lyftir hér.

Löðrungur er veittur þér.

Heyskapur þá hafinn er.

Hraður nú í brjósti mér.

Helgi R. Einarsson skrifaði mér: „Ég var að koma heim frá bænum Garða við Garðavatn með gönguhóp sem við hjónin erum í. Skrapp áðan í sund og þessar urðu til á braut 3 í Lágafellslaug:

Ferðalok

Glæsilegur Garðabær

gleður þessa og hina,

þar ég lyfti glasi í gær

og gladdist meðal vina.

Með sorg í hjarta heim því fló,

holdið aumt og brunnið,

en verst af öllu þykir þó

að það er af mér runnið.“

Hinrik Bjarnason sendi mér þessa stöku:

Ósigrar og atvik ljót

ekki breyta hinu:

Á stundum dáða; við storm og grjót

ég stend með landsliðinu.

Um Hegranes í Skagafirði var kveðið:

Hegranes er herleg sveit,

hlaðin með græna skóga.

sjá má þar í svörtum reit

sauðaþjófa nóga.

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is