Á Boðnarmiði yrkir Guðmundur Arnfinnsson og kallar Rófur:
Í garðinum var gróður fagur,
greru þarna alls kyns blóm
sólu vermd á sumardegi,
sumir töldu þetta hjóm.
Þarna ætti að rækta rófur,
rósir vildu ekki sjá.
Af rófum magafylli fengu,
fölnuðu svo blómin smá.
Á morgungöngu um Höfðaskóg komst Anton Helgi Jónsson á frábæra tónleika:
Engin nóta reynist röng
róin fyllir hugann
þegar ástarsælusöng
syngur hunangsflugan.
Jón Jens Kristjánsson um veðrið:
Langt er í vetur og langt í hret
er ljóst þeim sem betur vita
fullyrt að geti fyrri met
fallið hjá Bretum hita
Hér yrkir hann hvatningu til kvennalandsliðsins sem leikur við Frakka í hitaviðvörun:
Þær munu ei berjast í bökkum
er binda á sig skóna með tökkum
hér sé þeim lof
þó helst verði um of
heitt til að spila í frökkum.
Guðmundur Beck fann þessa á blaði, – Kannski hef ég stolið þessu eða gert í svefni?
Vita skaltu víst til sanns
vert er á að minna
að blessun ríka burgeisans
er bölvun allra hinna.
Friðrik Steingrímsson um lífsins gang:
Ólafur bóndi var oft með raus
þó aldrei hann vissi neitt í sinn haus.
Var alltaf í basli
og búið í drasli,
dag nokkurn dó hann svo ráðalaus.
Magnús Halldórsson orti á sunnudag:
Það er ekkert hjá ýmsu hinu,
eins og jú margur sér,
en lofsvert hvað lúsmýinu,
líkar að smakka á mér.
Þessi boðskapur Kristjáns H. Theódórssonar líkar mér enda á níræðisaldri:
Hófsöm drykkja heilsu eflir,
haft er fyrir satt.
Ungdómurinn tæpt þó teflir,
ef teygar ölið hratt.
Öldungur úr bauk og bikar,
bergja veigar má.
Frá því marki ef hvergi hvikar,
hvern dag, sér að fá.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is