Handbolti
Gunnar Egill Daníelsson
gunnaregill@mbl.is
Karlalið FH fór á topp úrvalsdeildarinnar í handknattleik, Olísdeildarinnar, með sterkum 28:24-sigri gegn erkifjendum sínum og nágrönnum í Haukum síðastliðinn miðvikudag. Fyrir leikinn voru Haukar í efsta sætinu og sigurinn því sérstaklega sætur. Eftir fremur hæga byrjun þar sem tveir af fyrstu þremur leikjunum töpuðust hafa FH-ingar tekið afar vel við sér með því að vinna sjö og gera eitt jafntefli í næstu átta leikjum.
„Við erum með nýtt lið. Einar [Rafn Eiðsson] og Freysi [Arnar Freyr Ársælsson] fóru í KA. Þetta eru miklu yngri strákar núna. Þetta var erfið byrjun í deildinni þar sem við töpuðum á móti Selfossi og ÍBV. Við skoruðum ekki nógu mikið af mörkum í þessum leikjum og töpuðum svo stórt heima á móti Minsk í Evrópukeppni. Eftir þann leik sáum við að við þyrftum að vera sterkari líkamlega.
Til þess að undirbúa okkur sem best fyrir seinni leikinn í Minsk æfðum við í fimm daga. Það var ekkert hugsað um þeirra lið, það var bara fókus á handbolta og bara á okkar lið. Þetta var mjög góður tími fyrir liðið. Svo unnum við Minsk í seinni leiknum og allir hafa eftir það tekið næstu skref leik fyrir leik. Þannig höfum við bætt okkur,“ sagði Phil Döhler, þýskur markvörður FH, í samtali við Morgunblaðið, spurður hvað hefði lagt grunn að góðu gengi liðsins undanfarið.
Var í miklu stuði
Döhler fór á kostum í leiknum með Haukum þar sem hann varði 20 skot. „Ég missti af leiknum gegn Stjörnunni, ég æfði ekki handbolta í tíu daga og var því mjög mótiveraður að fá að spila handbolta aftur. Ég kom aftur í leiknum gegn Fram og svo spilaði ég líka næsta leik gegn Aftureldingu. Gegn Haukum var ég bara heitur, ég var í þvílíku stuði þar sem ég vil bara spila handbolta og aftur handbolta. Þessa tíu daga sem ég var frá saknaði ég þess mjög mikið. Það var mikilvægt að vinna þessa leiki á undan Haukum en leikurinn gegn þeim er sá stærsti fyrir okkur. Eitt af því fyrsta sem allir sögðu við mig þegar ég kom til FH var: „Við verðum að vinna Hauka.““
Spurður hvernig það hafi verið að taka þátt í Hafnarfjarðarslögum þegar samkomutakmarkanir eru við lýði sagði Döhler: „Í mínum fyrsta leik gegn Haukum þegar við unnum þá í deildinni voru 100, kannski 200 áhorfendur. Svo í næsta leik gegn þeim voru um 1.000 áhorfendur og ég hugsaði bara: „Úff, þetta er FH – Haukar!“ Ég hef saknað áhorfendanna þegar það hafa verið takmarkanir á þessum Covid-tíma. Ég hef séð það að undanförnu að áhorfendur voru komnir aftur að horfa á leiki í Þýskalandi og það hvetur mann sérstaklega mikið til dáða. Allir FH-krakkarnir úr Áslandsskóla voru mættir í Krikann á miðvikudag að öskra „Áfram FH!“ og það gefur manni byr undir báða vængi.
Þessi rígur er sambærilegur rígnum á milli Kiel og Flensburg í þýsku 1. deildinni. Í hvert skipti eru tvö af bestu liðum deildarinnar að spila hvert við annað. Ég vinn í Áslandsskóla og þar er meira um Haukakrakka en FH-krakka en allir voru þeir alltaf að spyrja mig: „Hvenær er leikurinn á móti Haukum?“ og „Hvenær er næsti leikur á móti Haukum?“ Það eru fleiri Haukakrakkar í skólanum en núna eru yngri og yngri krakkar að byrja að æfa handbolta með FH. Ég vinn meira með yngri krökkum í skólanum og er líka með markmannsþjálfun fyrir yngri krakka í FH. Það er mjög gaman,“ sagði hann.
