Guðlaugur Ketill Ketilsson

Pabbi réð mig í vinnu snemma eða um 12 ára, þá fór ég um allt Akranes á reiðhjóli og rukkaði fyrirtæki og trillukarla, sumir borguðu strax og aðrir seinna. Ég fékk 1% af tölu reiknings borgað frá pabba, ég þurfti reyndar að læra að reikna það út hve mikið 1% er af tölunni sem stóð á reikningnum. Það var auðvelt því pabbi kenndi mér það auðvitað. Síðar vann ég á vélaverkstæðinu frá fermingu og betri kennari finnst ekki en pabbi, sennilega einn þolinmóðasti og geðbesti maður sem ég þekki. Sama hvað ég var að gera þá kunni hann allt og lét mig gera sjálfan, þannig gat ég smám saman gert þetta sjálfur. Maður byrjaði að þekkja alla sem áttu viðskipti við vélaverkstæði Guðlaugs Ketilssonar sem það hét fyrst, og flestir sögðu: „Ef Gulli getur það ekki getur það enginn!“ Vá hvað þetta eru stór orð ef maður spáir í það, en þetta er satt. Ég fór með pabba til Kanada og Tulsa í Oklahoma, hann var að leita að bíl. Hann var mjög duglegur að gera svona hluti, flytja inn bíla og fittings að utan. Keyrðum saman frá Tulsa til New York, sem nam nánast tveimur hringjum í kringum Ísland. Þarna vorum við tveir saman og lentum í alls konar ævintýrum. Svo fórum við saman á námskeið til Ringsted í Danmörku því pabbi keypti japanskan CNC-rennibekk um 62 ára gamall, auðvitað lærði pabbi vel á hann og framleiddi mjög mikið fyrir allt og alla. Svo bilar allt og auðvitað gat bekkurinn bilað. Flestir þurfa mann að utan til að gera við svona bekk. Þeir hjá Jamazaki Mazak (bekkurinn) sögðu við pabba í símann, mjög hissa: „Gulli, þú bara gerir allt sjálfur!“ Pabbi dúxaði í vélstjórnarskólanum, hann var í 3. bekkjar prófi í stærðfræði og vildi fá að reyna við 4. bekkjar próf, hann var ekki búinn með próftímann. Einkunn 10 fyrir 3. bekk og 9,7 fyrir 4. bekk! Ég fór í minni skólagöngu með lausnir frá pabba betri en kenndar voru í skólanum. Já, Gulli good var einstakur og munu minningarnar lifa með mér. Elsku pabbi, takk fyrir allt.

Þinn

Elsku pabbi er farinn frá okkur eftir stutta og erfiða baráttu við krabbamein. Ég var svo heppin að fá hann sem pabba. Ég er líka þakklát fyrir að hafa fengið að hafa hann í lífi mínu svona lengi. Hann var einfaldlega sá allra besti. Pabbi var fyrirmynd mín í lífinu. Hann var svo réttsýnn, skarpgreindur og hjálpsamur og var alltaf mættur ef eitthvert okkar stóð í einhverjum framkvæmdum. Hann var líka svo ótrúlega þolinmóður og gaf manni endalausan tíma við að leiðbeina manni um alla hluti. Ósérhlífni og seigla eru orð sem lýsa honum vel.

Pabbi kunni allt og gat allt. Fyrir honum voru allir jafnir.

Ég leyfi þessum orðum að duga í bili. Ég sakna þin elsku pabbi og við pössum upp á mömmu fyrir þig.

Þín dóttir, Elsku besti pabbi minn. Ég á engin orð til að lýsa því hversu sárt það er að þú skulir vera farinn frá okkur eftir stutt veikindi. Þú sem varst alltaf svo unglegur bæði í útliti og í þér, alltaf svo flottur hjá Lillu þinni. Þú varst líka svo klár, kunnir allt og vissir allt, gast gert við allt. Ég var alltaf mjög stolt af því að vera dóttir Gulla Ket. eða Gulla Good eins og við systkinin kölluðum þig. Ég var alltaf viss um að þú yrðir 100 ára miðað við hvernig þú varst. Þú hefur greinilega ekki ætlað þér að verða svona ekta gamalmenni. Þegar þú fékkst þær fréttir í janúar að þú værir með ólæknandi krabbamein þá gerðir þú lítið úr því, huggaðir okkur með því að þú hefðir átt frábært líf, værir ánægður með það sem þú hefðir afrekað og stoltur af fjölskyldunni sem þið mamma áttuð saman. Þú hélst samt áfram að vinna á verkstæðinu þínu eins og þú gast þrátt fyrir veikindin. Húmorinn var alltaf til staðar. Í febrúar sagðirðu mér að þú værir loksins orðinn ellilífeyrisþegi þar sem þú værir orðinn 67 ára (þú varðst það fyrir 20 árum). Heiðarlegri mann var líka erfitt að finna, þú hringdir hinum megin á landið til að láta vita að það gleymdist að rukka þig fyrir tvo eftirrétti þegar þú varst að fara yfir reikninginn þegar heim var komið. Þessi saga lýsir þér svo sannarlega vel.

