Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Harðgiftur er seggur sá.
Sjötti kominn Jóni frá.
Mér að skapi mjög hann er.
Mikill þykir fyrir sér.
Nú brá svo við, að rétt lausn barst ekki, en sjálfur skýrir Guðmundur gátuna svona:
Eiginmaður mundi sá.
Maður sjötti Jóni frá.
Mér að skapi maður er.
Maður sá er fylginn sér.
Hjalli er hestamaður
helst til mislukkaður,
en geysi frár
og furðu knár
hans foli er ekki staður.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Úti rignir endalaust,
englabörnin gráta,
enn er komið hrollkalt haust,
hér er fislétt gáta:
Hún á vefstól einatt er.
Á mér snyrtir kollinn vel.
Bráðum skal ég borga þér.
Býsna þörf á sláttuvél.
Nikulás Sveinsson sendi mér tölvupóst og kallar „Hnoð“:
Hver fer út og hver fer inn
hverjum þarf að fórna
jæja þá í þetta sinn
skal ég áfram stjórna.
Er á meðan er
allir sjá að sér
sama hvernig fer
segir hugur mér.
Gísli Jónsson kvað:
Held ég besta hlutskipti,
hverjum það til félli,
mega eignast Margréti,
Mávahlíð og Velli.
Einhvern tíma hefur þessi vísa verið höfð lokavísa í skandéringu:
Komst hann Láki kútinn í,
kreppist allur saman.
Við skulum hlæja þá að því;
þetta verður gaman.
Eins og melur alþekktur
ýmsa felur hrekki,
hefur í seli Sigurður
sem hann telur ekki.
Þessi „landi“ er þrísoðinn
af þeim sem verkið kunni,
og sýnist vera samboðinn
sveitamenningunni.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is