Einar Karlsson

Í dag kveðjum við elsku pabba minn, sem hefur verið mín stoð alla tíð.

Á svona stundum streyma minningarnar fram. Heima á Höfðagötunni þegar kom gott lag í útvarpinu dönsuðu pabbi og mamma á eldhúsgólfinu, kannski bara í hádegismatarhléi. Þegar við drifum okkur út í Heppinn til að ná flæðinni og fara að leita í eyjunum. Skreppa í bíltúr inn í Dali. Tjaldútilega með tjald sem pabbi og mamma bjuggu til, minningar um ferðir erlendis, sérstaklega til Kanarí, þar sem pabbi naut sín vel í sól og hita.

Það er ekki hægt að tæma minningabankann.

Eftir að ég flutti í Grundarfjörð hafði pabbi alltaf áhuga á því hvað við værum að gera, sérstaklega eftir að barnabörnin og barnabarnabörnin voru komin.

Þau mamma komu alltaf þegar eitthvað var um að vera hjá okkur fjölskyldunni, sérstaklega fannst þeim gaman að koma Á góða stund í Grundarfirði og vera með í öllum atburðum sem voru í boði.

Vorin hafa alltaf verið annasöm hjá pabba, þá byrjaði hann að dytta að bátnum Heppinn, um leið og veður leyfði, svo hægt væri að setja á flot fyrir 1. maí því sá dagur var mjög annasamur hjá formanni Verkalýðsfélags Stykkishólms. Þá var hægt að fara á sjó og upp í eyjar þegar viðraði. Bátinn Heppinn létu pabbi og mamma smíða fyrir 39 árum og er hann alltaf eins og nýr, pabbi hefur haldið honum svo vel við, alltaf nýmálaður.

Pabbi og mamma eru búin að leiðast í gegnum lífið í 65 ár, alltaf jafn ástfangin. Það er mikill missir hjá mömmu, þegar stoðin hennar er fallin frá. En gott er að minnast góðra stunda.

Elsku pabbi, ég mun sakna þín, að heyra þig segja sögur úr bókum sem þú hefur verið að lesa, eða bara um gamla tíma. Takk fyrir allt. Þín dóttir,

Á kveðjustundu langar mig að minnast Einars Karlssonar, fyrrverandi formanns Verkalýðsfélags Stykkishólms og bæjarfulltrúa í Stykkishólmi. Mín fyrstu kynni af Einari voru er hann tók sæti í bæjarstjórn Stykkishólms en hann var varamaður eftir kosningarnar 1974 en tók síðan sæti aðalfulltrúa árið 1975 og var kjörinn í sveitarstjórn 1978. Allt frá þeim degi er hann hóf að starfa fyrir sveitarfélagið áttum við einstaklega gott samstarf sem aldrei brá skugga á þrátt fyrir mismunandi stjórnmálaskoðanir okkar. Einar var mikill Breiðfirðingur sem dýrkaði eyjarnar og Stykkishólm og hann lagði sig fram við að vinna í þágu samfélagsins á vettvangi verkalýðsbaráttunnar og bæjarmála. Hann var einstaklega jákvæður maður og viljugur til félagsstarfa. Einar kom til starfa í félagsmálum á miklum uppgangstímum í Stykkishólmi. Skelveiðar í Breiðafirði byggðu upp öflugan sjávarútveg bæði í útgerð og vinnslu. Opinberum starfsmönnum fjölgaði við eflingu stofnana svo sem sjúkrahússins. Skipasmíða- og byggingariðnaðurinn voru að eflast og verða burðarásar í samfélaginu sem og ferðaþjónustan eftir að Hótel Stykkishólmur var byggt og hóf rekstur. Það fór ekki á milli mála að Einar naut trausts bæði félaga í verkalýðsfélaginu sem og þeirra sem hann þurfti að semja við um hagsmuni verkafólksins á uppgangstímum. Til marks um hve verkalýðsfélagið var öflugt á hans tíma kom félagið sér upp húsnæði á besta stað við Aðalgötuna þar sem var aðstaða fyrir skrifstofu félagsins ásamt með fundaraðstöðu sem nýttist til funda- og samkomuhalds. Þegar Einar var í bæjarstjórn voru mikil umsvif á vegum bæjarins og því í mörg horn að líta hjá bæjarfulltrúum. Hann naut þess, svo áhugasamur sem hann var um velferð og uppbyggingu bæjarins. Auk samstarfs okkar í bæjarstjórn áttum við langt og gott samstarf í byggingarnefnd sjúkrahúss St. Fransiskussystra þar sem við unnum með systrunum og þá einkum Reene Lonton príorinnu þegar unnið var við að byggja heilsugæslustöð við sjúkrahúsið. Jafnframt voru legudeildirnar stækkaðar í þessu merkilega sjúkrahúsi sem sinnti Snæfellingum og Breiðfirðingum og síðar fólki úr öllum landshlutum eftir að bakdeildin hóf starfsemi í stækkuðu sjúkrahúsi. Einar rifjaði oft upp og minntist þessa einstaka samstarfs við systurnar. Við Hallgerður minnumst Einars með þakklæti fyrir liðnar samverustundir og vottum Pálínu og fjölskyldunni samúð. Blessuð sé minning Einars Karlssonar.

Á kveðjustundu vinar míns Einars Kalla koma í hugann margar góðar samverustundir í Hólminum okkar. Við vorum, í mörg ár, saman í stjórn bæjarins á miklum framkvæmdatímum þar sem mikið þurfti að gera á skömmum tíma. Þá var oft teflt djarft og sumt orkaði tvímælis, eins og gengur, en órofa samstaða í bæjarstjórn gerði gæfumuninn. Einar var þar vissulega betri en enginn, traustur og gegnheill og ávallt bjartsýnn enda trú hans á framtíð Stykkishólms án takmarka. Þetta voru góðir tímar fyrir Hólminn og eindrægni og vinátta ríkjandi í sveitarstjórn, þrátt fyrir ólíkar stjórnmálaskoðanir manna. Þá minnist ég líka góðra samskipta við Einar sem formann Verkalýðsfélagsins og varð oft vitni að árangri hans fyrir fólkið sitt þar sem kröfur náðu fram að ganga án stóryrða og sleggjudóma. Á sjómannadaginn 2010 var Einar heiðraður fyrir störf sín, þar sagði ég meðal annarra orða: „Að Einari standa rótgrónar sjómannaættir og í foreldrahúsum hans voru störf sjómanna og verkamanna mikils metin, enda sá Karl, faðir Einars, lengi um samningamál sjómanna. Í þessu umhverfi mótaðist Einar og lengi býr að fyrstu gerð. Einar átti trillu frá fermingaraldri og var stoltur yfir að hafa svo lengi getað kallað sig trillukarl. Í bland við hagnýt not af trillu er eitthvað sem erfitt er að útskýra, eitthvað er svo seiðandi við þessa litlu báta, ekki síst á okkar slóðum. Þeirrar fallegu náttúrusmíðar sem við Hólmarar eigum í ríkum mæli verður hvergi eins vel notið og af þeim sem komast á sjó þegar þeir vilja, geta skotist eyjasund, lagt lóðastubb og skakað eða einfaldlega hlýtt á náttúruna, ótruflaða, flytja symfóníu sína. Þessum verðmætum nær mölur, ryð og bankahrun ekki að granda. Einar Karlsson á mörg hlutabréf í þessu breiðfirska fyrirtæki.“ Og síðar í ávarpinu sagði: „Þó eru það sérstaklega óeigingjörn félagsmálastörf Einars í þágu sjómanna og verkamanna í Stykkishólmi sem sjómenn vilja þakka í dag. Í full þrjátíu ár stóð Einar vaktina í Verkalýðsfélagi Stykkishólms og naut þar mikilla vinsælda, bóngóður og hjálplegur en fylginn sér og fastur fyrir ef þess þurfti með. Ljóst má vera að félagsmál er tengjast stéttabaráttu og beinum hagsmunum fólks eru ekki af léttari sortinni. Vinnutíminn vill verða ófyrirséður, verkefnin margvísleg, stundarhiti í mönnum og jafnvel heift sem lempa þarf. Góður forustumaður deilir líka með félögum sínum persónulegum erfiðleikum þeirra og andstreymi. Eðlislag Einars féll vel að þessu verkefni.“

Og nú kveðjum við í dag Einar Karlsson, einn af bestu sonum þessa bæjar. Hann var alla tíð stoltur af byggðinni sinni, var einkar fróður og áhugasamur um fyrri tíð Hólmara og sat raunar í ritnefnd um sögu Stykkishólms en fyrstu tvö bindin eru komin út. Einar átti því láni að fagna að eiga að lífsförunaut heiðurskonuna Pálínu, sem studdi hann ávallt dyggilega í öllu félagsmálavafstrinu enda voru þau einstaklega samrýnd og náin. Við Jóhanna sendum elsku Pálu og fjölskyldunni innilegar samúðarkveðjur á sorgarstundu.

Minningin um góðan dreng mun lifa.