Á Boðnarmiði yrkir Magnús Geir Guðmundsson í tilefni mæðradagsins 8. maí 2022:
Hana mömmu hjarta í,
heilagasta geymi.
Móðurástin mild og hlý
er mögnuðust í heimi!
Ingólfur Ómar lumaði að mér einni hlýrri vísu á laugardag:
Svölun tæra sólin blíð
sálu færir minni.
Blómstur grær um grund og hlíð
gleðin hlær í sinni.
„Morgunn í maí“ eftir Brodda B. Bjarnason:
Sólin gefur gull í mund,
gróður jarðar nærir.
Fuglasöngur léttir lund,
lifna þankar kærir.
Og Maísól eftir Þórunni Hafstein:
Maísólin á sig minnir;
mundu að ég er til;
þótt ei mig ávallt skynjir
alltaf mun senda yl.
Helgi R. Einarsson er kominn heim frá Berlín, skrapp í sund og því varð þessi til:
Besservisserar
Það er best að þegja
ekki neitt
og yfirleitt
auk þess fussa og sveia.
Og síðan:
Á fundinum
Þeir fóru að þrefa
og þóttust loforð gefa
um skárri tíð.
Já, skemmtu lýð,
en, skammta svo úr hnefa.
Á Boðnarmiði yrkir Guðmundur Arnfinnsson limruna „Ljóðskáld“:
Valdi ei barnanna bestur
og breyskari' en nokkur prestur
stundar á fundum
hjá fjörugum sprundum
barasta ljóðalestur.
Jón Atli Játvarðarson skrifar: „Mosi og skófir leggjast á friðaða sanda í ráðuneytum.“
Maður kemur manns í stað,
mikið um þá spunnið.
Allt því miður aflagað,
út á tíma runnið.
Umhverfisþursarnir eldast nú senn,
eldingum flugu þeir skjótar.
Valdir í skörðin vistheimskir menn
vinstri grænir og þrjótar.
Þórarinn Eldjárn yrkir um leka:
Þetta er ósköp almenn speki
en þó rétt að flíka:
Víða þar sem verður leki
vill oft mygla líka.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is