Steingrímur Jónsson

Með örfáum orðum langar mig að minnast Steingríms Jónssonar, vinar míns og frænda. Við Steini vorum systrabörn og skildu okkur aðeins 13 mánuðir að. Allt frá því að ég man fyrst eftir mér lék ég mér við frændur mína þá Steina, Stefán og Bjarna. Stundum leið langur tími án þess að við hittumst þar sem mín fjölskylda bjó úti á landi, en það var alltaf jafn gaman.

Seinna þegar við Steini vorum bæði komin í Háskóla Íslands hittumst við á ný og endurnýjuðum kynnin. Svo skemmtilega vildi til að við fluttum samtímis til Kaupmannahafnar og bjuggum á sömu stúdentagörðunum. Steini tók mig inn á sitt heimili á meðan ég beið eftir íbúð okkar hjóna og bar mig á höndum sér. Í framhaldinu vorum við í miklum samskiptum og skutumst oft á milli íbúða í smá kaffisopa og spjall. Það var alltaf hægt að treysta á að Steini ætti kaffi og hefði tíma fyrir frænku sína, bara ef ég lofaði að horfa fram hjá óreiðunni.

Seinna fluttum við hjónin til Norður-Jótlands, en við fylgdumst grannt hvort með öðru. Svo kom loksins að því að við fluttum aftur heim til Íslands og þá var Steini búinn að koma sér fyrir í fínu íbúðinni sinni á Lokastígnum. Þar var gott að koma í heimagert chili eða lasagna, sem Steini var þekktur fyrir.

Ekki minnkaði gestrisnin þegar Steini var fluttur til Akureyrar því fljótlega kom hann sér upp gestaherbergi og væri hann ekki sjálfur á staðnum þá bauð hann bara alla íbúðina. Við hjónin dvöldum hjá Steina í 5 daga sumarið 2019 á meðan yngsta barnið var á fótboltamóti. Alltaf voru dyrnar opnar og við máttum valsa út og inn eins og okkur lysti. Í lok dvalarinnar spurði hann hvort við vildum ekki bara taka lykil til að hafa þegar við kæmum næst.

En nú verður ekkert næst því Steini okkar er horfinn fyrir aldur fram. Þegar hann greindist með krabbamein í fyrravor og ég hringdi í hann sagðist hann ekki hafa viljað trufla mig og eyðileggja páskana fyrir mér og ætlaði því að hinkra með að færa mér þessi válegu tíðindi. Þannig var Steini: alltaf vakinn og sofinn yfir hag annarra. Hann var alltaf boðinn og búinn að hjálpa öðrum, en bað aldrei um neitt sjálfur. Steini var vinur vina sinna. Hann valdi vini sína vel, en við sem vorum svo heppin að geta kallað okkur vini hans máttum hrósa happi því traustari vin er erfitt að finna.

Steini nýtti tímann vel á sinni alltof stuttu ævi til að ferðast og það gerði hann með stæl. Hann ferðaðist um allan heim, ýmist einn á ferð eða með ferðafélaga/ferðafélögum. Það var einstaklega gaman að fylgjast með ferðaundirbúningi, sjá myndir og frásagnir meðan á ferðunum stóð og fá svo ferðasöguna í lokin. Hann náði að heimsækja allar heimsálfur, flestar oft og fara til vel yfir 100 landa.

Ég er þakklát fyrir allar þær stundir sem við áttum saman, spjallið, kaffisopana og hláturinn. Minningarnar um einlæga vináttu, einstaka gestrisni, hjálpsemi og hlýju munu ylja okkur um ókomna tíð.

Móðursystur minni Elísabetu, Jóni, Stefáni og Bjarna færi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Minning Steina mun lifa.

Það er með miklum söknuði að við kveðjum Steingrím Sigurð í dag.

Steini var fimm ára þegar ég flutti til Danmerkur, en margar heimsóknir fjölskyldu minnar til heimalandsins og ferðir hans út í heim gerði að við hittumst oft. Ferðalöngunina hafði hann ekki langt að sækja, Nonni bróðir og Elísabet voru dugleg að fara með synina þrjá í ferðir til Evrópu, oft með viðkomu í Kaupmannahöfn.

Síðar var þörfin hjá Steina að fara á enn meira framandi slóðir og mörg eru þau lönd sem hann hefur heimsótt. Lönd sem margir hafa ekki farið til, svo sem Íran Norður-Kórea, Suðurskautið, já víðsvegar um heiminn lágu ferðir hans.