Ég á svo margar góðar minningar með þér. Þú fórst alltaf með mig í siglingu á sjómannadaginn, í skrúðgöngur og á ýmsa viðburði í bænum. Ég kaus frekar að vinna á verkstæðinu með þér á sumrin en að fara í vinnuskólann. Þú skiptir aldrei skapi. Þegar ég var 17 ára kom ég til þín á verkstæðið og sagði þér að ég væri búin að klessa bílinn minn. Þá sagðir þú bara: „Ég kíki á þetta á eftir,“ og hélst áfram að setja saman alternatorinn.

Þú varst alltaf boðinn og búinn að hjálpa okkur fjölskyldunni ef þess þurfti. Ef eitthvað bilaði þurfti aldrei neinn að bíða neitt, það var allt lagað á núll-einni. Þú hjálpaðir okkur Óla mikið í framkvæmdunum í nýja húsinu okkar, settir upp eldhúsið með Rabba og varst með í að flísaleggja það í mars. Þú varst líka góður afi, kenndir afastelpunum þínum að spila, reikna og lesa. Þú lagðir fyrir þær stærðfræðipróf og gafst þeim einkunn og kvittaðir svo undir.

Þú varst svo einstakur, hjálpsamur, góður, heiðarlegur, fyndinn, skemmtilegur, klár, frábær og dýrmætur. Besta uppskrift að pabba sem til er og ég er svo ótrúlega þakklát fyrir þig elsku pabbi. Elska þig mest, sjáumst síðar – þín

Elsku afi minn, það er ótrúlega sárt að þurfa að kveðja þig. Afi Gulli minn sem átti að vera eilífur, en eftir sitja dýrmætar minningar um harðduglegan og hjálpsaman mann sem vissi allt og allt gat. Ég minnist þín með þakklæti og stolti, ég var stolt að vera afabarnið þitt og þú komst ávallt fram við mig sem og aðra á jafningjagrundvelli. Þú varst alltaf tilbúinn að aðstoða mig, sama hvað bjátaði á, og ég gat alltaf stólað á þig, hvort sem það tengdist því að sækja og draga bílinn minn sem bilaði í miðju hringtorgi eða kenna mér heilu stærðfræðidæmin. Ég hef alltaf verið með stjörnur í augunum yfir þér og þinni vitneskju og kunnáttu. Ég valdi alltaf að ferðast með þér og ömmu í bíl þegar við fórum í útilegur og sama hvort við ferðuðumst um Vestfirði, Vesturland, Norðurland eða Austurland þá gastu lýst helstu staðháttum og örnefnum á leið okkar. Mín uppáhaldsminning um okkur er þegar ég vann tvö sumur með þér á verkstæðinu þínu. Ég sakna þín og mun ávallt sakna þín elsku hugmyndaríki og hæfileikaríki afi minn. Hjartans þakkir fyrir allt sem þú hefur kennt mér, þú varst sannur vinur í raun. Þín

Mér finnst ennþá svo óraunverulegt að hugsa til þess að þú sért ekki með okkur lengur elsku afi. Við vitum öll að okkar tími mun koma einn daginn og að við munum missa ástvini á leiðinni. En í einfeldni minni lifði ég í þeirri trú að þú yrðir einn af þeim sem myndu lifa til 100 ára. Það kom bara ekkert annað til greina í mínum huga. Ég hugga mig þó við þá tilhugsun að nú ertu sameinaður fjölskyldunni frá Jaðri á ný.

Ég var aldrei jafn stolt og þegar kom að því að tilkynna einhverjum hverra manna ég væri, og ég gat sagt þeim að ég væri elsta barnabarnið hans Gulla Ket. Allir vissu hver Gulli Ket. var auðvitað.

