Sigurlín Hermannsdóttir segir á Boðnarmiði að mild haustkvöld séu eitt af því betra.

Sigurlín Hermannsdóttir segir á Boðnarmiði að mild haustkvöld séu eitt af því betra. Og lætur þetta gullfallega ljóð, „Hausthúm“, fylgja:

Húm finnst mér hlýlegast orða,

handofin skikkja úr rökkri

fagurlögð bjartsýnisborða

brydduð með stjörnudýrð krökkri

fyllt er hún sumarsins forða

fóðruð með kælunni dökkri.

Á síðkvöldum skikkja mig hjúpar úr

húmi

að hausti ég gleymi oft tíma og rúmi.

Gunnar J. Straumland yrkir „hringhend og oddhend sléttubönd um veðurhorfur á afréttum“:

Bylur gólar, frerans fól

fimbul tólin hafa.

Dylur sólu skuggans skjól,

skaflar bólin grafa.

Lesin afturábak:

Grafa bólin skaflar, skjól

skuggans sólu dylur.

Hafa tólin fimbul fól,

frerans gólar bylur.

Magnús Halldórsson segist þennan morgun hafa lent í þrígang í kóngulóarvef eða vetrarkvíðaþráðum á leið til vinnu:

Hausinn prýðir hýjalín,

hér mun fjas ei tjóa.

Valda þessu verkin brýn,

vænstu köngulóa.

Anton Helgi Jónsson yrkir „Haustljóð í limruformi“:

Það komst eitt sinn kenning á sveim

um kyrran og laufgrænan heim.

Af rigningum barið

er reynitréð farið

að ryðga í fræðunum þeim.

Á fimmtudag orti Magnús Halldórsson og kallaði „Tímamót“:

Skrölti út og skyggndi' að vanda skýjaklasann.

Veðrabrigðin létt í las hann,

með löggildingu uppá vasann

Hér er limra eftir Jóhann S. Hannesson:

Á menningarheljarþröm hinstri

gegn hverskonar erlendu mynstri

við Lómagnúp stöndum

með ljóðstaf í höndum

og lemjum til hægri og vinstri.

Gömul vísa í lokin:

Þú ert að smíða, þundur skíða.

Þig mjög prýða verkin slyng,

en ég er að skríða vesæll víða

vafinn kvíða og mótlæting

Halldór Blöndal

halldorblondal@simnet.is