Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Veiðidýri veldur þján.
Vígfimur hann sveigði Án.
Líta þann í lofti má.
Lætur tóninn hljóma sá.
Þessi er lausn Hörpu á Hjarðarfelli:
Af boga flaug örin í bráð.
Bogann Án sveigði þá vel.
Regnboga næstum er náð.
Nýtan ég boga hér tel.
Eysteinn Pétursson svarar:
Verða dýr í boga bráð.
Boga fimur sveigði Án.
Regnboginn fagur litar láð.
Létt fiðluboga strýkur kván.
Sigmar Ingason leysir gátuna þannig:
Bogann kátur beygði Án
beindi að ungri hind á engi
– sú fékk ekki að lifa lengi –.
Regnboga skartaði skýjahiminn
í skugganum bogi grét á fiðlustrengi.
Helgi R. Einarsson svarar:
Bogi Ána í fjöru fann.
Fiðluboginn tónum ann.
Dýraboginn bana kann.
Börnin spá í regnbogann.
Guðrún B. á þessa lausn:
Boginn olli birni þján.
Bogsveigirinn frækni Án.
Hjá regnboganum gæfan gefst.
Glaðtónn fiðlubogans hefst.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna svona:
Bogi dýri bakar þján.
Bogasveigir var hann Án.
Ég regnboga í lofti leit.
Lít svo boga í strengjasveit.
Þá er limra:
Þótt bogann býsna hátt spenni
og bulli, það fús viðurkenni,
er hún ljómandi fín
þessi limra mín,
svo líklega stal ég henni.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Öskubylur úti hrín,
æfir kári lögin sín,
eflaust fer ég ekki á sjó,
eina gátu samdi þó:
Hrekkaus oft við henni gín.
Hugmynd, sem ég áðan fékk.
Búin táli, býsna fín.
Bítur fólk og veldur skrekk.
Gömul ástarvísa í lokin, viðlag:
Úti ert þú við eyjar blár,
eg er sestur að dröngum,
blóminn fagur kvenna klár,
kalla ég til þín löngum.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is