Fyrir mér varst þú sá klárasti, sá úrræðabesti og það var hreinlega ekkert sem þú vissir ekki eða kunnir ekki. Þú varst og ert mín helsta fyrirmynd í lífinu, og vissulega ein ástæða þess að ég valdi að læra verkfræði. Og mögulega líka ástæða þess að ég held upp á allt og ekkert, því ég veit það verða not fyrir það einhvern tímann. Því þú hafðir þann einstaka hæfileika að sjá notagildi í nánast öllu, og geta lagað hvað sem var með einhverju sem þú sérsmíðaðir. Þessum hæfileikum þínum var þér líka mikið í mun að miðla áfram, því þó að þú vildir allt fyrir alla gera, þá vildirðu líka að viðkomandi væri viðstaddur, svo að næst gæti sá hinn sami lagað þetta sjálfur. Eins og þegar þú réðst mig, unglingsstelpuna, í sumarvinnu á verkstæðinu. Ég hélt að sumarvinnan fæli í sér þrif og frágang á verkstæðinu, en nei, þú settir mig í alvöruvinnu, og kenndir mér á rennibekkinn í staðinn, og saman hlustuðum við á gufuna allan daginn. Nokkuð sem ég er svo innilega þakklát fyrir í dag að hafa fengið að upplifa.

Ég vildi óska þess að við hefðum getað fengið örlítið lengri tíma saman. Svo margar sögur sem ég átti eftir að heyra og svo margt sem ég átti eftir að læra af þér.

Eitt af því seinasta sem við ræddum saman um voru málshættir. Ég sagði þér frá málshættinum sem ég fékk sem mér fannst svo viðeigandi: „Sá lifir leiðu lífi sem lifir aðeins fyrir sig.“ Því þú afi lifðir aldeilis ekki leiðu lífi, og þú lifðir alls ekki bara fyrir þig. Þú gafst þig allan í að vera eiginmaður, faðir, afi og langafi og vera alltaf til staðar fyrir þína.

Við fjölskyldan vitum hvað þú elskaðir okkur mikið og hvað þú varst stoltur af okkur öllum. Börnum, barnabörnum og barnabarnabörnum. Og ég vona að þú hafir vitað hvað þú varst elskaður.

Agla.

Þegar ég minnist afa þá minnist ég þess hvað ég er heppin að vera í Gulla Ket-ættinni, rauðu ættinni. Í rauðum bol og með rauða derhúfu merkt Gulli Ket. Hann afi var ríkur maður því hann átti nána og stóra fjölskyldu. Ættarmótin voru á tveggja ára fresti og það voru skemmtilegustu viðburðirnir. Við sungum og dönsuðum saman. Það var líka fjör í öllum útilegum því afi spilaði við hvert tækifæri á harmonikuna. En hann afi var líka ótrúlega klár og hjálpaði flestum í stærðfræði þegar við barnabörnin þurftum að læra fyrir stærðfræðipróf. Hann gerði það með glöðu geði. Frá því að ég var lítil minnist ég þess að gista oft hjá ömmu og afa á Garðabrautinni. Alltaf rétt fyrir mat lagðist hann á gólfið, lokaði augunum og hlustaði á fréttir. Ég sat í sófanum og starði á hann. Afi var þekktur fyrir að kunna á nýjustu tækni í tölvum og síma. Hann var algjör táningur þegar kom að því. Hann átti nýjustu Apple-tölvurnar og þá elstu. Hver heimsókn til afa og ömmu byrjaði á því að setjast niður með afa fyrir framan tölvuna til að sýna mér myndirnar frá nýjustu útlandaferðinni og hlusta á sögurnar. Skemmtilegustu minningarnar mínar eru frá verkstæðinu hans, þar sýndi hann mér allar græjurnar og ég horfði á hann og pabba vinna. Lyktin af verkstæðinu situr sterk í minni mínu því mér leið svo vel hjá honum. En þegar ég varð eldri var okkar helsta áhugamál að ræða um pólitík saman. Því hann trúði að allir væru jafnir og ég tók hann til fyrirmyndar í því. Ég dáði hann fyrir að vera svona góður maður og hvað hann elskaði ömmu mikið. Elsku afi okkar, þú varst einstakur og mun ég alltaf minnast þessara góðu minninga sem ég á um þig. Hvíldu í friði.

Þín