Nanna Sæmundsdóttir

Ég sendi þér kæra kveðju

nú komin er lífsins nótt,

þig umvefji blessun og bænir

ég bið að þú sofir rótt.

Þó svíði sorg mitt hjarta

þá sælt er að vita af því,

þú laus ert úr veikinda viðjum

þín veröld er björt á ný.

Ég þakka þau ár sem ég átti

þá auðnu að hafa þig hér,

og það er svo margs að minnast

svo margt sem um hug minn fer,

þó þú sért horfinn úr heimi

ég hitti þig ekki um hríð,

þín minning er ljós sem lifir

og lýsir um ókomna tíð.

(Þórunn Sigurðardóttir)

Elsku mamma.

Okkur fannst þetta ljóð segja svo margt um síðustu ár. Við erum svo þakklát fyrir þig og árin sem við áttum saman. Við brölluðum margt, utanlandsferðir, sumarbústaðaferðir, sunnudagskvöldin og bara hversdagsleikinn frá degi til dags. Við systkinin og fjölskyldur röðuðum okkur í kringum ykkur pabba, það segir margt um hversu notalegt hefur verið að hafa ykkur í okkar lífi.

Takk fyrir allt, elsku mamma, þú varst sú allra besta.

Elsku tengdamamma okkar, þegar við sitjum hér saman og rifjum upp liðna tíma þá erum við svo full af þakklæti fyrir allar þær góðu stundir sem við höfum átt með þér. Það er svo ótalmargt sem við höfum brallað saman sem skilur eftir svo ljúfar og góðar minningar. Það sem er okkur efst í huga er sunnudagsmaturinn sem var algjörlega ómissandi en þá hittumst við öll, fórum yfir vikuna, ræddum um daginn og veginn og nutum þess að vera saman í góðum félagsskap. Þarna núllstilltum við okkur fyrir vikuna. Við vorum kannski ekki alltaf sammála, Nanna mín, um það hver grilltíminn ætti að vera á kjötinu því krafan frá þér var að allt kjöt væri steikt í gegn, en við leystum það að sjálfsögðu þannig að allir fengu sitt. Við erum sammála um það að betri ferðafélaga er vart hægt að hugsa sér. Árlegar sumarbústaðaferðir og ótalmörg fjölskyldufrí til hinna ýmsu landa skilja eftir hafsjó af ljúfum minningum. Jólaferð okkar stelpnanna til Heidelberg var frábær þar sem við keyptum fallegt jólaskraut og fengum okkur púrtvín, þar varst þú í essinu þínu.

Þið Stebbi voruð einstök. Frá fyrstu kynnum vorum við velkomin inn í ykkar líf og heimili. Þar var ávallt gott að koma. Þið voruð ósérhlífin og nutuð þess að hafa barnabörnin hjá ykkur öllum stundum. Heimilið oft undirlagt eftir leik barnanna og ykkur stóð á sama um það. Það sem þeim þótti gott að dvelja hjá ykkur. Hjá ömmu og afa lærðu allir að spila og þegar farið var á rúntinn með ömmu var hlustað á Johnny Cash. Mögulega vegna þess að diskurinn var fastur í tækinu.

Mikil var lífsins lukka að fá að vera samferða þér í lífinu. Þú ert okkur fyrirmynd með svo ótal margt og skilur mikið eftir. Við gátum ávallt leitað til þín og gerðum við það óhikað. Það var gott að leita til þín. Okkur þótti vænt um að hafa þig viðstadda fæðingu allra okkar barna, þar lagðir þú svo sannarlega grunninn að þeim sterku tengslum sem þú áttir við öll þín barnabörn. Við verðum þér ævinlega þakklát fyrir það hve traust og góð þú varst við okkur. Þinn stuðningur og leiðsögn var okkur dýrmæt. Þú átt stóran stað í hjarta okkar og við minnumst þín með hlýhug.

Megir þú hvíla í friði, elsku Nanna, minning þín lifir.

Þín tengdabörn,

Elsku amma.

Við sitjum hér öll saman barnabörnin þín og erum öll sammála um það hve hlý og góð þú varst. Þú varst alltaf til staðar.

Við munum öll eftir því að hafa farið eftir hvern einasta dag í fyrsta bekk til ömmu beint úr skólanum. Það var heilmikið ferðalag þar sem við þurftum að klífa Reykásbrekkuna sem var ekkert grín þegar maður var í fyrsta bekk. Hún gat verið krefjandi að klífa vegna erfiðra aðstæðna eins og í snjó og rigningu. En þegar komið var á leiðarenda varð allt þess virði því amma og afi biðu okkar með besta mat í heiminum tilbúinn. Þar var farið yfir heimsmálin og amma kenndi okkur öllum t.d. margföldunartöfluna, faðirvorið og að spila. Á hótel Reykási áttu allir sinn tannbursta og sæng og kodda. Einnig var heimsfrægur veitingastaður á hótelinu þar sem amma eldaði sinn fræga mat. Frægasti rétturinn hennar ömmu var grillaður kjúklingur á teini. Þegar lýðurinn heyrði fréttirnar að það væri kjúklingur á teini missti hann vitið.

