Veganesti til Einars Þorsteinssonar

„Breytingar í borginni“ var kjörorð Framsóknarflokksins í nýafstöðnum borgarstjórnarkosningum og út á þau vann flokkurinn stórsigur. Nú er að standa við þau loforð.

Svo virðist sem þannig hafi staðan skipast að aðeins er um eitt taflborð að ræða – skipað sama fólki – en til að leikurinn geti talist löglegur þarf fleiri á borðið. Enginn efast um góðan vilja til að fá nauðsynlega leikmenn svo hægt sé að hefja skákina, en þar á borðinu er fyrir fólk sem hefur ákveðna sýn á sinn sigur og fjölda peða utan vallar í ofmönnuðum plássum.

Á þessu borði þarf hinn nýi liðsafli með sinn her að koma sér fyrir og – sem meira er – krefjast nýrrar uppröðunar og sigra á ákveðnum stöðum, sem þýðir í raun að þeir sem fyrir voru verða að játa að þeirra hernaðartækni og markmið nutu ekki vilja kjósenda. Krafist var breytinga. Hafa ber samt í huga að það er engin herskylda á Íslandi og því síður skylda fyrir Einar að koma með sitt lið til aðstoðar fallandi her.

Í mínum huga – og fjölmargra annarra – innihéldu þessi breytingaloforð Framsóknarflokksins m.a. eftirfarandi þrjú atriði.

1. Hefja strax uppbyggingu íbúðarhúsa af öllum gerðum austan Elliðaár; horft til Keldnalands, Kjalarness og hóflegrar þéttingar byggðar á auðum reitum í Grafarvogi, Grafarholti og Úlfarsárdal. Áhersla sé lögð á að einstaklingar fái úthlutaðar hæfilega stórar lóðir undir 150-220 fm einbýlishús með bílskúr, sömuleiðis hvað parhús og raðhús varðar. Flækjustigum í framkvæmda- og leyfisveitingum verði fækkað. Horft sé til þess að fólk geti sjálft lagt sitt af mörkum við byggingu síns húss/íbúðar eins og vel hefur gefist á Íslandi í þúsund ár. Sama grunnhugsun skuli gilda um stórar sem smáar blokkaríbúðir. Þetta krefst forgangsbreytinga hjá borgarstjórn; ekki lengur einblínt á þröng blokkahverfi á hverjum rándýrum grónum bletti vestan Elliðaár og allar lóðir afhentar verktökum sem keppast við að byggja ódýrt en selja á yfirsprengdu verði áður en svo mikið sem WC hefur verið tengt.

2. Hætt verði með öllu frekari bollaleggingum um brottvísun Reykjavíkurflugvallar – þess umsvifamikla og gjöfula fyrirtækis sem höfuðborg Íslands nýtur að hafa og er landsmönnum, jafnt sem erlendum ferðamönnum, nauðsynlegt. Beðið verði eftir mati á öðrum möguleikum flugvallar en allar vangaveltur á kostnað íbúanna læstar niður þar til sú niðurstaða liggur fyrir.

3. Hætt verði þegar í stað þaulhugsaðri vinnu sem miðar að því að kyrkja núverandi bílaumferð með þrengingu gatna og öðrum slíkum kúnstum. Gera þarf átak í lagfæringu gatnamóta, fjölgun nauðsynlegra akreina og öðru sem miðar að eðlilegri hnökralausri umferð ekki stærri borgar en Reykjavík er (úthverfi evrópskrar smáborgar). Hugmynd um jarðgöng undir Miklubraut með tilheyrandi pálmatrjám og suðræðnu sólskini verði hent í heilu lagi og óinnpakkaðri út af borðinu og aðvinnendur látnir snúa sér að vitrænum verkefnum.

Vart má sjá að þessi atriði gangi vel í þann her sem áður réð ríkjum á taflborðinu og allra síst að sá kóngur sem þar var í forystu geti haldið þar velli. Krafan hlýtur því að vera að Einar Þorsteinsson setjist í borgarstjórastólinn og óhjákvæmilega verður hann að endurnýja mikið í þétttriðnu liði utan sjálfs taflborðsins, handvöldu liði sem stýrir ráðum og nefndum með sjónarmið sem ganga þvert á það sem Framsóknarflokkurinn boðaði.