Guðmundur Arnfinnsson yrkir og kallar „Enginn göngufótbolti
(stjórnarliðar versus stjórnarandstöðu)“:
---
Fast er nú spilað um víðan völl,
varist og sótt af kappi,
í blússandi stuði þau eru öll
og eiga í þrálátu stappi.
...
Kata er illskeytt og árásargjörn
og eldrauður Grímur í marki,
Brynjar á kanti, en Bjarni í vörn
boltanum trúi ég sparki.
...
Logi er fljótur og fylginn sér
og fer eins og logi um akur,
Sigmundur þvælist þar og hér,
og þeygi er Siggi spakur.
...
Þorgerður dómari þykir keik,
en þó mun ei hlutlaus vera.
Enginn veit, fyrr en lýkur leik
hver lárviðarsveig mun bera.
Ármann Ólafsson fékk „svartsýnis kast“ 4. júní:
Ævilínan illa teygð
ellimörk þið sjáið
að mér sækir eflaust feigð
eins og búast má við.
Eldast stöðugt allir menn
ætíð þannig gengur
dauður karlinn ekki enn
eitthvað hjari lengur.
Anton Helgi Jónsson yrkir að gefnu tilefni:
Það segir víst enginn að lífið sé létt
að laun séu vitlaus er alls engin frétt
en fái ég ofgreitt skal reiknast sem rétt
hið ranga ef ég er í dómarastétt.
Freyðiveig eftir Sturlu Friðriksson:
Í fossinunm froðuspræna
freyðir, ólgar og skín,
sem falli um flöskugræna
flúðina kampavín.
Hún klettanna varir vætir.
Virðast í löngum teyg
hyljirnir silfursætir
súpa þá guðaveig.
Limra eftir Kristán Karlsson:
Mælti Álfheiður Engifer,
„ég verð áttræð í nóvember.
En ég fer ekki héðan
nema fái ég sleðann
sem faðir minn lofaði mér.“
Antoníus H. Sigurðsson Djúpavogi kvað:
Yfir fjölskreytt eyjaband
andar blærinn hlýi.
Er nú bjart um Austurland,
ekki brot úr skýi.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is