Stefanía Þorvaldsdóttir

Elsku mamma mín.

Það varst þú sem rakst mann og annan til læknis ef hann svo mikið sem hnerraði, eða svo gott sem. En það tók aðeins 190 daga fyrir krabbameinið að taka þig frá okkur. Frá því við fengum þær fréttir að þú værir með óskurðtækt æxli og meinvörp. Meinið hafði átt mun lengri dvalartíma í litla kroppnum þínum áður en þú fékkst loksins til að láta athuga þessa stöðugu verki sem þú varst búin að vera með.

Augnablikið á fundinum með lækninum mun ég ávallt geyma í hjarta mínu. Ró þín og yfirvegun þegar okkur voru sögð tíðindin var svo aðdáunarverð. En ég gat ekki horft á þig, augun störðu svo stíft á lækninn að ég hefði sennilega getað brennimerkt hann með þeim. Ég heyri þig segja: Já ok, einmitt, þetta er bara verkefni sem þarf að klára. Hvað tekur nú við? Þannig varstu allt meðferðarferlið þar til yfir lauk. Róleg og yfirveguð. Aldrei sá ég þig beygja af, þú gerðir það kannski í einrúmi. Þú varst alltaf sterk fyrir okkur.

En við ætlum ekki að staldra við það sem við getum ekki breytt. Þú kenndir mér það. Það tók tíma en ég held að ég sé að ná þessu. Þú varst mín besta vinkona og ósjaldan leitaði ég til þín með eitt og annað sem lá mér á hjarta. Þú áttir alltaf góð ráð eða náðir ávallt að sýna mér hlutina frá öðru sjónarhorni en ég sá og oftar en ekki fór ég sáttari frá borði eftir heimsókn til þín. Þú varst mín klappstýra.

Ró þín og yfirvegun skein skært ef eitthvað bjátaði á hjá okkur systkinunum eða nánasta fólkinu þínu. Ég held ég tali fyrir marga þegar ég segi hversu gott var að hlusta á þig með okkar öll heimsins vandamál eða hafa þig nálægt þegar stórir sem smáir viðburðir gengu á í okkar lífi. Það varst það þú sem hughreystir eða leyfðir okkur að baula þar til okkur leið betur. Já, fyrstu 100 árin eru vandlifuð, sagðir þú oft.

Sama hvað var, ef einhver var að flytja, var í framkvæmdum, að fara að halda veislu, að halda Vogadaga eða Skræk, ef börn eða barnabörnin þurftu pössun, já hvað sem er, þá varst þú ekki svo róleg og yfirveguð, ónei! Áður en maður vissi af, þá varst þú eða Kristján komin til að hjálpa en oft komuð þið saman. Það eru nokkrir vatnslásar sem liggja í valnum, eða bakarofn hefur ekki jafnað sig ennþá eftir að þú komst nálægt með skrúbbinn að vopni. Skipulag heimila tók oft góðum breytingum þegar þú hafðir komið við hjá okkur systkinum og elsta barnabarni þegar hún fór að búa en ef við vorum að heiman á meðan, þá áttu þá helst tengdasynirnir það til að hringja í þig eftir upplýsingum um hvar sumir hlutir áttu nú stað.

Það verður erfitt að feta þín spor sem þú markaðir svo djúpt. Þú ert mín fyrirmynd og ég mun ávallt hafa hana að leiðarljósi. Ég elska þig, mamma mín. Taktu utan um ömmu Fregn fyrir mig. Ég veit að þið tvær lítið til með okkur hinum.

Ég mun taka utan um okkur systkinin, Kristján þinn, ömmubörnin þín, langömmubörn, afa og syskini þín. Við öll sem elskum þig og söknum munum styrkja hvort annað í sorginni.

Þín dóttir

Elsku elsku mamma. Ég bíð og bíð eftir því að vakna, því ég óska þess svo innilega að þetta sé bara martröð. Mér líður sem ég fljóti fyrir utan þennan heim, og að þetta sé ekki veruleikinn.

15. júlí 2021 er dagur sem mun aldrei fara úr minni mér því þá breyttist lífið hjá okkur systkinum og Stjána að eilífu. Síðasta hálfa árið er búið að vera ansi erfitt fyrir okkur og þig, þú ert hetjan mín sem barðist til síðasta blóðdropa við þetta bévítans krabbamein sem þú og gerðir og stóðst þig frábærlega, ég er gífurlega stolt af þér.

