Ómar Örn Þorbjörnsson

Elsku pabbi.

Mér er orða vant og í tilfinningarússíbana yfir því að þú sért kominn yfir í önnur heimkynni og að ég muni ekki sjá þig aftur í þessum heimi. Eflaust hefur verið beðið eftir starfskröftum þínum á nýjum stað en einn af þínum bestu kostum var að þú varst alltaf reiðbúinn og komst að fyrra bragði til að veita hjálparhönd öllum þeim sem þurftu á að halda. Alltaf reyndir þú að finna lausnir á vandanum sem lá fyrir, á hvaða sviði sem hann var, það er óhætt að segja að ég hafi lært af þér að vera lausnamiðuð. Þú varst lengi aðalhjálparhellan okkar Gumma ásamt mömmu. Þegar við vorum ung og vorum að koma okkur fyrir í Sigluvoginum, tókstu húsið í gegn ásamt Gumma, svo situr eftir þig fallegt lítið hús í garðinum hjá okkur sem þú smíðaðir fyrir Elísu mína þegar hún var lítil. Barngóður varstu líka með eindæmum en eins og kemur fram í einni videóupptöku af Helenu minni frá því hún var lítil og hún spurð hver eigi hana, þá var svarið „afi Ómar“. Elísa mín var nú líka aðalafastelpan þegar hún var lítil og fannst enginn jafn skemmtilegur og þú og það sama má segja um allar mínar dætur. Þú varst meira segja farinn að róla Tuma hundi eins og hann væri lítið barn og varst sannfærður um að hann væri mjög ánægður með þetta. Óhefðbundnar lækningar voru þitt áhugasvið og ef við fengum kvef eða pest varstu mættur með ilmkjarnaolíurnar og allar græjur. Andleg málefni áttu hug þinn allan og má því segja að nú sértu kominn á kaf inn í áhugasviðið og lausn á lífsins gátu, þ.e. hvað bíður okkar eftir jarðvistina hér. Þú varst með eindæmum gjafmildur en jólin, sem nú nálgast, voru einmitt einn af þínum uppáhaldsárstímum. Þú og mamma gáfuð mér og bræðrum mínum góða æsku og fyrir það verð ég ávallt þakklát. Þú varst mikill hvatamaður í að fá mig til að læra á hljóðfæri en því miður þáði ég það ekki en sé alltaf eftir því. Þú sendir okkur systkinin á tungumálanámskeið, bæði dönsku og þýsku og ég fór fyrir þína tilstilli í málaskóla í Þýskalandi eftir menntaskóla. Þú skráðir mig í samkvæmisdansa sem ég stundaði í nokkur ár. Þú hvattir mig áfram og varst tilbúinn að gera allt fyrir okkur systkinin og greiða okkur aðgang að öllum tækifærum sem buðust, við höfðum alltaf forgang hjá þér. Svo má ekki gleyma því að þú varst smekkmaður sem kunnir mjög vel að meta snyrtilegan fatnað. Ég man þegar ég var yngri, þá fórstu stundum utan í kórferðalög og komst svo alltaf með föt handa mér til baka í farteskinu og það besta er að ég notaði þau öll. Já þú gast lesið fatasmekk unglingsins en það er ekki öllum gefið. Það eru þung skref að fylgja þér og kveðja elsku pabbi minn. Þakka þér fyrir allt og þann tíma sem við áttum saman. Ég er sannfærð um að þér líði vel og sért kominn á fullt í hjálparstarf umkringdur þeim ástvinum sem við eigum saman á þeim stað þar sem þú ert núna. Ég mun sakna þín og varðveiti minninguna um þig alltaf.

Þín dóttir, Nú er tengdapabbi horfinn á braut og hefur hafið stórkostlegt ferðarlag yfir móðuna miklu. Fyrir okkur sem eftir stöndum er það sárt, sérstaklega þar sem þetta bar snöggt að og enginn tími til að kveðja. En ég veit að hann er í essinu sínu á þessum nýja stað enda lengi rannsakað og haft áhuga á að vita um framhaldið.

