Bjarney Jónsdóttir

Elsku amma Eyja er jarðsett í dag eftir stutt veikindi. Amma Eyja sem alltaf var svo hress og hugsaði ávallt svo vel um sjálfa sig, passaði vel upp á hreyfingu og mataræði og var heilsuhraust alla sína ævi. Það leið ekki sá dagur að amma færi ekki í gönguferð um Laugarneshverfið ef veður leyfði. Ég ólst upp í sama húsi og amma og afi bjuggu en þau bjuggu á efri hæðinni í Sigtúni 43 og var því alltaf stutt fyrir mig að hlaupa upp til þeirra ef eitthvað bjátaði á, alltaf var manni tekið opnum örmum, sama hvað. Amma var einstaklega elskuleg og hlý kona og var ekki bara amma heldur minn besti vinur. Ávallt reiðubúin að hjálpa ef hún gat, svo var líka svo gaman hvað hún var þolinmóð að hlusta og útskýra. Þær eru óteljandi stundirnar sem við eyddum saman, hvort sem það voru fjöruferðir, gönguferðir, berjamór, ferðalög, leikhúsferðir eða bara að spjalla við eldhúsborðið. Við áttum ótal margar skemmtilegar stundir en amma gat alltaf komið mér í gott skap. Hún var alltaf mjög lagin við að finna það jákvæða og góða í öllu og öllum. Ég flutti til Danmerkur árið 2016 og höfðu því stundirnar okkar og spjallið færst mikið til í símann og stundum á spjaldið þegar mamma fór í heimsókn upp. Alltaf var hún kát og brosandi og aldrei var langt í hláturinn. Þegar ég kom svo í heimsókn núna eftir páska og heimsótti hana á Vífilsstaði þar sem hún var í hvíldarinnlögn var ekki langt í fallega brosið hennar og jákvæðnina. Hún amma var svo sannarlega fyrirmynd mín í einu og öllu og hennar verður sárt saknað. Elsku amma mín, ég er sannfærð um að afi hefur tekið vel á móti þér í sumarlandinu. Takk fyrir samfylgdina og alla ástina, við hittumst í sumarlandinu þegar minn tími kemur. Bless í bili og skilaðu kveðju til afa Einars.

Þín Elsku amma. Ég er enn að ná áttum yfir því að þú sért farin frá okkur úr þessari jarðvist. Þó svo þú hafir náð þessum háa aldri er þetta samt alveg jafn sárt. Það erfiðasta við síðustu dagana þína var að fá ekki að heimsækja þig eins oft og mig langaði til, en mér til huggunar fékk ég að halda í hönd þína alveg fram að lokastundu.

Það voru ekki allir jafn heppnir að eiga svona yndislega ömmu og það voru forréttindi að fá að alast upp í sama húsi og þú. Ég þurfti ekki að fara í leikskóla eða frístund þar sem ég gat alltaf stólað á það að koma til þín þar sem þú tókst á móti mér með bros á vör.

Ég hef verið spurð að því undanfarið hvernig kona þú varst og ég var fljót að svara því. Þú varst hlý, klár, alltaf tilbúin að taka á móti mér sem og öðrum, hækkaðir aldrei róminn og kenndir okkur svo margt. Ef ég þurfti ráðleggingar gat ég alltaf leitað til þín, en þú sagðir mér aldrei afgerandi hvað ég átti að gera heldur hjálpaðir mér að finna bestu niðurstöðuna. Einnig varstu ótrúlega þolinmóð að aðstoða mig í gegnum námið þegar ég kom upp í leit að aðstoð.

Eitt af því skemmtilegasta sem þú gerðir var að vinna í garðinum og sjá til þess að blómin þín væru þau fallegustu í götunni. Þessu áhugamáli náðir þú að smita mig af og dreymdi mig alltaf um að eignast garð og sanka að mér alls konar mismunandi blómum. Þegar ég eignaðist loksins minn garð hlakkaði ég mest til að fá þig í heimsókn eða taka mynd af blóminu svo ég gæti heimsótt þig og rætt um nýju plöntuna.

Ég á eftir að sakna þess svo mikið að ná ekki að hitta þig til að taka spjall um heima og geima. Bið að heilsa afa í sumarlandinu. Við sjáumst þar síðar meir.

Þín

Það var alltaf skemmtilegt að kíkja í heimsókn til ömmu okkar því oftar en ekki voru teknir fram kubbarnir, steinarnir og litirnir okkur til gamans og gátum við dundað okkur í langan tíma. Amma var alltaf brosandi, síkát og mikil barnagæla sem gaman var að vera kringum.

Elsku amma, takk fyrir allar samverustundirnar, brosin og hlátrasköllin.