Þegar þetta er skrifað eru 11 dagar síðan þú lést, 11 dagar síðan ég talaði við þig síðast, 11 dagar síðan ég kyssti þig bless. Ég held að ég gæti talið á fingrum annarrar handar hversu oft það hefur liðið svo langur tími frá því ég heyrði frá þér og ég fæ nístandi sársauka í magann þegar ég hugsa til þess að hann eigi aðeins eftir að lengjast. En mér líður betur að vita að þú ert laus við alla verki og mér líður betur að vita að amma er hjá þér og hefur tekið á móti þér. Ég veit ekki hvernig lífið verður án þín, ég veit ekki hvernig ég get haldið áfram án þín, þú varst kletturinn í lífi mínu og minna barna. Þú varst alltaf til staðar þegar við þurftum aðstoð við hitt og þetta. Þú varst stoð mín og stytta, mín besta vinkona og við vorum mjög nánar og þannig varst þú við okkur öll fjögur systkinin.

Margir hafa hringt í mig og sent mér skilaboð og öll þessi skilaboð eiga eitt sameiginlegt: þau segja að þú hafir verið mjög litríkur karakter, hlý og umhyggjusöm, og það varst þú svo sannarlega. Hvert sem þú fórst varstu hrókur alls fagnaðar, það fór aldrei á milli mála þegar Stebba var á staðnum. Það heyrðu það líka allir í margra kílómetra fjarlægð.

Þú varst ein af þeim sem setja sig alltaf í annað sæti og aðra og þá aðallega börnin í fyrsta sæti. Alltaf tilbúin til þess að passa fyrir mann hvort sem það var í hálftíma eða nokkra daga. Ef það kom fyrir að þú lofaðir upp í ermina á þér, þá reddaðir þú bara pössuninni sjálf án þess að láta okkur vita af því. Ef þú passaðir fyrir okkur yfir helgi eða yfir nætur, þá var oftar en ekki búið að taka alla skápa og gólf í gegn og ósjaldan sem þú fékkst símtöl þar sem við þurftum upplýsingar um hvar dótið okkar væri eftir tiltektirnar þínar. Alltaf voruð þið Stjáni komin til aðstoðar þegar veislu bar að höndum hjá okkur eða þegar við vorum að flytja (sem var nú ekkert sjaldan hjá okkur fjölskyldunni enda köllum við okkur Flakkarana), þá varst þú komin með tuskuna og Stjáni með pensilinn áður en maður vissi af. Elsku mamma, ég gæti skrifað endalaust um þig.

Elska þig svo mikið, ég sé þig aftur þegar minn tími kemur og treysti á að þið amma takið þá vel á móti mér, en þangað til veit ég að þið tvær horfið niður til okkar og vakið yfir okkur.

Takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir mig og mína, ég mun alla tíð sakna þín meira en orð fá lýst.

Þangað til næst, elska þig.

Þín

Undanfarnir dagar hafa verið þungir og myrkir, eftir að tengdamóðir mín Stebba lést. Það er bara einhvern veginn ekki í myndinni að vera að kveðja hana núna. Við í fjölskyldunni höfum verið mjög brotin, Hilda að kveðja mömmu sina og besta vin sinn og strákarnir okkar eru sorgmæddir yfir fráfalli ömmu sinnar, sérstaklega sá yngsti, sem kann ekki að stýra sínum tilfinningum.

Stebba var að mörgu leyti einstök manneskja. Hún hafði sérlega sterka réttlætiskennd og mátti ekkert aumt sjá. Allir voru jafnir, eða í það minnsta nutu þeir vafans. Fjölskyldan var henni afar dýrmæt og hún naut sín best með henni og voru fjölskylduhittingarnir ótrúlega margir og örir. Ég kynntist Stebbu árið 2010 þegar við Hilda fórum að stinga saman nefjum. Frá fyrsta degi var ég eins og einn af fjölskyldunni, ásamt börnunum mínum sem ég átti fyrir. Mjög minnisstæð er ferð sem við Hilda fórum með Stebbu og Stjána á Vestfirðina þar sem flestir staðir voru heimsóttir og gistum við í tjöldum. Ekta íslenskt sumarveður var allan tímann, hitinn náði heilum tíu gráðum og fór svo alveg niður í tveggja stiga frost á nóttunni. Það skipti Stebbu engu máli, hún var í fríi með fjölskyldunni og það var það eina sem skipti hana máli, jú og svo almennileg steik á kvöldin. Ég kveð þig með söknuði kæra tengdamóðir, þú verður í minnum okkar um aldur og ævi.

Kæra amma mín.

Hvað er hægt að segja um þig sem hefur ekki þegar verið sagt þúsund sinnum?

Allt mit líf hefur þú verið til staðar og það er erfitt að sætta sig við að þú sért ekki lengur hérna hjá okkur. Skrítið hvernig maður heldur að maður hafi hundrað ár til að hitta manneskju og svo er það orðið of seint.

Skringilegt en satt þá vildi ég óska þess að þú hefðir getað hreinsað úr eyrunum á í síðasta skipti þótt að ég hafi hatað það sem krakki.

