Guðný Björnsdóttir

Elsku mamma hefur nú kvatt okkur og viljum við trúa því að hún sé komin í sumarlandið til pabba. Hún var einstök kona, ljúf og góð og hugsaði svo vel um okkur. Við eigum margar góðar minningar frá bernskuárunum og erum við þakklát fyrir allt sem hún kenndi okkur.

Mamma var alltaf til staðar fyrir sína nánustu og tilbúin að aðstoða okkur ef á þurfti að halda. Það var alveg sama hvert verkefnið var, barnapössun, saumaskapur, garðvinna eða bakstur.

Mamma var snillingur í mörgu. Hún prjónaði mikið og saumaði út, það lék allt í höndunum á henni og hún sat aldrei auðum höndum. Eitt af því sem hún hafði dálæti á var að hugsa um garðinn sinn, enda bar hann þess vel merki. Hún var alltaf boðin og búin að aðstoða okkur og gefa góð ráð þegar við vorum að kaupa plöntur eða breyta og bæta. Hún var oftar en ekki mætt í garðinn til okkar með skóflu og góða skapið.

Mamma var mjög myndarleg húsmóðir og átti alltaf heimabakað með kaffinu. Fjölskyldustundirnar voru óteljandi í eldhúsinu hjá mömmu og pabba að gæða okkur á góðgæti svo ekki sé nú talað um kleinurnar sem hún var þekkt fyrir. Alltaf voru til íspinnar handa barnabörnunum og fóru þau ófáar ferðirnar til þeirra ásamt félögum sínum að fá ís.

Mamma hafði gaman af því að ferðast og erum við þakklát fyrir góðar minningar frá ferðalögum innanlands sem og erlendis. Í seinni tíð voru mamma og pabbi dugleg að fara í styttri ferðir og heimsóttu þau vini og kunningja.

Síðustu árin glímdi mamma við alzheimer og var ákaflega erfitt að horfa upp á móður sína hverfa smám saman. Hún bjó á Dvalarheimilinu Sæborg eftir að pabbi féll frá en hann hafði annast hana í veikindum hennar.

Elsku mamma. Takk fyrir allt sem þú gerðir með okkur og fyrir okkur. Minning um dásamlega móður lifir áfram í hjörtum okkar.

Þín börn,

Elsku ljúfa og góða amma mín. Ég er svo heppin að hafa haft þig í næsta húsi við mig. Það var stutt að skreppa og næla sér í ísblóm eða bara til að segja hæ. Það var líka mjög notalegt að setjast í sófann þegar sólin skein inn í stofu og skoða jafnvel augnlokin. Ég er heppin að hafa fengið að fylgjast með þér í eldhúsinu hvort sem ég fékk að borða eða aðstoða þig og það jafnaðist ekkert á við brúntertuna hennar Guðnýjar ömmu. Ég er líka heppin að hafa fengið að skreppa með þér í vinnuna þegar þú vannst á dvalarheimilinu. Það fannst mér mjög spennandi og mér leið vel þegar ég fékk að taka þátt í að brjóta saman eða leggja á borð.

Fyrir mér rifjast upp ein minning sem ég man eins og gerst hafi í gær. Við Stefán vorum búin að vera svolítið krefjandi í bílferð á leið til Reykjavíkur. Okkur sinnaðist af og til og sennilega var eitthvað búið að ganga á því mamma ákvað að setja þig í miðjuna á milli okkar. Ekki veit ég hvernig henni datt það í hug og ekki dugði það til því við ákváðum að slást aftur í með þig á milli okkar. Þú varst alls ekki ánægð með okkur og hastaðir á okkur og ég held það hafi dugað því við héldum frið það sem eftir var ferðar. Ég held að okkur báðum hafi brugðið, því Guðný amma var ekki vön að skammast, hún var alltaf svo þolinmóð og róleg. Því betur sem ég hugsa um þetta þá skammaðir þú okkar varla og ég get sennilega talið á fingrum annarrar handar þau skipti sem slíkt gerðist. Svona man ég best eftir þér, alltaf svo róleg og þolinmóð.

Ég er mjög þakklát fyrir að hún Lárey mín hafi fengið að kynnast þér og að þú hafir verið í næsta húsi. Hún var heppin að geta líka skroppið yfir og fengið sér ís eða bara til þess að segja hæ eins og ég gat gert. Minningar um þig munu lifa í hjörtum okkar beggja. Ég trúi því að þið Svenni afi séuð samankomin einhvers staðar þar sem sólin er hátt á lofti og mikið af fallegum blómum.

Takk fyrir allt elsku amma mín.

Þínar ömmustelpur,