Sigurlín Hermannsdóttir kastar fram sannkallaðri heimsfaraldurslimru:
Sigfinnur hrósaði happi
er hann týndi frúnni á vappi;
upp rifjaði í skyndi
að Ráðhildi fyndi
með rakningar- frábæru appi.
Þórarinn Eldjárn á einnig limru í fórum sínum:
Ekki var hollt fyrir Hassan
að hugsa svona út fyrir kassann.
Inn í kassann á ný
hann komst ekki‘ af því
hann vantaði vísa í passann.
Gunnar J. Straumland á sér hringhendan sléttubandadraum – ungan:
Straumur þungur lífi ljær
ljóðum, sungnum hlýjum.
Draumur ungur klifrar kær
kvæðið, tungum nýjum.
Eins og alkunna er má einnig lesa sléttuböndin afturábak...
Nýjum tungum kvæðið kær
klifrar ungur draumur.
Hlýjum sungnum ljóðum ljær
lífi, þungur straumur.
Í haust var Friðrik Steingrímsson mættur í Hlíðarrétt í Mývatnssveit, nema hvað. Og þar varð honum að orði:
Féð í dag var fært í rétt,
fráleitt var nú safnið þétt.
Út af því hvað féð var fátt
fengu sumir lítinn drátt.
Pétur Stefánsson yrkir falleg eftirmæli um góða vinkonu eiginkonu sinnar sem lést langt fyrir aldur fram:
Gleði alla glens og spé
gleypir dauðaskíman.
Falla lauf af lífsins tré
löngu fyrir tímann.
Bjarni Jónsson í Sýruparti á Akranesi (f. 1859 og d. 1937) orti síðasta veturinn í Reykjavík.
Ellismár um ævihaust
orkusmár má liggja
sagnafár með svikna raust
sjötíu ára og þriggja.
Honum var í nöp við róginn eins og þessi hringhenda ber vitni um:
Veldur mestu misskilning
mál er brestur sanninn
sýnir verstu sjónhverfing
sem við festist manninn.
Pétur Blöndal
p.blondal@gmail.com