Fyrst er limran „Sundreiðin“ eftir Guðmund Arnfinnsson:
Hann Sæmi úr Svartaskóla
sundreið kolsvörtum drjóla
„yfir hafið og heim“
og hrekkjóttum þeim
með saltara sökkti fóla.
Og hér er „Ástarlimra“ eftir Guðmund:
Hún Vala sagði það sjálf,
að sig hefði dreymt hann Álf
frá því að fyrst
hann fékk hana kysst
á skemmtun í Valaskjálf.
Óla Friðmey Kjartansdóttir setti á Boðnarmjöð vísu eftir RSG:
Haustsins spá er sviðasár
sinugráir hagar.
Því eru á við þúsund ár
Þessir fáu dagar ...
Friðrik Steingrímsson yrkir „Upp eða niður“:
Hvar ég lend'er fell ég frá
fráleitt veldur ama,
ég mundi vilja minna á
að mér er alveg sama.
Erlingur Sigtryggsson svaraði:
Í öðrum heimi er ekkert gott
og erfiður þangað róður,
en komist ég þar með Charlie Watt
og Keith, þá verð ég góður.
Hafsteinn Reykjalín Traustason orti 3. sept. kl. 14.36:
Bíð enn eftir sólarsumri,
sunnan undir vegg.
Grillið klárt með góðum humri,
glasið hjá því legg.
(Um stundarsakir)
Pétur á Gautlöndum þótti stundum nokkuð „principfastur“ í löggjafarstörfum og viðhafa orðið „princip“ nokkuð oft í ræðum sínum. Um það var þetta kveðið:
Allt var gott er gerði drottinn forðum.
Princip þó hann þetta braut
þegar hann bjó til Pétur Gaut.
Eitt sinn átti Magnús Torfason alþm., þá bæjarfógeti á Ísafirði sem oftar, í sennu á þingi. Um það var þetta kveðið:
Sverða heyrist söngurinn,
sveitist dreyra gljáskallinn,
skekur geirinn skapúfinn
Skutulseyrar-týraninn.
Að lokum eftir Örn Arnarson:
Djöflar hljóða deyjandi.
Dvínar glóð í helvíti.
Blæs í hlóðir bölvandi
bræðimóður andskoti.
halldorblondal@simnet.is