Gamall vinur minn og góður Páll Lýðsson skrifaði Sandvíkur-Skruddu, gamansögur úr Árnesþingi. Þar segir: Eitt sinn átti prestur að jarðsyngja gamla konu. Einhverjir töldu sig eiga ýmislegt missagt við prestinn og tóku konulíkið úr kistunni og settu löngu í staðinn fyrir konuna. Þegar komið var með kistuna til kirkju kastaði presturinn á hana augum og kvað:
Hér er komið kistuhró
klambrað saman af ergi.
Líkaminn er úr söltum sjó
en sálina finn ég hvergi.
Jóhann V. Daníelsson kaupmaður á Eyrarbakka var umdeildur og fyrirferðarmikill. Um útlit hans var þetta ort:
Hausinn situr herðum á
hrekkja viti ropar:
Þrælnum smita utan á
annarra svitadropar.
Stella dóttir mín sendi mér gott bréf, en Sigrún Aðalbjarnardóttir leiðbeinandi hennar í doktorsverkefni hafði sent henni eftirfarandi vísur eftir mig og föður hennar, en við höfðum hist á Kjarvalsstöðum. Svo skýrir Sigrún tilefnið:
„Ég mundi þó, en því miður ekki fyrr en eftir á, að pabbi þinn sem landbúnaðarráðherra kom í dalinn okkar þegar laxastigi var vígður í Austurá sem rennur í Miðfjarðará. Þetta var mikill dagur fyrir pabba sem hafði lengi barist fyrir laxastiganum í Kambsfossi til að laxinn færi lengra upp ána, fram hjá þremur bæjum (þar á meðal Aðalbóli ættarjörðinni) upp að heiðargirðingu. Á vígsluhátíðinni vildi svo til að feður okkar höfðu báðir vísur með í farteskinu og fóru með við athöfnina.“
Kambsfoss – laxastiginn vígður.
Halldór Blöndal:
Megi áin mala gull,
margra bæta haginn,
ævinlega af fiski full
fyrir morgundaginn.
Aðalbjörn Benediktsson:
Stiginn er framtíð falinn,
fallega gerður talinn,
en Halldór er mættur,
sem hollur vættur
að leiða laxinn fram dalinn.
Þorgeir Magnússon yrkir og kallar Síðsumar:
Hlíðarendabóndann ber
við bleikan akurteiginn,
sérhver flöt í Fljótshlíð er
fagurlega slegin.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is