Steini var við nám við DTU Danmarks Tekniske Universitet í þrjú ár og þekkti því vel til landsins. Hann kom oft við í Kaupmannahöfn á ferðum sínum, annað hvort vinnunnar vegna, eða í leit að ævintýrum til framandi landa. Þá hringdi hann í okkur ef stoppið var stutt eða hann heimsótti okkur hingað til Hróarskeldu ef tími gafst til. Alltaf með bros á vör og glettni í fallegu brúnu augunum. Alltaf jákvæður og með góða kímnigáfu. Skemmtilegar heimsóknir sem við minnumst með gleði. Ógleymanleg eru póstkortin sem að hann sendi víðsvegar frá. Steini notaði ekki mörg orð sem kveðjur en nægilega mörg til að við vissum að nú væri hann á spennandi stað. T.d. á korti frá Mónakó stóð aðeins WROOOOOM, sagði allt um áhuga hans á Formúla 1-kappakstrinum.

Já, Steina verður sárt saknað.

Við sendum foreldrum hans, Jóni og Elísabetu og bræðrum hans Bjarna Hilmari og Stefáni Hrafni, okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Það var skemmtileg áskorun að vera yfirmaður Steina. Hann var í stöðu deildarstjóra Netreksturs á Norðurlandi þegar ég hóf störf hjá RARIK árið 2017. Við könnuðumst hvort við annað úr bransanum og verksvið okkar höfðu eitthvað skarast svo það var auðvelt að ná góðum tengslum í þessum nýju hlutverkum sem við vorum komin í. Fyrstu dagarnir fóru í að lenda grundvallarmálum eins og hvort ég ætti að ávarpa hann sem Steingrím eða Steina, hvort rétt væri að nota upphrópunarmerki í ávarpi í tölvupósti og að ræða norskar málfræðivillur sem höfðu slæðst inn í íslenskuna hjá mér og ég var orðin staurblind á. Svo fóru faglegu verkefnin að taka yfir. Hann var með sterkar skoðanir, tók upp mál sem hann taldi að mættu betur fara, tók umræðuna og stakk upp á lausnum. Hann vildi alltaf gera betur og færa vinnuferla og aðferðir til enn betra horfs. Svoleiðis var hann frá því á fyrsta vinnudegi mínum fram á hans síðasta rétt fyrir jólin síðustu. Ég er með alls konar minnislista með atriðum sem Steini tók upp og ég næ vonandi með hjálp góðs fólks að klára. Andi Steina mun því svífa áfram yfir vötnunum hjá RARIK. Steini var vinnusamur og sinnti verkefnum sínum af samviskusemi. Hann var oft með marga bolta á lofti í einu og stressstigið ansi hátt hjá honum. Á tímabili var hann með úr sem mældi púlsinn og þegar fór að pípa í úrinu þá var stutt í brosið hjá okkur og við sáum að það var tímabært að róa niður. Ætli vinnuálagið hafi ekki toppað sig hjá honum í miklu óveðri sem gekk yfir landið í desember 2019 og olli miklum og erfiðum rekstrartruflunum í raforkukerfinu í marga daga. Álagið var mikið og Steini og hans góða samstarfsfólk kláruðu þetta mál og sáu til þess að viðskiptavinir RARIK fóru inn í jólin með jólaljósin á. Steini gaf allt sitt í þetta verkefni og þau sem fylgdu í kjölfarið, því við tók eitt stærsta framkvæmdaár hjá RARIK í lagningu jarðstrengja frá upphafi, ekki síst á Norðurlandi og því mikið sem bættist ofan á dagleg verkefni. Þetta tók á bæði andlega og líkamlega og í byrjun árs 2021 flutti Steini sig yfir í starf þar sem hans áhugi á faginu fékk að blómstra í rekstri og viðhaldi aðveitustöðva. Heilsan var ekki nógu góð og í lok maí á síðasta ári sagði Steini okkur að hann hefði greinst með krabbamein í brisi. Hann tók þessu af mikilli yfirvegun og mín upplifun var að hann vildi eins og hægt var halda áfram að lifa lífinu eins og ekkert hefði í skorist. Vinnan var góð til að dreifa huganum og hann sinnti sínum verkefnum á sama tíma og hann kom málum sem hann hafði sinnt í öruggan farveg hjá öðrum. Síðasti fundurinn okkar var 20. desember og þó að Steini væri greinilega slappur þá var hugurinn nógu skýr til að bæta nokkrum atriðum við minnislistann minn. Að hafa svona áhugasaman og fróðan samstarfsmann voru forréttindi og ég er þakklát fyrir að hafa kynnst Steina og að hafa fengið að njóta starfskrafta hans. Ég votta fjölskyldu Steina og vinum hans mína dýpstu samúð.

