Hólmfríður Bjartmarsdóttir orti á þriðjudag og birti á Boðnarmiði:
Undir ský má aðeins sjá
undur sólarlagsins.
Nú ætti ég að yrkja smá
eftirmæli dagsins.
Guðmundur Arnfinnsson yrkir um skjálfta fyrir norðan:
Andskotinn með engri kurt
ólmast landið kringum,
er í bólum ekki kjurrt
undir Norðlendingum.
Hallmundur Kristinsson er á svipuðum slóðum:
Gjöful vistin gjarnan er.
Góðri lyst má flíka.
Verði gisting verðug mér
vil ég hristast líka.
Og Ingólfur Ómar Ármannsson:
Skjálftinn hrellir lýði lands
lotur gerast harðar.
Kölski er með darradans
djúpt í iðrum jarðar.
Jón Jens Kristjánsson yrkir „forgangslimru upp úr frétt á K100 mbl“:
Í sumum löndum bera konur búrkur
á brauð má leggja tómata og gúrkur
fann ég þetta helst
sem fréttaefni telst
að par eru orðin piparjúnka og skúrkur.
Ólafur Stefánsson skrifar: „Þegar allir eru búnir að gleyma Covid, þá geta menn notað pestina til blóra, ef þeir finna einhverja skerðingu á ilman, smekk eða tilfinningu, eins og það hét í gömlu Heilsufræðinni“:
Nú kenna menn Covid um allt:
að kvennalánið sé valt.
að heyri þeir illa
og stöð þurfi að stilla.
Heilræðavísa eftir Höskuld Búa Jónsson:
Blóðug sporin bleyta for
blæðir fugl í kjafti.
Glæðist vor við gæfuspor
að geyma kött í hafti.
Gunnar Rögnvaldsson á Löngumýri í Skagafirði leit yfir spegilsléttan Hrútafjörðinn þar sem Borðeyri speglaði sig í haffletinum:
Fuglasöngur, sólin hlý
sumarkomu varðar.
Og Borðeyri sig baðar í
blíðu Hrútafjarðar.
Þorgeir Magnússon um „hlýindi á Álftanesi“:
Hefur sérlegt háttarlag
hitinn fer í sextán stig.
Ætlar að gera góðan dag
guð og er að vanda sig.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is