Ármann Þorgrímsson yrkir á Boðnarmiði og kallar „Svartsýniskast...“:
Ævilínan illa teygð
ellimörk þið sjáið
að mér sækir eflaust feigð
eins og búast má við.
Eldast stöðugt allir menn
ætíð þannig gengur
dauður karlinn ekki enn
eitthvað hjari lengur.
Hallmundur Kristinsson yrkir og kallar „Vor á þingi“:
Í góðviðrinu ilmur vorsins angar.
Alþingis er vandamálið skýrt:
Umræðurnar eru heldur langar
og innihaldið stundum fremur rýrt.
„Eyrnahreinsun“ segir Guðmundur Arnfinnsson:
Eldhúsdagsins argaþras
yndi hjá mér vekur,
þingskörunga mergjað mas
merg úr eyrum skekur.
Gunnar J. Straumland skrifar: „Það var árið 1967 sem síðustu eyjaskeggjar í Flatey á Skjálfanda tóku sig upp og fluttu upp á „fastalandið“. Töluverður hluti þeirra ílengdist í mínum gamla heimabæ, Húsavík. Margir minna leikfélaga úr æsku eru afkomendur síðustu ábúendanna í eynni. Það er með aðdáun og ánægju sem ég hef fylgst úr fjarska með ræktarsemi og dugnaði þeirra við að halda arfleifð sinni lifandi með því að gera upp gömlu húsin í Flatey og dvelja þar í frístundum sínum.“
Flateyjarkvæði
Í dimmbláum flóa er dulítil ey,
dásamleg gerðist þar saga.
Upp risu kynslóðir, áttu þar fley
austan við Flateyjarskaga.
Þær samfélag byggðu er sagan nú á
með samtakamætti og hlýju
er synir og dætur nú segja okkur frá.
Þar sækja má yndi að nýju.
Því allt sem var liðið má efla á ný,
arfurinn hvílir í hjörtum
sem fengu í æsku frásögn af því
er finnst nú í minningum björtum.
Pétur Bjarnason skrifar: „Nýkjörin sveitarstjórn Norðurþings stefnir að því að fjölga íbúum sveitarfélagsins um eitt hundrað. Það þarf þá að aðlaga þá aðstæðum nema stjórnin ætli sjálf að annast fjölgunina“:
Nú hefur stjórnin Norðurþinga
nýja fundið tekjulind.
Í þessa hundrað Þingeyinga
þarf að líkum mikinn vind.
„Léttur“ eftir Bjarna frá Gröf:
Yndi færir ævin mér
æskan nærir sporin,
lífið hær og leikur sér
líkt og blær á vorin.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein