Sigríður Vilhjálmsdóttir

Elsku tengdamóðir mín er farin í sitt síðasta ferðalag. Ég kem til með að sakna hennar mikið en þetta ferðalag var sennilega kærkomið eftir þungan vetur. Það væri eigingirni að halda lengur í hana hér hjá okkur. Við spjörum okkur þó svo að stórt skarð sé höggvið í hópinn okkar þegar sjálf drottningin er farin á braut.

Eins og hún sagði sjálf frá var hún búin að eiga langa og farsæla ævi. Nefndi hún þar oft ferðalög en hún naut þess að ferðast og skoða sig um hvort sem það var í fjarlægum löndum eða á landinu okkar fagra.

Bíbí var kostakona og var mörgum eftirsóknarverðum kostum búin. Hún var þrautseig og var aldrei fyrir að barma sér eða gefast upp. Hún var stolt en átti um leið auðvelt með að sýna samkennd og mildi. Hún var skarpgreind og víðsýn. Bíbí var hreinskiptin og kærleiksrík persóna og umfram allt glaðlynd og jákvæð að eðlisfari. Hún var traust sem klettur og það var alltaf hægt að leita til hennar. Ég á eftir að sakna kaffihúsaferða með henni en þær fórum við ófáar. Umræður um matseld, bakstur og tískustrauma voru henni eðlislægar ásamt því að fylgjast vel með dægurmálum.

Ég vil að leiðarlokum þakka Bíbí fyrir samfylgdina en ég er svo heppin að hafa haft hana sem tengdamóður síðastliðin 35 ár. Hún var mér reyndar miklu meira en „bara“ tengdamóðir. Það voru forréttindi að komast undir hennar væng. Hún kenndi mér svo ótalmargt í gegnum árin og naut ég þess að vera ferðafélagi hennar.

Kærar þakkir fyrir allt og hvíl í friði.

Nú er tengdamóðir mín Sigríður, sem alltaf var kölluð Bíbí, fallin frá eftir erfið veikindi. Við sem þekktum hana finnum fyrir mikilli eftirsjá við fráfall hennar og er missirinn mikill. Hún var vinmörg, gestrisin og fjölskyldurækin og umfram allt vönduð og traust kona. Heimili þeirra hjóna var oft eins og umferðarmiðstöð, þangað lá straumur ættingja, barna, barnabarna, barnabarnabarna og vina. Vinkonur átti hún margar, sem hún hafði kynnst í gegnum tíðina. Þegar vinabönd höfðu einu sinni myndast voru þau órofa fyrir lífstíð. Á þeim tíma sem ég kynntist eiginkonu minni stóð tengdamóðir mín einnig fyrir miklum veislum á gamlárskvöld. Þar komu saman systkini hennar, afkomendur og nánustu vinir. Var þar ávallt glatt á hjalla og góð skemmtan. Það var henni ljúft og skylt að leggja sig fram við að undirbúa og framreiða veisluföng í þessum veislum.

Alla tíð var náið samband á milli þeirra tengdamóður minnar og systkina hennar, Árna og Kristínar, og mikill samgangur þeirra á milli. Á föstudögum komu mæðgurnar, Kristín systir hennar og Hanna, í heimsókn sem var alltaf tilhlökkunarefni og gamlar minningar rifjaðar upp. Vilhjálmur faðir Bíbíar var skipstjóri og í heimsstyrjöldinni síðari var oft erfitt um aðföng og veiðarfæri til útgerðar. Það leiddi til þess að nokkrir skipstjórar tóku sig saman og stofnuðu fyrirtæki til þess að styðja við útgerðina og afla nauðsynlegra aðfanga. Niðjarnir tóku við keflinu og vann tengdamóðir mín lengi við eignarhaldsfélag þeirra niðja, en systkinin stóðu þétt saman með það að hugsjón að vinna að nýsköpun og atvinnuuppbyggingu. Það er mér minnisstætt hversu orðvör tengdamóðir mín var þegar niðjarnir unnu að mikilvægu máli. Hún var gestgjafi á sínu heimili og bar fram kræsingar eins og ekkert merkilegt væri í gangi, en svo bárust fréttirnar þegar allt var yfirstaðið, en ekki frá henni.

