Hjálmar Jónsson sendi mér póst fyrir margt löngu: „Sá á fésinu að Halldór Blöndal er gestur Framsóknarflokksins í vöfflukaffi um helgina og flytur limrur. Það kallar á viðbrögð:
Halldór nú stígur á stokkinn
og streymir af honum þokkinn.
Limrur hann flytur,
léttbrýnn og vitur
og gengur í Framsóknarflokkinn.“
Ég fékk góðan póst á þriðjudag: „Kunningi Jóns Ásgeirssonar á Þingeyrum kom til hans og leitaði ráða um brúnan hest sem hann átti og hélt að væri gæðingsefni. Þegar Jón hafði reynt hestinn kastaði hann fram þessari vísu:
Brúnn á gangi gerist rýr
garp sem ber óhrelldan.
Gjöktir eins og gamalkýr.
Gerðu það fyrir mig: Seld'ann.
Önnur óskyld. Ort til barnsmóður sinnar:
Gleymdu ekki góðum vin,
þó gefist aðrir nýir,
þeir eru eins og skúraskin,
skyndilega hlýir.“
Sigurlín Hermannsdóttir segir frá því á Boðnarmiði að eftir helgi upphófst hér smá umræða um nafn leikara frá liðinni öld.
Gary Grant eða Cary?
Hann gjarnan var kallaður Gary
þeim gömlu fannst hann svo „starry“
g virtist þar G
sem var reyndar C
svo vinurinn hét eins og karrí.
Erlingur Sigtryggsson yrkir „veðurvísu“ með athugasemdinni „e.t.v. stæld eða stolin“:
Hér er hvorki hlýtt né kalt.
Hráblaut þoka leggst um allt
Hitinn svona hangir við
helvískt bölvað frostmarkið.
„Áfram veginn“ segir Ármann Þorgrímsson:
Bæði kemur skúr og skin
og skaflar uppi á heiðum.
Er að þyngjast umferðin
á öllum mínum leiðum.
„Úr neðstu skúffunni. – Rómantík ca. 1966“ skrifar Hörður Björgvinsson:
Stjörnur skarta og skína á
skugga svartrar nætur,
ljóma bjartir logar þá
ljúft við hjartarætur.
Gömul vísa í lokin:
Laxinn stekkur strauminn á
og stiklar á hörðu grjóti.
Illt er að leggja ást við þá
er enga kann á móti.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is