Einar K. Guðfinnsson sendi mér góðan póst: Gunnar Rögnvaldsson á Löngumýri, lítur yfir Vallhólminn, Hólminn, í Skagafirði á sumarnótt.
Sveipar Hólminn silkikóf,
sumarslæða fjarðar.
Þessa fegurð alla óf
andardráttur jarðar.
Auð minn finna aðrir, því
hann er í stökum mínum.
Augnablikið bundið í
bara fjórum línum.
Ef ég fer á annað borð
með andagift að bruðla
treð ég hugsun inn í orð
og orðunum í stuðla.
Stakan er ef marka má
margar vísur snjallar
afbragðs græja til að tjá
tilfinningar allar
Þegar glösin tvisvar tvenn
ég tæmi, finn ég betur
hvað ég elska alla menn
Ólaf líka og Pétur.
Hóls á bóli kroppar kind,
kjóls er skjóli rúin.
Fólsleg gjóla sönn er synd,
sól af róli flúin.
Gagaravilla hringhend eftir Davíð Hjálmar Haraldsson:
Ævar Brekkan átti trukk.
Aldrei dekk á honum sprakk
uns af hrekk og eftir sukk
Ólöf Beck tók hníf – og stakk.
Í gær var hér blíða og sumar og sól
og söngvar í víði og fjólur á hól.
Þó svara ég spurður hvort nokkuð sé nýtt:
„Nú er það svart maður, allt orðið hvítt.“
Veðrið er hvorki vont né gott,
varla svo heitið geti.
Þetta er hvorki þurrt nér vott.
Það er að deyja úr leti.
Pétur Bjarnason skrifar: „Ég auglýsti á fésinu eftir rabbarbara og fékk skjóta og góða úrlausn. Nú er sultugerð framundan“:
Það reynist oft gott að rabba bara,
rabba um daginn og veginn.
Nú á ég ríflegan rabbarbara,
rauðan, skorinn og þveginn.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is