Þegar ég kynntist Berglindi fyrir rúmum 30 árum kom ég fyrst í Álfheimana í allsérstökum mokkasíum. Ómar gat eins og allir vita verið mjög stríðinn enda kallaði hann mig léttfeta lengi vel þó skónum hafi verið lagt. Í hverri heimsókn þurfti ég að hafa varann á því Ómar hafði gaman af því að atast í þessum unga dreng sem var farinn að venja komur sínar. En þrátt fyrir það tókst með okkur góður vinskapur enda stóð hann alltaf með mér þegar á reyndi.

Ég minnist Ómars fyrst og fremst sem hjálpsams, duglegs, sterks, forvitins og skoðanafasts manns en fyrst og fremst sem góðs afa dætra minna. Hann hafði mikinn áhuga á þeim, sérstaklega á fyrstu uppvaxtarárum þar sem hann var óþreytandi að leika og sýsla eitthvað með þeim.

Hjálpsemin er mér líka ofarlega í huga enda hefur hann hjálpað okkur Berglindi að gera upp húsið okkar í þremur áföngum. Ég man t.d. vel þegar við vorum tveir heima í Sigluvogi uppi á 45° bröttu þakinu þann 17. júní árið 2000 þegar stóri skjálftinn reið yfir. Ekki kjöraðstæður en fátt hreyfði við mínum manni sem hélt svo bara áfram að vinna. Það var fátt sem hann gat ekki gert í að gera upp eldri hús en þó hann hafi verið húsasmíðameistari var hann einnig mjög flinkur múrari. Hann var ódrepandi til vinnu, harðduglegur og ósérhlífinn enda vann hann alveg fram á síðasta dag.

Við Ómar höfum unnið mikið saman í gegnum tíðina. Fyrst ég fyrir hann en svo saman í félagi þar sem við gerðum upp 8 íbúðir á Framnesvegi með pabba mínum og Þorláki. Það gat stundum verið erfitt að vinna á móti Ómari ef eitthvað þurfti að bera. Hann var svo hraustur að það var ekki fyrir alla að vera á hinum endanum enda þurfti stundum tvo til. Þarna var gott að vinna með manni sem gat allt gert eða komið með lausnir um hvernig ætti að vinna verkin.

Það voru fáir betri en tengdapabbi þegar eitthvað bjátaði á. Alltaf fyrstur á staðinn og ef hann gat ekki leyst málið þar og þá fór hann beint í að finna lausn. Það verður skrítið að hafa hann ekki til staðar fyrir okkur sem erum vön að geta leitað til hans. Ég veit að þú hefur haft mikinn áhuga á þessu ferðalagi sem nú er hafið. Passaðu þig bara að njóta ferðalagsins. Við hin reddum okkur hérna hinum megin enda höfum við haft góða leiðsögn.

Ég þakka þér Ómar fyrir samfylgdina síðustu 30 ár, alla hjálpina, leiðsögnina og umhyggjuna. Við varðveitum minningu þína um ókomna tíð.

Ég minnist elsku Ómars tengdaföður míns með þakklæti.

Þakklæti fyrir allar minningar sem hafa skapast með nærveru hans.

Þakklæti fyrir að vera alltaf til staðar fyrir alla sem þurftu á aðstoð hans að halda.

Þakklæti fyrir að koma alltaf þegar hringt var, sama hvernig á stóð.

Þakklæti fyrir að vera frábær afi barnanna okkar.

Þakklæti fyrir að vera hann sjálfur.

Ómar var fróðleiksfús og víðlesinn maður sem gaman var að spjalla við. Hann hafði unun og yndi af að ferðast með okkur til Tenerife og var fullur tilhlökkunar að hugsa til næstu ferðar. Þar naut hann þess að vera í eigin hugarheimi og skoða það sem umhverfið hafði upp á að bjóða, spjalla og kynnast nýju fólki.

Ómar, afi barnanna okkar, sem lyfti þeim öllum örsmáum upp á háan afastall og lét þau ganga um loftin þar sem hann hélt þeim nánast öfugum á hvolfi með fætur upp í loft, einnig rólaði þeim alltaf í höndum sér. Þetta gerði hann allt þar til þau voru orðin 5-6 ára.

Alla konudaga kom Ómar færandi hendi með blóm og gladdi hjarta mitt, góðu pönnukökurnar hans komu alltaf með í öll afmæli sem haldin voru og var mikil tilhlökkun hjá okkur öllum að fá afapönnukökur.

Margar minningar fljóta um hugann, þær eru of margar til að telja upp en munu fylgja okkur í gegnum lífið.

Við þökkum allar stundir sem við fengum að njóta með þér elsku Ómar.

Minning um góðan mann lifir og verður alltaf björt.

Þín tengdadóttir

Elsku Ommi bróðir okkar er látinn. Það er stórt skarð sem hann skilur eftir sig í okkar stóra systkinahópi sem erfitt er að ná utan um. Ommi var elstur okkar, kom fyrst og fann til mikillar ábyrgðar gagnvart fjölskyldu sinni, foreldrum og systkinum. Alla tíð sá hann til þess að mamma okkar hefði nóg fyrir sig, aðstoðaði hana mikið og heimsótti oft. Tengslin milli þeirra voru mjög sterk. Ommi fór hljótt með það sem hann gerði fyrir aðra, hann var bóngóður og hjálpsamur enda fannst honum það vera hans hlutverk að sjá til þess að allt gengi vel hjá sínu fólki. Þessi þáttur í fari hans náði út fyrir fjölskylduna þar sem hann hafði djúpan áhuga á andlegum málefnum. Hans aðalstarfsvettangur var við smíðar en í seinni tíð lærði hann heilun og hjálpaði mörgum í gegnum þá vinnu sem hann sinnti meðfram sínu aðalstarfi og veitti það honum mikla ánægju. Ommi var með eindæmum glæsilegur maður, hann hafði unun af því að klæða sig fallega og var mikið snyrtimenni. Hann hafði gaman af alls kyns hönnun og naut þess að skoða fallegt handverk. Tónlist skipaði stóran sess í hans lífi og áhuginn þar náði yfir víðan völl, þjóðlagatónlist, klassík og allt þar á milli. Hann spilaði á gítar og naut þess að grípa í hann við ýmis tækifæri. Ommi söng í kórum í gegnum tíðina, hann hafði fallega söngrödd sem naut sína til fulls á því sviði. Í mörg ár bauð hann okkur systrunum á jólahlaðborð, þessar stundir áttum við saman með honum, minningarnar um þær eru okkur ómetanlegar. Við minnumst elsku bróður okkar með djúpu þakklæti fyrir samfylgdina með glaðværum, stríðnum og sterkum karakter sem fór sínar eigin leiðir í lífinu.

Elsku Sigga, Berglind, Hákon, Sturlaugur og fjölskyldur, við vottum ykkur innilega samúð á þessum erfiða tíma. Elsku bróðir okkar lifir áfram í hjörtum okkar allra.

Hjartans kveðja,

Þann 30. október síðastliðinn barst okkur sú sorgarfrétt að Ómar bróðir okkar væri fallinn frá, annað reiðarslagið á stuttum tíma.

Ommi bróðir eins og hann var alltaf kallaður, fæddist á Hólmavík. Hann fluttist síðan með fjölskyldunni á Akranes og þaðan lá svo leiðin til Skagastrandar þar sem að hann ólst upp í stórum og samheldnum systkinahópi.

Ungur að árum fór hann suður til vinnu og var hann mikil hjálparhella fyrir foreldra okkar.

Ommi bróðir var mikið fyrir músík og byrjaði ungur að spila á hljóðfæri sem að hafði mikil áhrif á okkur yngri systkinin. Ommi var mikill kóramaður og var félagi í Oddfellow.

Ommi bróðir lærði til þjóns á Hótel Sögu, en hugurinn reikaði annað og lærði hann síðar húsasmíði sem að hann starfaði við til æviloka.

Síðustu misseri höfðu hjónin Ommi og Sigga fundið sinn sælureit í sumarhúsi sona sinna í Grímsnesi.

Við viljum votta fjölskyldunni okkar dýpstu samúð.

Missir okkar er mikill en minningin um góðan og yndislegan bróður varir að eilífu.

Við vitum að Ísleifur bróðir tekur vel á móti þér.

Þínir bræður,