Það var einn dagur á ári þegar við krakkarnir forðuðumst Reykásinn. Það var á Þorláksmessu þegar afi var að sjóða skötuna. Þegar kokkurinn var í fríi var farið með lýðinn á Skalla í Árbænum og keypt bland í poka. Síðan var farið á vídeóleiguna og leigðar tvær myndir, ein gömul og ein ný. Á leiðinni heim var síðan hækkað í græjunum og Johnny Cash spilaður. Það var ekki verið að slá nein hraðamet á leiðinni heim í akstrinum. Þegar komið var heim var annaðhvort spilað langt fram á kvöld eða horft á mynd. Ef það var mikill æsingur í mannskapnum glímdum við en það vita ekki margir að amma var rosaleg í glímu. Hún var þó með einn veikleika, hún var mjög kitlin. Það jafnaði samt aðeins leikana. Amma var líka svakalegur húsasmiður. Það sem hún hjálpaði okkur alltaf að búa til heilu virkin inni í stofu úr stólum, pullum og teppum. Það var öllu tjaldað til. Svo var amma líka smá safnari. Vínbúðin myndi fá minnimáttarkennd ef þeir sæju áfengissafnið hennar ömmu þar sem það þakti vegginn fyrir ofan eldhúsborðið. Hellingur af litlum vínflöskum í öllum litum og tegundum. Amma passaði alltaf að allir færu frá matarborðinu pakksaddir. Það vantaði aldrei mat heima hjá ömmu og var ísskápurinn alltaf troðfullur. Ef maður t.d. nefndi við ömmu að manni fyndist eitthvert kex gott var daginn eftir búið að fylla allar hillur af kexinu. Það var sko alvöru þjónusta hjá ömmu.

Amma var yndislegasta manneskja sem við höfum hitt. Við krakkarnir vorum alltaf hjá henni þegar við vorum yngri og Reykásinn var annað heimilið okkar. Hún var rosalega bóngóð, umburðarlynd og gerði hvað sem er fyrir okkur. Takk fyrir allar góðu stundirnar, elsku amma okkar. Við munum sakna þín.

Elsku frænka mín, hún Nanna frænka, hefur kvatt okkur.

Ég er ævinlega þakklát fyrir samfylgdina í gegnum lífið og mun geyma allar góðu minningarnar okkar í hjarta mér.

Nanna var í raun mín föðurfjölskylda, hún heimsótti mig alltaf á Þorláksmessu þegar ég var lítil og færði mér pakka frá afa og ömmu. Þegar ég fékk bílpróf fór ég að heimsækja Nönnu á Þorláksmessu og þegar ég var búin að eignast stelpurnar mínar færðum við daginn okkar yfir á laugardag eða sunnudag í desember þar sem ég mætti með þær í kaffi til Nönnu og þá var nú heldur betur veisla, ekki minna en átta sortir af smákökum, lagtertur, peruterta, pönnukökur og alltaf heitur réttur, heitt súkkulaði og kaffi. Þetta var borið á borð fyrir okkur þrjár. Eydís og Birgitta lærðu fljótt inn á þennan sið okkar Nönnu og voru ekki nema 3-4 ára þegar þær fóru að spyrja í desember: „Hvenær förum við að heimsækja Nönnu frænku?“ Þær voru oft búnar að æfa söng eða dansatriði sem þær sýndu Nönnu og Stebba. Svo vorum við alltaf búnar að finna eitthvert fallegt jólaskraut til að færa Nönnu okkar. Nanna var mikið jólabarn og það var svo skemmtilegt að kaupa fallegt jólaskraut og færa henni. Við söknum þessara stunda sem við áttum fyrir jólin með Nönnu frænku og við varðveitum minningarnar.

Elsku Hlynur, Bylgja og fjölskyldur, ég votta ykkur mína dýpstu samúð.

Ég er þakklát fyrir Nönnu mína og samfylgdina með henni í gegnum lífið, hún var uppáhaldsfrænkan mín og ég mun varðveita minningu hennar.

Útbreiddur faðmur og innilegt faðmlag, þannig minnumst við Nönnu okkar. Ásamt gleði hennar, rökfesti, ákveðni og hlýju, enda ómaði hláturinn oft þar sem hún var. Vinnusemi og vandvirkni, alltaf allt hreint og fínt og nýtt kaffi að hellast upp á.