Við eigum eftir að sakna þín. Elsku amma okkar. Maður trúir ekki að þú sért farin frá okkur. Þú varst besta kona sem ég hef kynnst og ert mín mesta fyrirmynd. Þú varst alltaf svo jákvæð, glöð og tókst alltaf á móti okkur með fallegasta brosið þitt. Þú náðir ekki aðeins að verða langamma heldur líka langalangamma. Ég man síðast þegar við hittumst í heimsókn á Íslandi hvað þú varst glöð að sjá litlu dömuna og ég er svo ánægð að þið hafið náð að kynnast. Er svo þakklát að hafa fengið að eiga góðar stundir með þér. Við eigum eftir að sakna þín rosalega mikið elsku amma okkar. Þú mátt knúsa afa Einar frá mér og Elínu Maríu.

Þín

Loksins fékk elsku amma að fylgja afa yfir í sumarlandið. Ég á svo ótalmargar góðar minningar um þau. Við Bjarnheiður systir fórum reglulega í heimsókn í Sigtúnið þegar við vorum litlar, sérstaklega þegar þurfti að draga fram óargadýrið ryksuguna heima hjá okkur, skilst mér. Fyrsta árið mitt í grunnskóla röltum við Bjarnheiður systir til þeirra eftir skóla, fórum með afa að ná í ömmu í vinnuna á lagernum í Hagkaupum, borðuðum hádegismat og dunduðum svo hjá þeim fram eftir degi. Þá var litað og klippt í alls kyns renninga (eins og amma kallaði pappír), spilað á spil, hlustað á snældur, hestarnir á túninu hinum megin við götuna gjarna heimsóttir, Drífa frænka fengin með í playmo-leik og þónokkuð margar skálar af skyri með ömmuskammti af sykri runnu ljúflega niður. Þegar við systur fengum að gista í Sigtúninu vó hlýjan og gæskan í afa og ömmu á móti fiðrildunum í maganum og við sofnuðum yfirleitt vandræðalítið út frá tifinu í langafaklukku í borðstofunni. Seinna þegar ég var táningur varð það fastur liður í tilverunni að koma við í Sigtúninu á leið heim úr trompettíma á föstudögum; fá skógarberjate, brauð og kex og spjalla svo lengi við ömmu í notalegheitum inni í stofu (afi sat hjá okkur og rabbaði með af og til, en lokaði eyrunum að mestu, sáttur og slakur). Svo eru það matarminningarnar um skötu, jólahangikjöt og -súkkulaði, ömmukæfu, sunnudagslamb og smurt brauð í fjöruferð og berjamó.

Amma var einstaklega hlý og góð. Hún var mjög hógvær og gerði gjarna lítið úr því sem hún hafði að bjóða. Talaði til dæmis kímin um að hennar vinsælasta terta, kaffitertan, væri ósköp ómerkileg og hafði sífellt áhyggjur af því að (barna)barnabörnunum myndi leiðast hjá sér. Sem þó var að sjálfsögðu aldrei raunin, því alltaf var nóg við að vera. Þó ekki væri nema hinir ótalmörgu sófapúðar í stofunni sem Elías Dór þreyttist aldrei á að hrúga saman á ýmsa vegu þegar hann heimsótti langömmu sína, eða gömlu miðarnir af dagatalskubbinum sem Jón Sölvi bróðir hans greip og bjó til pínulitla báta og skutlur.

Amma hafði mikinn áhuga á jurtum og blómum og fékk útrás fyrir þann áhuga með til dæmis garðrækt í Sigtúninu og gönguferðum um Grasagarðinn. Hún heklaði líka heilmikið, saumaði út og prjónaði, þar til hún sagðist vera orðin of „löt“ fyrir hannyrðir. Hún hafði alltaf gaman af að lesa og gerði það eins lengi og sjónin leyfði. Hún var líka dugleg að hreyfa sig, gekk flest sem hún þurfti og fór reglulega í göngutúr inn í Laugardal meðan heilsan leyfði.

Það var mjög erfitt að þurfa að taka mörg löng heimsóknarhlé síðustu tvö árin og mig grunar að þau hafi tekið verulega á ömmu, að geta ekki hitt fólkið sitt sem henni þótti svo vænt um. Símtöl koma ekki almennilega í staðinn fyrir gott knús og að sitja saman yfir tebolla, sérstaklega þegar ellin færist yfir. En nú er amma komin til hans afa, foreldra sinna, eldri systra og mága, það held ég verði fagnaðarfundir. Við hin sitjum eftir og njótum minninganna með þakklæti í hjarta fyrir mörg góð ár með sérlega góðhjartaðri konu.