Maður hefur búið til margar minningar með þér en örugglega sú besta er þegar ég drakk með þér og söng með allri fjölskyldunni, ekkert nema gleði og hávaði í loftinu. Við töluðum um að það væru örugglega ekki margir sem gætu sagt að þeir hefðu verið að djamma með ömmu sinni.

Elsku amma mín, ég mun sakna þín allt mitt líf og vona að þú hvílir í friði í næstu veröld sem kemur eftir þessari. Sjáumst í næsta lífi.

Hún amma var mikilvæg festa í mínu lífi, það var alltaf bókað að þegar maður heimsótti ömmu þá tók hún alltaf á móti mér og mínum með hlýju, það er sárt að hafa hana ekki lengur. Hún reyndist mér frábær og elskuleg amma enda setti hún það hlutverk ofar en margt annað. Þegar ég fer yfir lífshlaup ömmu í huganum ásamt minningum um hana dreg ég þann lærdóm að setja sína nánustu ávallt í fyrsta sæti og vera samheldin enda fátt annað sem skiptir máli þegar öllu er á botninn hvolft. Elsku amma, blessuð sé minning þín, ást þín gagnvart börnum þínum mun áfram lifa næstu kynslóðir.

Farin ertu amma mín,

það er sárt að sakna.

Ég mun ávallt minnast þín,

með bros þitt í hjarta.

(SS)

Elsku amma mín, þetta er svo óraunverulegt að ég skuli vera að skrifa minningargrein til þín. Þú áttir einhvern veginn alltaf að vera hérna, þú varst bara partur af manni og maður var ekki einu sinni búinn að hugsa út í það að einn daginn kæmi að þeim degi að þú myndir kveðja þennan heim, hvað þá svona allt of fljótt.

Alveg síðan ég fékk símtalið um að þú værir farin hafa minningarnar okkar saman gjörsamlega flætt yfir mig. Sérstaklega þessi yndislegi tími sem við fengum saman þegar ég var í fæðingarorlofi og þú ekki að vinna. Þú komst nánast á hverjum degi til mín og varst allra besti félagsskapur sem ég hefði getað hugsað mér.

Rjúpufellið á sérstakan stað í hjarta mínu, allt sem var brallað þar með ykkur afa og Baldri og Finni. Það var þar sem þú tókst mig undir þinn verndarvæng þegar ég stal pokemon-spilum af Baldri sem var korter í ungling og ekkert sérstaklega sáttur út í litlu frænku. Laugardagskvöldin með snakk, gos og súkkulaðimöndlur yfir Spaugstofunni, Eurovision-partíin, allar veislurnar o.s.frv. Öll ferðalögin með þér út um allt land en þá sérstaklega elsku besti Galtalækur. Það sem sá staður geymir margar dýrmætar minningar, en það sem gerði hann dýrmætastan varst þú.

Elsku amma, það verður enginn kolsvartur kaffibolli eða ísilagt vatnsblandað Campari sem ég mun færa þér, ekki lengur stolt bros sem kynnir mig sem nöfnu þína, ekki lengur símtal til að athuga með hvað lykilorðið þitt sé aftur og ekki lengur þitt hlýja faðmlag og huggandi orð á erfiðum stundum.

Elsku amma, ég elska þig svo mikið og orð fá því ekki lýst hversu sárt ég mun sakna þín, ég mun varðveita minningu þína svo lengi sem ég lifi. Þangað til næst, amma mín, ég bið að heilsa.

Elsku besta. Þá hefur það gerst sem hefur alltaf hrætt mig; eitt af okkur sjö systkinunum er dáið. Þegar þú greindist með krabbameinið fyrir hálfu ári grunaði mig ekki að tíminn yrði svona naumur. Þú tókst þessum fréttum af svo miklu æðruleysi að ég gat ekki annað en trúað því að þér myndi batna.

Við höfum heilmikið brallað saman um ævina, ég var barnapían þín þegar stelpurnar þínar voru litlar, svo eyddum við heilu sumri saman ásamt fleirum á Seyðisfirði og unnum í fiski, skelltum í eitt systrabrúðkaup 1988, ferðuðumst utan- og innanlands saman og eru Galtalækjarferðirnar um versló sérstaklega minnisstæðar þar sem stór hluti af systkinahópnum kom saman ásamt fölskyldum. Það voru dásamlegir tímar. 30 ára brúðkaupsafmælisferðin okkar til Berlínar 2018 var geggjuð og Krítarferðin sama ár algjört æði.

Það verður erfitt ef ekki ógjörningur að lifa við það að hafa þig ekki hjá okkur elsku systir mín. Þú barst hag allra fyrir brjósti. Börnin þín, tengdabörnin, barna- og barnabarnabörnin þín, við systkini þín og okkar fjölskyldur og elsku pabbi okkar, við geymum minninguna um þig í brjósti okkar og gleymum þér aldrei.