Tengdamóðir mín var glæsileg kona, glæsilega til fara og mikill höfðingi heim að sækja. Hún var jarðbundin og hafði ríka kímnigáfu. Hún var afar glögg og voru gáfurnar leiftrandi. Hún átti aldrei í vandræðum með að koma fyrir sig orði eða koma auga á spaugilega hluti. Hún var beinskeytt þannig að það lék aldrei vafi á hvað henni lá á hjarta og hvaða skoðun hún hafði. Um leið var hún nærgætin við þá sem viðkvæmir voru. Hún var hógvær og afar óeigingjörn. Hún var rausnarleg og hjálpsöm ef hún fann að einhver var hjálparþurfi.

Við hjónin áttum margar góðar samverustundir með tengdaforeldrum mínum, bæði heima og á ferðalögum. Einnig þegar þau komu í heimsókn til okkar þegar við hjón vorum við nám og vinnu erlendis. Minningarnar eru ljúfar og ógleymanlegar. Mér eru minnisstæðar nokkrar skötuveislur á Þorláksmessu. Þær hélt hún ekki síst eftir að hún vissi hvað mér fannst kæst skata góð.

Síðustu vikurnar voru henni erfiðar. Ég náði að hitta hana viku fyrir andlátið, eiga stutt samtal við hana og kveðja hana. Það er mér afar mikils virði. Hvíl í friði elsku tengdamóðir mín.

Elsku amma mín. Mér efst í huga er þakklæti fyrir að hafa fengið heil 40 ár með þér, og ég er stolt yfir því að vera dótturdóttir þín. Ég hef litið upp til þín frá því ég man eftir mér og ég er svo þakklát fyrir að bæði börnin mín hafi fengið að eiga þig að og líta upp til þín líka.

Ég mun sakna þess að koma til þín í kaffi, það var alltaf hápunktur. Sérstaklega þegar ég mætti í rifnum gallabuxum. Ég gleymi ekki fyrsta skiptinu, þú fannst til með mér og bauðst til að laga buxurnar en ég upplýsti þig um að þetta væri reyndar mjög flott, í tísku, og sýndi þér mynd af Victoriu Beckham í rifnum gallabuxum. Þá kom þessi ómetanlegi hneykslunarsvipur á þig og ég sá hvað þú gast með engu móti skilið þessa tísku, alveg gáttuð, og varðst að horfa undan. Sagðir svo: „Ja hérna, jæja best að segja ekki neitt.“ Og þetta sagðirðu yfirleitt eftir að hafa gert skoðunum þínum skýr skil með hljóðum og andlitssvipum, að það væri nú best að tjá sig ekkert um þetta.

Gleði, hlátur, skemmtilegar samræður, gott kaffi og stórkostlegar kökur einkenndu heimsóknirnar til þín. Ég mun alltaf sakna þeirra en ég hugga mig við minningarnar sem munu alltaf lifa. Og þökk sé tækninni á ég allar þessar myndir og myndskeið af þér sem ég lít nú á sem mikinn fjársjóð og hlakka til að fara í gegnum og deila með fjölskyldunni.

Amma, takk fyrir allt sem þú hefur gefið mér og takk fyrir að hafa verið mér og öllum svona fögur og traust fyrirmynd. Ég mun hugsa til þín og halda minningu þinni á lofti til hinsta dags, þar til við sjáumst á ný. Í rifnum gallabuxum.

Þín

Elsku Bíbí okkar er látin, við munum sakna hennar og minnast allra góðu stundanna sem við deildum með henni. Sigríður Vilhjálmsdóttir var mágkona mín og Bíbí frænka dætra minna. Vandfundinn er nokkur sem átti til eins mikla hlýju, hjálpsemi og endalausa þolinmæði þegar ég átti í vandræðum með barnapössun, mataruppskriftir og ráð varðandi húshald eða að finna eyru sem alltaf voru tilbúin að hlusta.

