Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Í boð hann veislubúinn fer,
band á snældu flækt er hér.
Köttur spáir komu hans.
Kvæði orti sá með glans.
Boðsgestur á þorrablótið.
Bandflækja á gesti veit.
Köttur gerir gestaspjótið.
Gestur orti ljóðin heit.
Gestur í veislu velbúinn fer.
Víst oft gestur á bandi er.
Komu gesta köttur spáði.
Kvæði Gests ég lesa náði.
Í veislu hver gestur gullbúinn fer,
gestur er flækja á snældu hjá mér.
Kattarlöpp spáir oft komu gests,
kvæðin hans Gests hef eg lesið flest.
Gestur er í góðum kjól
og gestur flækjuband á snældu.
Gestaspjót lóru leit um jól.
Lómur hét Gestur, veðrin tældu.
Ég viskubrunnur enginn er
og ýmis hjá mér brestur,
en lausnarorðið held ég hér
hljóti að vera gestur.
Gestur veislubúning ber.
Band í flækju gestur er.
Gestakomu kettir spá.
Kvæði orti Gestur sá.
Það stendur hér einn fyrir utan
óvæntur gestur með kutann,
kallar á mig
og kallar á þig:
„Nú sígur á seinni hlutann.“
Í morgun seint á fætur fór,
fráleitt dugir svoddan slór,
er hér gáta enn á ferð
í afar miklum flýti gerð:
Tengja karl og konu má,
kannski líka fiska tvo.
Tónar streyma tíðum frá.
Á töðuvelli eru svo.
Finnst mér lífið fúlt og kalt,
fullt er það af lygi og róg,
en brennivínið bætir allt
bara ef það er drukkið nóg.
halldorblondal@simnet.is