Krakkarnir kenna mér íslensku
Döhler sagði starfið í Áslandsskóla hafa verið sér dýrmætt og nefndi þar sem dæmi að nemendurnir, þeir yngstu á grunnskólastigi, hefðu kennt sér íslensku. Viðtalið fór einmitt fram á íslensku. „Ég vinn á föstudögum með krökkum í skólanum sem starfsmaður, seinni hluta dagsins í frístund. Öll íslenskan sem ég hef lært hingað til er frá krökkunum í skólanum. Ég var í námi í Þýskalandi en eftir 3-4 mánuði áttaði ég mig á því að það nám væri ekki rétt fyrir mig. Svo í Magdeburg fór ég að læra margmiðlunarfræði og þá komst ég að þeirri niðurstöðu að ég vildi vinna með krökkum þar sem mér finnst það mjög gaman.
Magdeburg sendi mig stundum í leikskóla og ég vann þar. Þá vissi ég hvað ég vildi læra; ég vil læra leikskólakennarann. Þegar ég kom til Íslands var reynt að útvega mér starf í leikskóla en mér var þá sagt að það yrði erfitt þar sem ég talaði ekki mikla íslensku. Svo kemur Áslandsskóli, sem er grunnskóli, til skjalanna og þar var mér sagt að það væri ekkert mál þótt ég talaði ekki íslensku. Ég er með krakka sem eru í 1. og 2. bekk og þeir hafa kennt mér íslensku,“ sagði hann.
Ég elska Ísland
Hann skrifaði á dögunum undir nýjan tveggja ára samning við FH og er á sínu þriðja tímabili með Hafnarfjarðarliðinu eftir að hafa komið frá Magdeburg. Döhler er enda afar hrifinn af Íslandi og því ekkert fararsnið á honum. „Já, mér líkar vel á Íslandi. Það eina sem ég hafði heyrt um Ísland var að það væri skjannahvítt, með snjó alla daga og líka kalt allan daginn. Svo kom ég til Íslands og það var allt grænt og mjög fallegt. Ég var búinn að vera aðeins einn mánuð á Íslandi þegar ég hugsaði með mér: „Ég elska Ísland.“ Mér líkar vel við fólkið hérna, mér líkar hugsunarháttur þess, hann er frábrugðinn hugsunarhætti Þjóðverja. Mér líkar svo vel að vera hérna og það að vinna með krökkum í skólanum er mjög gott fyrir mig.“
En hvernig kom það til að Döhler endaði á Íslandi? „Ég vildi alltaf reyna fyrir mér einhvers staðar annars staðar en í Þýskalandi. Ég hélt að ég myndi enda á Spáni en endaði svo á Íslandi. Ég talaði við kærustuna mína um að flytja eitthvað annað og hún var til í það og ég gat þannig farið að einbeita mér að sjálfum mér. Við ræddum að ég gæti farið hingað og þangað og ég fór svo á reynslu hér á Íslandi.
Fyrst var ég með ÍBV en var bara boðið að æfa en ekki spila. Á þeim tíma sem ég var að æfa með ÍBV voru önnur félög farin að hringja, þar á meðal FH. Þar var mér fyrst boðið að æfa í tvo daga og sjá hvernig gengi þar sem FH gæti þurft á markverði að halda. Strax í byrjun þegar ég var hérna í Kaplakrika hugsaði ég með mér að þetta væri indælis félag. Eftir að hafa æft á reynslu með þeim í viku var ég orðinn mjög hrifinn af landinu og fannst allir svo vingjarnlegir og góðir. Það er alveg stórkostlegt,“ sagði hann að lokum við Morgunblaðið.
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein