Hjörtur Einarsson fæddist í Reykjavík 20. september 1965. Hann lést af slysförum 10. nóvember 2021.
Útför hans fór fram 7. desember 2021.
Meira á www.mbl.is/andlat
Elsku pabbi, 10. nóvember var erfiðasti dagur sem ég hef upplifað og
endurlifi ég þennan dag aftur og aftur í hausnum á mér því þetta er enn svo
óraunverulegt að stóri flotti pabbi minn sé farinn frá okkur, þú áttir ekki
að fara á þennan hátt. Fritz prestur, vinur þinn, kom hingað til að
tilkynna mér það að þú hefðir lent í hræðilegu slysi á leiðinni heim úr
vinnu. Veröldin mín hrundi, ég gat ekki andað, þessar fréttir voru svo
sárar og gat ég ekki trúað þessu. Kasólétt átti ég erfitt með að meðtaka
þetta, hvernig má það vera að maðurinn sem var sá allra spenntasti sem ég
hef hitt á lífsleiðinni að verða afi væri farinn? Spenningurinn og montið
var svo mikið hjá þér, ég gat hreinlega ekki beðið eftir að þið mynduð
hittast í fyrsta skiptið, en nei plönin voru greinilega önnur. Ég missi
eina af mínum mikilvægustu manneskjum í lífinu og viku seinna, á
kistulagningardegi þínum, tek ég á móti mikilvægustu manneskju í lífi mínu,
ég vildi svo heitt að þessi skipti hefðu ekki verið, því þú hefðir orðið
besti og skemmtilegasti afinn enda búinn að bíða lengi eftir þessu
hlutverki.
Ég hef átt erfitt með að halda áfram með lífið án þín, ég get ekki hugsað
mér lífið án þín, mér finnst þetta svo sárt og hrikalega ósanngjarnt. En ég
veit það elsku pabbi að þú myndir vilja ég myndi minnast þín með gleði og
veita litla ljósinu mínu allt það besta, sem ég er að gera og reyni einn
dag í einu að halda áfram og halda minningu þinni á lofti, en það er
erfitt, þetta skarð er bara svo rosalega stórt. En þessi litli sólargeisli
mun sko fá að heyra allt um afa sinn og verður minningu þinni haldið hátt á
lofti á okkar heimili og hann fær að heyra allar góðu sögurnar um afa sinn.
Það er búið að sitja svo rosalega í mér að þið hafið ekki fengið að
hittast, því ég var svo rosalega spennt fyrir fyrsta hittingi ykkar, að sjá
svipinn á afanum og það er svo sárt að fá ekki að upplifa það.
Frá því ég man eftir mér hef ég alltaf verið rosalega mikil pabbastelpa,
við áttum alltaf rosalega fallegt og einlægt samband, sem einkenndist af
ást og vináttu. Mamma sá alfarið um að vera manneskjan sem sá um agann en
þú varst aðeins slakari og lést allt eftir einkadóttur þinni. Þakklát fyrir
ykkur bæði, fékk bæði aga og vináttu sem var svo dýrmætt.
Ég gæti skrifað heila ritgerð um minningar okkar, því þær eru sko ansi
margar og góðar. Ég held ótrúlega fast í þá stóru gjöf sem þú gafst mér í
fæðingargjöf sem er tónlistarsmekkur þinn og hef ég hann alltaf til að
minnast þín. Plötuveggurinn sem ég er með heima sem þú varst svo skotinn í
er fullur af okkar plötum, enda fá þær að rúlla á fóninum á meðan ég hugsa
til þín.
Það sem mér finnst svo sárt og ósanngjarnt er hvað þú varst kominn á
ótrúlega góðan stað og varst svo hamingjusamur og spenntur fyrir
framtíðinni og komandi tímum, þetta var alls ekki þinn tími að fara.
Það lýsir þér svo vel hvað þú skildir eftir mikinn kærleik í hjörtum margra
og hversu mörgum þótti ótrúlega vænt um þig, því þannig varstu, þú vildir
öllum svo vel, varst svo mikill kærleiksbangsi og varst svo fullur af
kærleiksvisku, þú vildir allt fyrir alla gera og varst alltaf til í að
hjálpa öðrum þrátt fyrir að þú værir kannski sjálfur að ströggla. Þú hafðir
alveg þína djöfla að draga en það skilgreindi þig aldrei því þú varst bara
svo fáránlega frábær og ég var alltaf svo rosalega montin og stolt af
þér.
Þú lifðir fyrir heilbrigðan lífsstíl, hollt mataræði og hreyfingu, já í
raun lifðir fyrir World Class, það var aldrei séns að fara að æfa annars
staðar. Ég er svo þakklát fyrir að þú gafst mér þá gjöf að fá áhuga á því í
gegnum þig enda stóðum við þrjú saman, ég, þú og mamma, á sviði á páskamóti
í fitness, ég keppti þrisvar sinnum og alltaf komst þú með mér því þú
vildir að við myndum gera þetta saman og varst minn stærsti stuðningur og
stærsti aðdáandi. Ég mun halda fast í þetta og reyna koma mér aftur af
stað, því þetta skipti þig rosa máli og þá skiptir þetta mig máli.
