1. apríl Síðasti vinnudagur Gunnars. Frá vinstri: Páll Snævar Brynjarsson, framkvæmdastjóri SSV, Hrefna Bryndís Jónsdóttir, framkvæmdastjóri Sorpurðunar Vesturlands, Anton Ottesen, fyrrverandi oddviti Innri-Akraneshrepps, Ólafur Sveinsson, atvinnuráðgjafi SSV, Gunnar Sigurðsson, Gísli Gíslason, fyrrverandi bæjarstjóri á Akranesi, og Jón Gunnlaugsson, fyrrverandi umdæmisstjóri VÍS á Vesturlandi.
1. apríl Síðasti vinnudagur Gunnars. Frá vinstri: Páll Snævar Brynjarsson, framkvæmdastjóri SSV, Hrefna Bryndís Jónsdóttir, framkvæmdastjóri Sorpurðunar Vesturlands, Anton Ottesen, fyrrverandi oddviti Innri-Akraneshrepps, Ólafur Sveinsson, atvinnuráðgjafi SSV, Gunnar Sigurðsson, Gísli Gíslason, fyrrverandi bæjarstjóri á Akranesi, og Jón Gunnlaugsson, fyrrverandi umdæmisstjóri VÍS á Vesturlandi.
Steinþór Guðbjartsson steinthor@mbl.

Steinþór Guðbjartsson

steinthor@mbl.is

Viðskiptavinir Olís á Akranesi hafa lengi hist í kaffikrók þjónustuhússins skammt frá höfninni á Akranesi og þar hefur Gunnar Sigurðsson, umboðsmaður Olís á Akranesi frá 1982 og framkvæmdastjóri Olís á Vesturlandi frá 1992, heilsað upp á gesti og gangandi undanfarið 41 ár, en nú er hann hættur störfum. „Ég er rétt að átta mig á þessu enda er tilfinningin mjög skrýtin,“ segir hann. „Það vildi mér til happs að Þórður Ásgeirsson, þáverandi forstjóri Olís, réð mig til starfa, og hann og aðrir sem hafa stjórnað fyrirtækinu síðan hafa reynst mér sérstaklega vel.“

Gunnar hefur verið áberandi á Akranesi og víðar undanfarna áratugi, sannkallað andlit Akraness. Hann er þekktur sem Gunni bakari enda starfaði hann sem slíkur, var einn af stofnendum hljómsveitar Dúmbó og Steina 1961 og hefur látið mikið til sín taka í félagsmálum, ekki síst í knattspyrnunni, þar sem hann lyfti grettistaki og var einn helsti drifkrafturinn á bak við mikla uppbyggingu á gullaldartímabili Skagamanna á síðasta fjórðungi liðinnar aldar. Hann var til dæmis formaður íþrótta- og æskulýðsnefndar, formaður knattspyrnuráðs Akraness og Knattspyrnufélags ÍA. Þá sat hann í stjórn Knattspyrnusambands Íslands 1974 til 1989 og hefur m.a. verið sæmdur heiðurskrossi KSÍ og Knattspyrnusambands Færeyja.

Minnsta félagið varð stærst

Gunnar lét líka mikið til sín taka í pólitíkinni, var í bæjarstjórn fyrir Sjálfstæðisflokkinn í tvo áratugi og gegndi veigamiklum embættum í ráðum og nefndum, var meðal annars forseti bæjarstjórnar á tveimur kjörtímabilum auk þess sem hann var formaður Samtaka sveitarfélaga á Vesturlandi fyrir nokkrum árum.

„Yfirmenn mínir, Þórður, Óli. Kr. Sigurðsson, Einar Benediktsson og Jón Ólafur Halldórsson, hvöttu mig alla tíð til þess að taka þátt í félagsmálum og hafa gaman af lífinu,“ leggur Gunnar áherslu á. „Ég hef líka alltaf haft sérstaklega gott starfsfólk, sem ég hef getað treyst 100%, og það hefur gengið í störf mín, þegar á hefur þurft að halda.“ Hann leggur áherslu á að pólitískir andstæðingar hafi slíðrað sverðin þegar fótboltinn hafi verið á dagskrá og þar hafi allir staðið þétt saman að framgangi íþróttarinnar.

Miklar breytingar hafa verið hjá Olís á Akranesi síðan Gunnar tók við stjórninni fyrir um fjórum áratugum. „Viðskiptin voru nánast engin, þegar ég byrjaði,“ rifjar hann upp. „Fyrsti maður sem ég réð var pabbi, Sigurður B. Sigurðsson. Hann var bensíntittur hjá mér. Þegar mest var voru hér um 25 manns á launaskrá.“

Gunnar segir að gaman hafi verið að byggja upp Olís á Akranesi, fyrst á Suðurgötu og síðan á Esjubraut. „Þórður studdi mig dyggilega í því með þeim árangri að við fórum úr því að vera minnsta olíufélagið á Akranesi í það að vera stærstir.“

Hann bendir líka á að atvinnulífið sé allt öðruvísi nú en áður, þegar útgerðirnar voru í miklum blóma. „Þegar mest var að gera hjá mér var ég með fjóra til fimm togara í viðskiptum en nú er enginn togari gerður út héðan.“ Hins vegar sé ákveðin uppbygging í gangi á ýmsum sviðum og vonir standi til þess að Akranes nái brátt vopnum sínum á ný. „Ég er kominn á þann aldur að ég er hættur að skipta mér af hlutum en vissulega klæjar mig enn í fingurna að láta hendur standa fram úr ermum.“