Einar K. Guðfinnsson sendi mér góðan póst um íslenska fjárhundinn:
„Jón Kristjánsson fyrrverandi alþingismaður og ráðherra skrifaði á Facebook-síðu sína:
Ég heyrði í útvarpinu að nú væri dagur íslenska fjárhundsins. Ég minnist þess að á Alþingi kom nefndur hundur til umræðu þegar ég var þar. Guðni Ágústsson flutti tillögu um að auka veg hans og virðingu og sagði í framsögu að hann væri lifandi listaverk og augun í honum höfðuðu til réttlætiskenndar. Guðni lagði til að málinu yrði vísað til allsherjarnefndar Alþingis.
Friðjón Þórðarson dró efni ræðunnar saman í vísu sem var svohljóðandi:
Þú íslenski fjárhundur, lifandi listaverk
með ljómandi augu, sem höfða til réttlætiskenndar.
Með hringaða rófu og hálsband um loðna kverk,
ég heiti á þig að komast til allsherjarnefndar.
Ég er því miður hræddur um að málið hafi sofnað í nefnd.“
Jón Jens Kristjánsson segir á Boðnarmiði: „Bjór sem springur tekinn úr sölu. Sjá Fréttablaðið.“
Veit ég um einn vænan kór
vel hann einatt syngur
þegar hann hefur bragðað bjór
sem bólgnar út og springur.
Undir þetta getum við öll tekið með Bjarna Sigtryggssyni:
Kófið er illvígur ári,
sem angrar konur og menn.
Megi því fjandans fári
fara að ljúka senn.
Hrafndís Bára yrkir og ekki er það gott:
Barist er á boðnarskjá
ber á miklu væli.
Virðist mér ég vera á
vitleysingahæli.
Hallmundur Guðmundsson um Bögusmíð:
Á ævikvöldi fyrir finn,
fjörbrotum í húminu.
Þá andagiftar afurð spinn
– aðallega í rúminu.
Eyjólfur Ó. Eyjólfsson orti:
Í mannfjöldann Magnús á Grund
missti sinn kolóða hund
er geltandi beit
eitt barn sem þá leit
upp úr símanum svolitla stund.
halldorblondal@simnet.is