Tengdaforeldrar mínir, mágkonan Bíbí og Vilhjálmur maður hennar, Kristín systir hennar og hennar maður Ásgeir, urðu nýja fjölskyldan mín sem átti fremur fámenna fjölskyldu fyrir og sambandið innan þessa hóps hefur alltaf verið byggt á mikilli væntumþykju og samkennd.

Bíbí var einstök húsmóðir og svo bóngóð að stundum hafði ég áhyggjur af því að ganga of langt en vitanlega var ómetanlegt að þiggja hjálpina. Gott var að koma í morgunkaffi til hennar á Flókagötuna með barnavagn eða kerru þegar við bróðir hennar og dætur okkar bjuggum í nágrenninu og ómetanlegt að finna hve vel hún hugsaði um foreldra sína, tengdaforeldra mína, þegar aldurinn fór að færast yfir þau. Stórveislurnar á gamlárskvöld fyrst á Flókagötunni og síðan í Álfalandi munu lifa lengi í minningum okkar allra.

Annar þáttur í samveru okkar Bíbíar var spilaklúbbur eiginmanna okkar og þriggja annarra sæmdarmanna, sem var alltaf kallaður spilakarlarnir á mínu heimili. Þegar nóg var komið í spilasjóðinn voru skipulagðar ferðir með eiginkonunum út í heim. Einstaklega skemmtilegar og fróðlegar ferðir á staði sem annars hefðu kannski aldrei verið heimsóttir. Í hópnum voru miklir sælkerar sem höfðu aflað sér upplýsinga um veitingastaði í borgum sem á vegi okkar urðu og allir hinir nutu góðs af. Ekki gleymi ég heldur stóra vinkvennahópnum hennar sem nú er að mestu horfinn á braut en hélt saman svo lengi sem stætt var.

Við kveðjum nú hana Bíbí okkar og sendum Vilhjálmi, Guðríði og Sigurði, börnum þeirra og barnabörnum okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Við kveðjum í dag Sigríði eða Bíbí eins og hún var ávallt kölluð, sem var mikil vinkona okkar. Við höfum þekkt Bíbí frá því að við munum fyrst eftir okkur. Foreldrar okkar voru miklir vinir og samstarfsmenn, en feður okkar stofnuðu Fiskveiðahlutafélagið Venus 1936. Bíbí vann á skrifstofu Venusar um árabil.

Fjölskyldan bjó lengi vel á Flókagötunni, í sama húsi og foreldrar hennar. Eftir lát þeirra Guðríðar og Vilhjálms fluttu þau Bíbí og Vilhjálmur í Álfalandið, þar sem þau bjuggu fram á síðustu æviárin.

Það var gaman að heimsækja hana og rifja upp liðna daga, menn og málefni. Þar var hún á heimavelli enda glögg og hafsjór af skemmtilegum minningum. Okkur eru minnisstæðar áramótaveislurnar sem hún hélt, ár eftir ár, sem enginn vildi missa af. Við áttum þess kost að ferðast með Bíbí bæði erlendis og innanlands. Hún hafði einstaklega gaman af að ferðast og lét ekki sitt eftir liggja í þeim efnum.

Minnisstæð er ferð á Strandir, þegar Bíbí, Kristín, Árni og fjölskyldur, móðir okkar, við systkinin og fjölskyldur fórum um þennan fallega landshluta vítt og breitt. Var þetta skemmtileg og fróðleg ferð. Allir voru í ferðagír stórir og smáir. Nikkan þanin og allir sungu með.

Hún hafði gott auga fyrir tískunni og fallegum fötum, enda var hún alltaf fallega klædd. Hún var mikið fyrir lestur skemmtilegra bóka og naut þess að segja frá þeim.

Við minnumst Bíbíar vinkonu okkar með mikilli hlýju og vináttu.

Sendum Vilhjálmi, Guðríði og Sigurði og fjölskyldum innilegustu samúðarkveðjur frá fjölskyldum okkar.