þú veist
að undir gögnunum
titrar lífið
þú hefur séð það
með berum augum
og lýsir því fyrir henni
ekkert gljáfægt sjálf
ekkert kjarnað ég
heldur kámugt óefni
varurð
eintóm og óhlaðin
til
finning (26)
Við búum við nýja heimsmynd, í heimi þar sem raunsæið, vísindin, hafa tekið yfir og trúarbrögðin að mörgu leyti lagst af sem hugmyndafræðilegar stoðir og styttur.
Heimsmynd okkar er tvískipt. Annars vegar erum við samkvæmt vísindalegum rannsóknum einungis búin til úr efni, úr atómum sem byggja frumur. Allar hugsanir okkar og tilfinningar eru bara efnaskipti. Hins vegar búum við í samfélagi sem þráir eitthvað meira, leggur mikla áherslu á andlega heilsu og er forvitið um sálarlífið og ber virðingu fyrir því.
Tómas gerir tilraun til þess að henda reiður á þessu óræða fyrirbæri: sálinni í samtímanum, tilfinningalífinu. Hann hlutgerir hana í ótal ólíkum myndum. Skynjun, kennd, „kámugt óefni“. Hann setur sálina fram sem eitthvað götótt sem þarf að stoppa í. Hann er áhugasamur um og jafnvel krítískur á þá miklu áherslu sem lögð er á sálarlífið í samtímanum, á sálfræðitíma, hugleiðslu, sjálfið.
til
finning
ekki alveg kennd
ekki alveg bein skynjun
þú nemur hana
innan um aðfluttar setningar
annarlegar formúlur
óljós hugtök
í ótyggjanlegum sinum
eitraðri bensíngufu
hnúðum undir húð (28)
Umframframleiðsla er ljómandi vel heppnuð frumraun, afmörkuð og öguð en þó frjó og áleitin. Það verður spennandi að sjá hvað fleira Tómas hefur fram að færa þegar fram líða stundir.
Ragnheiður Birgisdóttir