Bragð er að, þá Berlín finnur, hrekkur út við lestur sláandi greinar í þýsku blaði

Margur er sjálfsagt orðinn hugsandi yfir hástemmdum fullyrðingum vestrænna „leiðtoga“ um að aldrei hafi sést eins harkalegar efnahagsþvinganir og þeir tóku ákvörðun um eftir innrás Rússa í Úkraínu. Heimurinn mundi þó ekki betur en að þegar væru í gildi „miklar efnahagsþvinganir“ gegn Rússum vegna yfirtöku á Krímskaga 2014. Og ætla má að þegar mestu „efnahagsþvinganir í sögunni“ bættust við hinar næstmestu hefðu efnahagsþvinganir allra tíða fallið á bak hins seka og brotið það á fáeinum mánuðum. En síðan hefur verið að síast inn, sem sagði í slagara: „Að verst það er að þetta er bölvað blaður, sem bókstaflega hvergi á sér stað.“

Þetta síðasta má raunar draga í efa, því að íslenska þjóðin fyrir snilld utanríkisráðuneytisins, sem mun vera algjörlega fjarstýrt af óþekktum skrifstofumanni í Brussel um allt sem Ísland varðar, og sá sé næstur í röð á undan guði, en finnst þó hvergi í Biblíunni, sem utanríkisráðuneytið finnur ekki þrátt fyrir nokkra leit.

Það missti einhver í erlendar fréttir að hvert ríki ESB hefur þurft að taka ákvörðun um áframhald efnahagsþvingana á sex mánaða fresti, til samþykktar eða synjunar, allt frá 2014. Það gildir ekki á Íslandi, þótt utanríkisráðuneytið íslenska viti ekki betur en það land hafi gengið í ESB með óafturkræfum hætti skv. sérstakri grautargerð ríkisstjórnar Steingríms J. (J-ið mun stytting fyrir Jóhönnu.) Hefur sífelld delluáþján þjakað Íslendinga, vegna efnahagsþvingana, sem beinast aðeins að þeim sem beita þeim og hafa ekki verið ræddar reglulega hér frá 2014 og voru reyndar varla ræddar þá. Látið er nægja að segja „hjartanlegar þakkir fyrir að hringja“ við óþekkta manninn í Brussel og hneigja sig oní gólf. Það er ekki víst að hann sjái það, en þetta er gert til öryggis. Þeir í ráðuneytinu segja að þennan snilling megi nota til að panta fyrir sig borð í Brussel, því hann vilji allt fyrir okkur gera.

En þótt íslenskt ríkisvald hafi í öllum efnum látið fara með sig sem álfa, sem er sanngjarnt fyrir þjóð sem ákvað að trúa á þá áfram eftir að Steingrímur og Joð mynduðu stjórn um að leggja Ísland í rúst og fóru langt með það. Þá hefur utanríkisráðuneytið tekið þann ónafngreinda á orðinu og sleppt að bera fjárhagsskaða þjóðarinnar undir aðra frá 2014 á meðan íslenskri þjóð blæðir.

En nú er komið fram að það hafa fleiri svifið um á vængjum vitleysunnar. Þannig birtist mjög athyglisverð grein í þýska blaðinu „Die Welt“ fyrir helgi. „Þar er sýnt fram á að Þýskaland, forysturíki ESB, fjármagnar í raun nánast öll hernaðarútgjöld Rússaveldis með viðskiptum sínum. Svo er því haldið fram, af undarlegu fólki hér, að besta trygging fyrir öryggi Íslands felist í inngöngu í bandalagið,“ eins og kunnáttumaður orðaði það í skeyti til Morgunblaðsins.

Die Welt segir að „þýskir viðskiptamenn hafi greitt til Rússlands 3,5 milljarða evra fyrir vörur í júnímánuði einum!

Hvað sem líði sé ekkert gert með „algjört“ bann á viðskiptum með kol, gull, stál og jafnvel sterk vín.“ En niðurstaðan er þessi: „Tekjur Rússa vegna milliríkjaviðskipta við Þýskaland vaxa enn hröðum skrefum. Fjárfúlgurnar frá Þýskalandi einu duga því sem næst til þess að standa undir öllum reglulegum útgjöldum hers Pútíns!“ Þá vitnar blaðið til ritstjórnargreinar í Süddeutsche Zeitung sem nýverið hélt því að furðulostnum lesendum sínum að efnahagsþvinganir gegn Rússlandi gátu aldrei verið ætlaðar til að koma Pútín á kné! Þær áttu aðeins að senda Pútín skilaboð um andstöðu landanna í vestri við stríð og stuðning við frelsi! Og að það sé vissulega rétt að Pútín var ekki komið á kné, að minnsta kost ekki enn!

En það sem meira er er að ekkert bendir til þess að „skilaboðin“ um stríð og frelsi hafi náð alla leið inn á hið langa borð Pútíns. Því eftir því sem hann dregur úr gasflutningum sínum hækkar verðið og allar peningaskúffur Pútíns fyllast nú hraðar en í júní og gleður söngur klinksins eyra hans, en innrætið mun óbreytt.

Var þetta meining „mestu efnahagsþvingana allra tíma“? Áttu eingöngu þeir, sem hófu kylfuna með stálhausinn á loft, að fá hana í hausinn? Er það virkilega?

„Hvað þrusk var þetta?“ spurði Pútín er sleggjan hitti þá fyrir sem hófu hana á loft.