Fjölmargar minningar eigum við bræður af henni úr barnæsku okkar sem eru okkar afar kærar í dag. Það eru einhvern veginn endalaust góðar minningar þegar horft er til baka, samverustundir í sumarbústöðum, í Gunnarsholti, Reykási, Munaðarnesi eða Skagafirði voru svo margar, fjörugar og ánægjulegar. Minnisstæðar eru þrettándaveislurnar sem hún hélt í Reykásnum en þær voru með allra bestu veislum sem við fórum í og við hlökkuðum til allt haustið. Það er óhætt að fullyrða að borðið svignaði undan kræsingunum, ættingjar sem við höfðum ekki séð lengi og síðan út að sprengja flugelda og upplifa þrettándann í Reykjavík. Einnig þegar við vorum í pössun hjá henni sem börn, það var alltaf tilhlökkunarefni, einhvern veginn var alltaf nóg að gera og gleði og fjör í loftinu, og gaman fyrir sveitastrákana að koma til Reykjavíkur og upplifa borgina.

Þegar horft er til baka þá sjáum við alltaf betur og betur hve einstakt lag hún hafði á börnum, enda var sá hæfileki og umhyggja fyrir ungviðinu alltaf með henni, líka undir lokin þegar veikindin herjuðu á, þá samt passaði hún að litla fólkið fengi athygli, nóg að borða og hún hafði lag á að tengja við þau og hjálpa þeim þegar vantaði upp á þroska og getu.

Ekki er hægt að hugsa til Nönnu okkar án þess að að nefna hversu mikill afburðakokkur og afbragðsbakari hún var. Þar sem við bræður höfum alltaf verið miklir matmenn þá var alltaf gott að koma í Reykásinn, smakka nýjar gerðir af smákökum og spjalla um heima og geima. Hún gat sett saman afbragðsveislu á engum tíma, bara á sinn gleðilega og jákvæða hátt birtist kaka, smákökur, kakó og kaffi, enda var það ekki fyrr en seinna þegar við ætluðum að leika þetta eftir að við sáum að þetta er ekki á færi venjulegra einstaklinga

Hugur okkar er hjá Bylgju og Bjarna, Hlyni og Möttu og krökkunum. Það er sárt að missa Nönnu okkar, en hún var sannarlega búin að gefa af sér alla sína tíð og hennar ævi að kveldi komin þegar hún kvaddi þennan heim.

Okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Elsku Nanna móðursystir mín er fallin frá eftir löng og ströng veikindi. Ég er svo heppin að vera komin af sterkum og heilsteyptum konum. Nanna er heldur betur í þeim hópi og mun ég ávallt líta upp til hennar í leik og starfi með þakklæti fyrir allt sem hún hefur kennt mér.

Öll hennar iðja einkenndist af dugnaði, festu og áreiðanleika. Hún og mamma mín heitin, Sigríður Sæmundsdóttir, voru afar nánar og samrýmdar í öllu sínu. Því skipa Nanna og fjölskylda stóran sess í öllum okkar hefðum s.s. í jólaundirbúningi og þegar einhverjir viðburðir hafa verið. Þær mamma bökuðu t.d. alltaf fyrir jólin og voru búnar að því um miðjan nóvember ár hvert. Auk þess matbjuggu þær ýmislegt sama árið um kring og voru allar frystikistur fylltar af slátri, steiktum kleinur og flatbrauð svo eitthvað sé nefnt. Þegar þær voru að bardúsa í þessu öllu áttum við krakkarnir gæðastundir við að hjálpa smá til en aðallega að leika okkur saman.

Þrátt fyrir að hafa unnið mikið alla tíð þá var Nanna mikil húsmóðir, hélt fallegt heimili og átti alltaf til bakkelsi með kaffinu. Enginn gerði betri súkkulaðiköku en Nanna. Það eru ófá dásemdar samtölin sem við áttum við eldhúsborðið í Reykásnum og einnig á ég margar góðar minningar um samverustundir við Nönnu mína, bæði í sveitinni á Bessastöðum i Skagafirði og svo við eldhúsborðið hjá ömmu og afa á Öldustígnum á Króknum.

Elsku frænka ég mun svo sannarlega sakna þín en minningarnar sem þú og mamma sköpuðu fyrir okkur eru ómetanlegar og munu lifa með okkur um alla tíð. Takk fyrir allt.

Elsku Bylgja, Hlynur og fjölskyldur missirinn er stór þegar maður missir mömmu sem var mamma og amma af lífi og sál. En á sama tíma er hægt að ylja sér við minningarnar og hefðirnar sem hún skapaði. Hvíl í fríði elsku Nanna mín.

