Hildur Ruth Markúsdóttir

Það er komið að leiðarlokum hjá Hildi Ruth bróðurdóttur minni. Hún varð aðeins 54 ára gömul, en ég held að hún hafi verið hvíldinni fegin eftir að takast á við erfiða sjúkdóma um langt árabil og tvö stór áföll á þessu ári. Þó kvartaði hún ekki oft yfir hlutskipti sínu.

Hildur Ruth var ósköp smá þegar hún kom í þennan heim, en braggaðist vel og var kátur krakki. Hún var tíu ára þegar ég kynntist henni fyrst. Hún var þá nýlega komin í fjölskylduna, er Markús bróðir minn og Svanhildur mamma hennar hófu sinn búskap. Það var alltaf mjög kært með þeim feðginum. Þegar foreldrar hennar og systkini fluttust búferlum til Lúxemborgar vegna atvinnu Markúsar kaus Hildur Ruth að búa hér hjá móðurömmu sinni og stunda nám við Fjölbrautaskólann í Breiðholti og Fósturskólann. Tengsl við móðurfjölskylduna urðu þá eðlilega meiri. Samskipti okkar voru góð en ekki sérlega mikil framan af, svona eins og gengur og gerist. Hún gifti sig og stofnaði fjölskyldu og ég bjó erlendis um árabil. En tengslin hafa styrkst og aukist eftir að hún flutti í Hátún 12 árið 2008 eftir erfið veikindi. Við Hildur Ruth höfum brallað ýmislegt saman á undanförnum árum. Stundum var hún þung á brúnina þegar ég kom í heimsókn til hennar. Þá fannst henni tilveran heldur dapurleg og var ekki til í eitt eða neitt, en sjaldan var samt langt í húmorinn og brosið og jafnvel skellihlátur. Við sátum oft heima hjá henni í Hátúni og spjölluðum um lífið og tilveruna, uppáhaldstónlistina, komandi kosningar, lélegt aðgengi fyrir fatlaða, nýjasta eldgosið...

Við skelltum okkur á gospelkvöld og sungum fullum hálsi undir styrkri stjórn Þorvaldar Halldórssonar. Tókum þátt í bingókvöldum, yfirleitt enginn vinningur, en góð skemmtun. Einu sinni unnum við þó risastórt páskaegg. Þá var gaman. Við fórum í ótal bíltúra um Reykjavík og nágrenni. Byrjuðum þá gjarnan ferðina í Sundahöfn og skoðuðum skemmtiferðaskipin og giskuðum á hve margar hæðir þau væru og hve margir farþegar, hvaðan þau kæmu og hvert leiðin lægi. Seltjarnarnesið var henni kært og hún sagði að sig hefði langað til að búa á Vífilsstöðum þegar hún var krakki. Örlögin höguðu því svo þannig að hún bjó síðustu mánuði lífsins á þessum tveimur stöðum.

Við gengum stundum um Elliðaárdalinn og dáðumst að gróðri og fuglalífi og sáum lúpínu, kerfil, maríustakk og sigurskúf leysa hvert annað af hólmi eftir því sem leið á sumarið. Skruppum í kaffisopa til Láru Kristínar. Skunduðum á Þingvöll í blíðskaparveðri og horfðum á urriða leika sér undir brúm og spáðum í klettana á barmi Almannagjár: skyldi þessi hanga þarna ennþá þegar við komum næst? Ósjaldan var farið í ísbúð. Áður fyrr dugði ekki minna en meðalstór bragðarefur, en kröfurnar minnkuðu og magamálið líka og undanfarið hefur óskin verið barnaís með smá dýfu. Engiferöl var í miklu uppáhaldi og miklar pælingar um hvaða tegund væri bragðsterkust og best. En ekkert toppaði Síríus-suðusúkkulaði.

Takk Hildur Ruth mín fyrir samfylgdina við mig og mína. Guð geymi þig.

Hún var einstaklega vel gerð, brosmild, hlý manneskja, söngelsk og mikil barnagæla.

Jónas man Hildi Ruth sem litla stúlku sem var meira eins og litla systir hans fyrstu æviár hennar, alltaf kát og glöð. Ein skemmtileg minning rifjast upp. Þegar Jónas kom heim í mat í hádeginu einn daginn þegar Hildur Ruth var tveggja eða þriggja ára, þá lagði hann sig á stofugólfinu og steinsofnaði og vaknaði við að Hildur Ruth var að berja í ennið á honum með hamri sem hún réð varla við, hann hefur oft í gegnum árin minnt hana á þetta og þau hafa bæði skemmt sér yfir minningunni.

Hún lauk námi sem leikskólakennari og hún varð þeirrar gæfu aðnjótandi að eignast fjölskyldu og tvö yndisleg börn áður en hún veiktist.

Við fjölskyldan erum sérlega þakklát fyrir þær stundir sem við höfum átt með henni síðustu ár, þegar við höfum heimsótt hana í Hátúnið og nú síðast á Seltjörn.

Þrátt fyrir mikil og erfið veikindi tókst Hildi Ruth alltaf að halda í gleðina og brosti sínu fallega brosi þegar hún sá okkur.

Sérlega minnisstæðar eru heimsóknirnar tvær núna í júlí á Seltjörn og í annað skiptið vorum við með barnabörnin okkar þrjú með okkur, þessi heimsókn gladdi Hildi Ruth mikið og sérstaklega þegar börnin sungu tvö lög fyrir hana, þá tók hún undir með þeim, það var sérlega gleðilegt að sjá og heyra.

Við munum alltaf minnast Hildar Ruthar fyrir hennar einstaklega ljúfu lund og æðruleysi þrátt fyrir erfið veikindi.

Sendum börnum hennar, foreldrum, systkinum og öðrum ástvinum okkar innilegustu samúðarkveðjur.