Guð faðir, fyrirgef þeim sem festu son þinn á kross af heift, með hatursins keim, þá hræsni' og Júdasar koss. Svo grimm, með gremju í hug þau grættu' og smánuðu hann, af vonsku vísuðu' á bug þeim vilja' er til með þeim fann.

Guð faðir, fyrirgef þeim

sem festu son þinn á kross

af heift, með hatursins keim,

þá hræsni' og Júdasar koss.

Svo grimm, með gremju í hug

þau grættu' og smánuðu hann,

af vonsku vísuðu' á bug

þeim vilja' er til með þeim fann.

Guð faðir, fyrirgef þeim

sem fylgja illskunnar slóð.

Til bjargar helsjúkum heim

rann heilagt frelsarans blóð,

hann þoldi þrautir og kvöl,

var þjáður okkur í hag.

Öll neyð, öll níðsla, allt böl

var neglt á krossinn þann dag.

Guð, faðir, fyrirgef þeim

sem flytja lyginnar mál

af snilld. Með tungunum tveim

þau tala' en ræðan er hál.

Þau ljúga þögul af list

og líta undan ef þarf

en þannig krossfesta Krist

og kasta rýrð á hans starf.

Guð faðir, fyrirgef þeim

sem finnst þau sjálf vera best,

með skýrum hneykslunarhreim

oft hiklaust tjá sig um flest,

þau geti' ei gert öðrum mein,

svo góð og umburðarlynd,

af ljótu löstunum hrein

og laus við galla og synd.

Guð faðir, fyrirgef þeim

sem fara' ei kærleikans leið,

jafnt hér sem úti um heim

þau hunsa annarra neyð.

Og Jesús, gefðu þeim grið

sem gorta' af líferni' og trú.

– Þú veist að „þau“ erum við

og vonin eina ert þú.

Ó, Jesús, miskunna mér

á minni kolröngu leið

því ef ég afneita þér

mun aftur herða' að mér neyð.

Mér nægir náð þín, Guðs son,

hún nærir sál, veitir hlíf.

Í þjáning þinni er von,

í þínum dauða er líf.

Ólafur Jóhannsson

hagyrðingur.