Svo kvað afi Nönnu frá Bessastöðum í Sæmundarhlíð. Við kveðjum í dag elskulega mágkonu mína, en bjartar minningar um vináttu hennar og tryggð munu lifa áfram í huga okkar.

Nanna ólst upp í skagfirskum dal við búskap og sveitamenningu. Hún giftist ung Skagfirðingnum Stefáni Helgasyni frá Tungu. Hann lést fyrir nokkrum árum eftir erfiðan sjúkdóm. Þá var hún farin að finna fyrir þeim veikindum sem nú hafa bundið enda á líf hennar, langt um aldur fram. Margar ógleymanlegar ánægjustundir áttum við með þeim hjónum yfir veislumat eða kaffibolla og ræddum um Skagafjörðinn eða bara um lífið og tilveruna. Það var ávallt tilhlökkunarefni fyrir okkur þegar við komum til Reykjavíkur að koma í morgunkaffi til Nönnu og mæta þar einstakri hlýju og gestrisni. Við minnumst þeirra samverustunda með söknuði og virðingu.

Heimili þeirra hjóna í Reykjavík var afar smekklegt og glæsilegt í senn enda þau einstaklega gestrisin og höfðingjar heim að sækja. Nanna var einstök húsmóðir, listagóð matreiðslukona og við borð hennar var alltaf pláss. Heimilishættir þeirra hjóna voru rómaðir eins og mætur maður skrifaði. Allir sem þau hjónin sóttu heim hafa góðar minningar frá heimili þeirra.

Nanna var gædd miklum mannkostum, góðum gáfum, velviljuð og vinaföst. Hún var einstaklega hæfileikarík og allt virtist leika í höndunum á henni. Hún var ákaflega hógvær kona, rólynd og yfirveguð, en það var aldrei langt í gleðina og húmorinn. Nanna var trygg vinum sínum og afar heilsteypt manneskja og hnjóðaði aldrei í neinn.

Það voru forréttindi að fá að kynnast henni og eiga hana að vinkonu um langt árabil. Að leiðarlokum er mér efst í huga söknuður og þakklæti fyrir áralanga vináttu og samskipti sem aldrei bar skugga á. Ég er henni ævarandi þakklátur fyrir hversu elskuleg hún var við syni okkar Oddnýjar. Öll voru þau samskipti á einn veg, hún var traustur félagi, hrein og bein, vinaföst og frá henni stafaði mikil innri hlýja. Fjölskyldur, ættingjar og vinir kveðja nú mikilhæfa konu með söknuði og þakklæti fyrir að hafa fengið að njóta samvistanna við hana.

Við hjónin vottum Bylgju Rún, Hlyni Frey og fjölskyldum þeirra innilega samúð okkar.

Nú er hún Nanna okkar fallin frá.

Nanna var sjúkraliði á Landspítala við Hringbraut og hafði unnið þar í mörg ár. Þegar meltingar- og nýrnadeild fluttist á 12E við Hringbrautina árið 2006 byrjaði hún að vinna þar. Það voru forréttindi að vinna með Nönnu. Hún var dugnaðarforkur, stundvís, drífandi, ósérhlífin og góður leiðbeinandi. Hún sinnti sínum sjúklingum afar vel, af hlýju, natni, rósemi, yfirvegun, kostgæfni og virðingu. Það var alltaf gott að vinna með henni. Hún var sterkur karakter, hreinskilin, hlý, glettin, trygg og traust. Nanna var elskuð og dáð af samstarfsfólki og sjúklingum. Hún var góð í gegn.

Margar minningar koma í hugann tengdar henni Nönnu okkar, sem hægt væri að telja endalaust upp. Nanna var alltaf fyrst að mæta í vinnu upp úr klukkan sjö. Nanna var fyrst að standa upp ef við áttum að fara að gera eitthvað og sagði: „Jæja, komið þið stelpur mínar, drífum þetta af.“ Ég sé fyrir mér Nönnu að ganga eftir ganginum í ljósgula vinnujakkanum, alltaf að vinna og fara inn á stofurnar til sjúklinga á sinn yfirvegaða hátt. Eitt stendur þó upp úr en það er sörurnar og marenskakan hennar, sem hún kom oft með á Þorláksmessukvöld eða yfir jólin. Sörurnar voru himneskar og marenskakan ekki síðri. Nanna verður alltaf Nannan okkar vinnufélaga á deild 12E og hennar er sárt saknað.

Nanna var gæfukona í einkalífi og var fjölskyldan henni afar dýrmæt.

Við þökkum Nönnu okkar samfylgdina og vottum ástvinum hennar dýpstu samúð. Blessuð sé minning Nönnu Sæmundsdóttur.

F.h. samstarfsmanna á deild 12E á Landspítalanum,