Ég er líka ótrúlega þakklát þú hafir fengið að kynnast Elvari mínum og þið
voruð að byggja upp svo fallegt vinasamband. Tíminn sem við áttum saman í
sumar var svo ótrúlega dýrmætur og ég er þakklát fyrir allar góðu
stundirnar sem við áttum saman, með þér, Rakel og Einari.
Ég er einnig rosalega þakklát fyrir að þú og mamma voruð búin að ná
sambandi aftur og þótti þér alltaf svo rosalega vænt um hana og talaðir
mikið um hana við mig. Þetta er svo vont, því í grunninn vorum þetta alltaf
við þrjú á móti heiminum þótt þið væruð skilin.
Ég sakna svo rosalega að heyra í þér, því við töluðum svo rosalega mikið
saman, þú hringdir í mig nánast daglega bara til að heyra í mér en svo
gátum við átt klukkustunda samtöl um allt og ekkert því við höfðum svo
gaman af því að tala saman. Þú varst alltaf svo duglegur að segja mér þú
elskaðir mig og værir stoltur af mér og ég til baka á þig, það er rosalega
dýrmætt þegar svona gerist, því það vantaði ekki að við vissum þetta. Þú
hefur alltaf gefið mér svo mikla ást yfir mína ævi og alltaf verið duglegur
að segja mér hvað þú elskir mig mikið og það er eitthvað sem ég fæ að ganga
inn í lífið með.
Elsku besti pabbi minn, það er sagt að maður læri að lifa með þessum missi
en vá hvað er erfitt að trúa því og sjá það akkúrat núna. Ég get ekki
hugsað mér lífið án þín, langar ekki að lifa því án þín og kann það svo
sannarlega ekki, hvernig heldur maður áfram þegar svona stór manneskja í
lífi manns fer svona skyndilega, ég veit það ekki, á næsta leiti eru jólin,
hvernig getur maður haldið þau hátíðleg, ég get ekki hugsað mér jólin og fæ
bara kvíða þegar ég hugsa um þau. Þú, Rakel og Einar ætluðuð að eyða
áramótunum með okkur sem gerir áramótin rosalega erfið að hugsa um og kvíði
ég þeim alveg rosalega því þú verður ekki hérna með okkur, þetta átti að
vera svo yndisleg stund hjá okkur en núna mun ég taka á móti nýju ári með
sorg í hjarta. En elsku pabbi, ég mun reyna að læra að halda áfram fyrir
litla ljósið mitt, afastrákinn þinn.
Þetta er svo mikil lygasaga að þú myndir ekki trúa þessu ef ég sæti hjá þér
og væri að segja þér þessa sögu. Tíunda nóvember kveður þú okkur, þú ert
kistulagður í hádeginu 17. nóvember en um kvöldmatarleytið var litli
prinsinn mættur, greinilegt að þið hafið mæst þarna á leiðinni og ákveðið
þetta. Þegar ég kem heim af fæðingardeildinni enda ég í 10 daga einangrun
með Covid. Já þetta er ekki grín hvað er á mann lagt en það gaf okkur samt
tíma að tengja við litla kút.
Þú varst alltaf svo viss um að hann myndi líkjast þér og væri með nefið
þitt, eftir að þú sást 3D-sónarinn, það er sko óhætt að segja að þegar hann
mætti þá var hann alveg rosalega líkur afa sínum, sem er svo fallegt.
Ég gæti skrifað endalaust því ég hef svo margt að segja og erfitt að setja
punktinn því mér finnst ég aldrei búin að tala við þig, en ég mun heldur
aldrei hætta að tala við þig því þú verður alltaf með mér í hjarta mínu.
Mig langar að skrifa svo margar minningar en ég veit ef ég fer að reyna að
skrifa þær þá get ég ekki hætt að skrifa, þannig að ég held fast í þær og
hugsa hlýtt til þeirra. Ég tala við myndina af þér með kertaljós á hverju
kvöldi og því mun ég halda áfram.
Elsku pabbi, takk fyrir allt, þú varst einn skemmtilegasti maður sem ég hef
nokkurn tímann kynnst og mun kynnast, ég sakna þín meira en orð fá lýst og
elska þig heitar en allt. Ég mun aldrei gleyma því sem við áttum og mun
leita í huggun í tónlist okkar og okkar óteljandi minningar og segi litla
stráknum frá afa sínum þannig að honum líði eins og þú værir alltaf með
okkur. Elsku pabbi, ég kveð þig með trega og sé þig aftur þegar minn tími
kemur, þú ert fallegasti engillinn og ég veit að þú munt vaka yfir
okkur.
Sofðu rótt elsku pabbi, elska þig.
Þín dóttir
Guðbjörg (Búbbólína).