Alda Eygló Kristjánsdóttir

Elsku mamma. Þakklæti er mér efst í huga á þessari kveðjustund. Þakklát fyrir alla þá hlýju sem þú sýndir mér og öðrum, og fyrir þá hvatningu sem þú veittir mér þegar ég þurfti. Mér er svo minnisstætt eitt augnablik á kaffistofunni í Ásvídeó seint á sumarkvöldi, þegar ég sagði við ykkur pabba að ég vildi fara í skóla til Reykjavíkur. Pabba fannst það nú kannski ekki alltof sniðug hugmynd. Hægt væri að fjárfesta í íbúð og koma sér fyrir, enda var það það sem hann gerði sjálfur svo vel. Þú hafðir önnur ráð og þau voru að ég skyldi gera það sem ég vildi og hæfileikar mínir væru ótakmarkaðir, ég gæti allt sem ég ætlaði mér. Svona mömmuráð eru ómetanleg. Heimilið ykkar pabba var alltaf opið fyrir vinum mínum og ég fann hversu velkomnir allir voru. Það sem ég var búin að sitja yfir ykkur Mæju og Jónu Stínu í kaffi og sígó við eldhúsborðið, og hlusta á alls konar sögur, og mörg voru þau ráðin sem ég heyrði. Skrítið með þessar konur þó í sveitinni... þær virtust alltaf vera svolítið villtar.

Elsku mamma mín, af þér lærði ég mikla gjafmildi og væntumþykju sem engin bók getur kennt. Hvernig þú tókst á móti Briem-systkinunum var líka lærdómur og mikil gjöf. Þú varst þessi amma sem settist á teppið með börnunum okkar Jóa og gafst þig endalaust að þeim. Takk mamma mín fyrir allt sem þú hefur gefið mér og mínum. Góðvild þín verður mitt leiðarljós sem móðir sjálf, og fyrir það er ég afar þakklát.

Hvíldu í friði mamma mín.

Þín

Í dag kveðjum við einstaka konu, tengdamóður og ömmu okkar, Öldu Eygló Kristjánsdóttur. Fyrir rúmum 28 árum kom ég óheflaður 19 ára unglingur inn í líf þeirra hjóna, er við Jonna kynntumst. Mér er það minnisstætt hversu velkominn ég var frá fyrsta degi inn á þeirra heimili. Tókust strax með okkur einstaklega góð kynni og vinskapur sem aldrei hefur fallið skuggi á. Alda var dugnaðarforkur, sem hafði sterkar skoðanir á hlutunum og stóð fast á sínu er á reyndi. Hún var einstaklega umhyggjusöm, hlý, natin og gjafmild kona. Hún hafði sem dæmi lengi vel einstakt lag á því að gleðja tengdason sinn með tíðum sendingum á Héraðsblöðunum tveim sem gefin voru út í Dalvíkurbyggð, sama hvort við Jonna bjuggum á Dalvík, Akureyri, Reykjavík eða í Bandaríkjunum. Það lýsti hennar gjafmildi svo vel, hún var ætíð að passa upp á að okkur liði vel. Það var fátt betra en að kíkja í kaffi til Öldu, ræða heimsmálin yfir rjúkandi kaffibolla og nýbakaðri köku, því þar var hún á heimavelli, nærvera hennar var engu lík.

Alda var handavinnukona mikil og bera mörg glæsileg verk hennar þess glöggt merki. Hún hafði mikið dálæti á allskyns útiveru, og voru göngutúrar og berjatínsla í miklu uppáhaldi hjá henni, þó heimakær væri. Svo ekki sé talað um hinn margrómaða kvöldrúnt með Sigga sínum eftir lokun í Ásvídeói á kvöldin.

Á heimili Öldu og Sigga var ávallt mjög gestkvæmt og hlýtt viðmót þeirra margrómað. Starfsemi Myndbandaleigunnar var til fjölda ára í bílskúrnum á Ásvegi 8, og varð hún nokkurskonar félagsmiðstöð unga fólksins á þeim tíma, þar sem allir voru velkomnir. Samkennd Öldu átti þar stóran þátt í velgengni Ásvídeós, enda hafði hún mikla ánægju af því að gleðja þá sem minna máttu sín með fríum spólum og jafnvel snakkpoka með.

Alda var mikil fjölskyldukona og þótti afar vænt um sína nánustu, enda Ásvegurinn kærleiksríkt heimili, sem hún sinnti af einstakri alúð og myndarskap. Hún reyndist börnum okkar Jonnu einstaklega vel. Hún var þessi amma sem gaf sér strax að þeim frá fyrsta degi, leit ekki af þeim sama hvað á bjátaði, og lék við þau af mikilli ást við hvert tækifæri. Hún var sannarlega í uppáhaldi hjá þeim, enda besta amma sem þau gátu hugsað sér.

Þín er og verður sárt saknað, elsku Alda okkar, en við Jonna og börnin munum geyma allar góðu minningarnar um einstaklega fallega og hlýja konu þar til við hittumst aftur. Blessuð sé minning þín.

Elsku amma. Það sem ég mun sakna þín og allra okkar góðu stunda saman. En ég veit að þú vakir yfir mér núna. Ég held fast um fallegu minningarnar okkar. Eins og þegar þú gerðir alltaf handa mér lummur með sykri og auðvitað þurfti afi að fá með rúsínum. Líka þegar ég kom til þín og þú gafst mér pening fyrir laugardagsnammi, og þegar við sátum saman með kisunni okkar Rósu og horfðum á Tomma og Jenna og dýralífsþætti. Þú spurðir mig alltaf hvort ég væri nokkuð svöng og hvort ég vildi fá kex og mjólk, þá sátum við saman og við afi spjölluðum saman meðan ég beið eftir því að Homeblestið mitt yrði mjúkt í mjólkinni. Það var alltaf langbest að vera hjá ömmu og afa. Allar minningarnar með þér eru mér svo dýrmætar og mun ég halda þeim djúpt í hjarta mínu.

Núna kveð ég þig, elsku amma, en ég mun hitta þig aftur síðar.

Þín ömmustelpa,