Hvíldu í friði elsku besta og skilaðu frá mér kveðju í sumarlandið.

Elsku Kristján, Jórunn Fregn, Hilda Bára, Baldur, Finnur og stórfjölskylda,

minning um elskulegu Stefaníu okkar lifir um ókomin ár.

Elsku Stebba frænka, í dag er afmælisdagurinn þinn. Í staðinn fyrir að ég hringi í þig og óski þér til hamingju með afmælið sit ég með tárin í augunum og skrifa minningargrein um þig.

Hvernig má það vera að elsku Stebba frænka hafi verið tekin frá okkur alltof snemma? Þú barðist hetjulega í gegnum veikindin, sem voru reyndar ekkert svo löng. Ég hitti þig daginn áður en þú byrjaðir í fyrstu lyfjameðferðinni og þú varst svo staðráðin í að klára þetta með stæl. Því miður náði ég ekki að hitta þig mikið eftir þetta, ég var alltaf svo hrædd við veiruna sem herjar á okkur. En ég náði að heyra í þér viku fyrir andlát þitt og töluðum við saman og verð ég ævinlega þakklát fyrir það. En eitt get ég sagt þér, þú varst og verður alltaf í hjarta mínu. Þegar amma Fregn dó árið 2005 var ég staðráðin í að þú yrðir nýja amman í fjölskyldunni, sem þú gerðir. Þegar eitthvað bjátaði á var hægt að leita til þín og þú gafst ráð og ég veit að ég er ekki ein um það.

Núna nýlega hef ég verið að renna í gegnum gömul skilaboð sem fóru okkar á milli og þá tók ég eftir því að eiginlega allar okkar skilaboðasendingar voru á nóttunni. Alltaf þegar ég gat ekki sofið, eða já bara kom seint heim, varst þú alltaf vakandi og oftar en ekki komstu upp hjá mér og spurðir mig hvað ég væri að gera vakandi á þessum tíma og hvort það væri ekki allt í lagi. Þú vildir alltaf fylgjast með og varðst ekki róleg fyrr en þú vissir að allt væri í góðu.

Elsku Stebba, ég veit að þér líður vel núna og eruð þið amma pottþétt að bralla eitthvað saman í draumalandinu, þú kannski segir henni hvað er búið að vera að gerast í Glæstum vonum.

Ég elska þig eða „love you“ eins og þú sagðir oft.

Minning þín lifir.

Kristján, Jórunn, Hilda, Baldur, Finnur, afi og systkini, ég sendi ykkur stórt kærleiksknús á þessum erfiðu og sorglegu tímum.

Þín systurdóttir,

Þetta er lagið okkar í saumaklúbbnum Samþykkt og einhverra hluta vegna finnst okkur að þetta sé lagið hennar Stefaníu vinkonu okkar eða Stebbu eins og við kölluðum hana.

Í rúm 40 ár höfum við vinkonurnar gengið saman í gegnum lífsins ólgusjó, gleði og sorg, þó meiri gleði. Stebba var stór hluti af okkar hópi og kom inn í hann með hvelli, þessi litla kona með risastóran persónuleika sem lífgaði upp á tilveruna. Það voru margar hliðar á Stebbu; töffarinn, skvísan, naglinn, „besserwisserinn“, dugnaðarforkurinn, gleðigjafinn, barnagælan, fjölskyldukonan. Hún var með sterka réttlætiskennd og risastórt hjarta og mátti ekkert aumt sjá. Hún læddist ekki með veggjum, var ekki mjög hljóðlát, stóð fast á sínum skoðunum og hvikaði hvergi. Það sópaði að henni og hún var hrókur alls fagnaðar þannig að á stundum stóð okkur ekki alveg á sama. Við fórum margar ferðir bæðir innanlands og utan en okkur er minnisstæð ferðin okkar til Rómar, þar sem Stebba sló í gegn og átti hug og hjarta Ítalanna, þessi fallega kona sem geislaði af með sígaunaútlitið sitt.

Á tímabili voru nornir Stebbu hugleiknar og átti hún orðið stórt og myndarlegt safn af nornum og var hún með nornaþema í sextugsafmæli sínu, er það ein af skemmtilegri uppákomum sem við höfum tekið þátt í. Síðasta samverustund okkar var í október síðastliðnum þegar veikindin höfðu þegar tekið mikinn toll af henni en hún var ótrúlega sterk þetta kvöld og við áttum svo yndislega stund með henni og Kristjáni.

Það verður fátæklegra hjá okkur nú þegar elsku besta vinkona okkar hún Stebba er farin frá okkur, en brátt mun bátur hennar leggja að ströndum Sumarlandsins þar sem við vitum að vel verður á móti henni tekið.

Hvíl í friði elsku vinkona, ástar- og samúðarkveðjur til Kristjáns og allra barnanna.

Saumaklúbburinn Samþykkt,