Með sorg í hjarta kveðjum við í dag góðan vin og samstarfsmann, Steingrím Jónsson rafmagnsverkfræðing, sem látinn er langt fyrir aldur fram. Steingrímur, eða Steini eins og hann var alltaf kallaður, byrjaði fyrst að vinna hjá RARIK í sumarvinnu á rafeindadeild sumarið 1995 og aftur sumrin 1997 og á tæknideild 1998. Hann var verktaki hjá RARIK í eitt ár að námi loknu, en frá árinu 2000 var hann í föstu starfi hjá RARIK og gegndi ýmsum verkefnum hjá fyrirtækinu allt til dauðadags. Fyrstu sjö árin var hann verkfræðingur á tæknisviði og síðar veitusviði, en 2007 tók hann við starfi verkefnisstjóra liðaverndar og sá þá m.a. um útreikninga, uppsetningar og prófun liðabúnaðar og tengingar við fjargæslukerfi RARIK. Jafnframt kom hann að hönnun og teiknivinnu vegna nýrra aðveitustöðva, bilanagreiningum o.fl.

Árið 2014 ákvað hann að breyta til og var ráðinn í starf deildarstjóra rekstrarsviðs á Norðurlandi með aðsetur á Akureyri. Auk þess að stýra deildinni bar hann ábyrgð á rekstri dreifikerfis RARIK á Norðurlandi, var fulltrúi ábyrgðarmanns, yfirmaður svæðisvaktar, stýrði áætlanagerð og sá um samskipti við viðskiptavini, verktaka og opinbera aðila. Hann kom því að fjölmörgum verkefnum hjá fyrirtækinu, bæði í sérhæfðum tæknimálum, áætlanagerð og uppbyggingu, en einnig í rekstri, erfiðum bilunum og viðbrögðum við tjónum á dreifikerfinu. Síðasta stóra verkefnið á því sviði var í desember 2019 þegar verulegt tjón varð á dreifikerfinu á Norðurlandi. Steini var mikill félagsmálamaður, hafði áður en hann kom til RARIK m.a. verið í stjórn SÍNE, sambands íslenskra námsmanna erlendis. Hjá RARIK var hann virkur í starfi meðal starfsmanna, var m.a. formaður starfsmannafélagsins í Reykjavík 2001-2003 og síðar sameiginlegs félags allra rekstrarsvæða 2007-2009. Einnig formaður starfsmannaráðs RARIK um tíma, sat í samninganefnd stéttarfélags verkfræðinga og var fulltrúi verkfræðinga í samninganefnd háskólamanna við RARIK. Þá sat hann í stjórn RVFÍ og var m.a. formaður 2004-2005.

Steini var mjög áhugasamur tæknimaður og gat sökkt sér djúpt í tæknilegar pælingar og gat þá gleymt bæði stund og stað. Fyrir honum var vinnutími teygjanlegt hugtak og upphaf hans og endir ekki alltaf fastmótað. Áhuginn á verkefnunum var í fyrirrúmi.

Stuttu áður en Steini greindist með illvígan sjúkdóm ákvað hann að skipta um starfsvettvang hjá RARIK og hætta sem deildarstjóri með mannaforráð. Hann vildi komast nær tækninni og kerfisútreikningum og tók að sér að sinna sérhæfðum verkefnum sem tengjast búnaði aðveitustöðva sem var hans áhugasvið. Sjúkdómurinn tók hins vegar fljótt völdin og ekkert fékkst við ráðið. Á ótrúlega stuttum tíma var hann borinn ofurliði.

Nú þegar við kveðjum Steina félaga okkar og vin hinstu kveðju vil ég fyrir hönd fyrirtækisins þakka honum fyrir áralangt og óeigingjarnt starf fyrir RARIK og góða vináttu. Minningin um góðan dreng mun lifa lengi. Fjölskyldu hans allri sendi ég mínar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Steingríms Jónssonar.