Emil Lúðvík Guðmundsson

Elsku Emil kom inn í okkar fjölskyldu fyrir rúmlega 30 árum, frá fyrstu stundu var nærvera hans þægileg og góð. Samband mömmu og Emils var einstakt, svo samtaka með alla hluti, þau voru alltaf best fannst okkur.

Á þessum tímamótum er efst í huga mér þakklæti fyrir stuðning og væntumþykju til okkar fjölskyldunnar. Alltaf uppörvandi og umfram allt styðjandi í öllu sem við tókum okkur fyrir hendur, ef ég hafði áhyggjur af einhverju sagði Emil „mundu að allt hefur tilhneigingu til að fara vel“ og sú var og er raunin, ég hef tileinkað mér þessa hugsun og mun alltaf gera.

Stelpurnar mínar Lára Karitas og Fanney Rún hafa alltaf litið svo mikið upp til afa síns og eru þakklátar í dag – afinn sem tók ásamt ömmu á móti þeim báðum þegar þær komu til Íslands, þau voru mætt fyrst og alltaf góð og umhyggjusöm – ómetanlegt og gleymist aldrei.

Nú er komið að leiðarlokum en eftir standa minningar um yndislegan mann, góðar og skemmtilegar stundir – allt það góða sem Emil og mamma hafa gert fyrir okkur er fjársjóður í gullkistu minninganna.

Takk fyrir allt og allt.

Þín

Elsku afi Emil. Þú varst alltaf svo frábær, yndislegur og góður afi og stoltur af mér. Þú varst alltaf svo ánægður að heyra hvað ég stend mig vel í skólanum og vinnunni, ég mun alltaf halda áfram að gera mitt besta. Við áttum svo frábærar samverustundir, til dæmis fórum við í leikhús og sáum fullt af skemmtilegum sýningum svo eftir það fórum við saman í bakarí og fengum okkur eitthvað gott og við hittumst oft í brunch þegar ég var í Reykjavík. Gleymi aldrei þegar þú tókst í höndina mína í sumar og sagðir „mér þykir svo vænt um þig“.

Elsku besti afi hvíldu í friði – ég mun hugsa til þín og sakna þín alla daga.

Þín

Elsku afi Emil, ég mun svo sannarlega muna hversu góður og hjartahlýr þú varst – það var alltaf stutt í glens og gaman. Alltaf var ég velkomin til ykkar ömmu Láru á Skúlagötuna og þá töluðum við gjarnan um gamla tíma og glugguðum saman í bækur. Alltaf spurðir þú hvernig okkur systrum gekk í skólanum og það var svo gaman að sjá hvað þú varst stoltur og glaður þegar við sögðum ykkur ömmu frá einkunnunum okkar. Þú varst svo áhugasamur og stuðningsríkur gagnvart náminu og því sem ég tók mér fyrir hendur. Alltaf hlakkaði ég til að segja þér frá, stuðningur þinn og stolt reyndist mér dýrmæt hvatning í gegnum skólann og mun gera áfram.

Afi Emil vissi allt, hann rataði allt og þar sem þú komst þekktir þú ávallt einhvern. Það var því gjarnan sagt að ef afi vissi það ekki, þá vissi það enginn.

Þær eru margar minningarnar sem hafa orðið til í gegnum árin og erum við svo heppin að margar þeirra voru festar á filmu. Gjarnan var skroppið suður í vöfflukaffi til ömmu og afa og ef þið buðuð okkur í kvöldmat voru bjúgu á boðstólum. Við fórum í sumarbústaðaferðir saman og þeir voru ófáir rúntarnir sem þið amma tókuð í Borgarnes. Þú varst líka vanafastur maður og áttir þitt sæti hér á heimilinu okkar í Borgarnesi, þú fékkst þér alltaf ost og marmelaði ofan á brauð, en það fékk fljótt heitið „afa-álegg“.

Þú varst sannarlega traustur og hjartahlýr sem alltaf var hægt að leita til og reiðubúinn að hjálpa, hvort sem það var að leiða okkur um Reykjavíkina sem þú þekktir svo vel eða að skutla mér upp á flugvöll fyrir allar aldir.

Takk elsku frábæri og flotti afi minn fyrir stuðninginn, góðmennskuna, samtölin og hvatninguna í gegnum árin. Ég mun sakna þín – halda og heiðra minningu þína með stolti.

Takk fyrir tímann og minningarnar.

Þín

Elsku besti afi Emil. Orð fá ekki lýst hversu erfitt er að kveðja þig. Við systur erum svo innilega og ævinlega þakklátar fyrir að hafa átt þig að. Þú varst einstaklega góðhjartaður og hlýr. Það er erfitt að finna betri mann en þig. Við erum þakklátar fyrir allar þær dásamlegu minningar sem við eigum um þig elsku afi. Við munum svo vel eftir þegar við vorum yngri og þið amma fóruð með okkur niður að tjörn þar sem við gáfum öndunum brauð. Þá héldum við fast í þig og pössuðum að þú dyttir ekki ofan í tjörnina. Okkur er einnig minnisstætt þegar við biðum í glugganum á sunnudagsmorgnum eftir að þú kæmir ásamt ömmu og við fórum saman í sunnudagaskólann. Það var alltaf ánægjuleg stund að fara saman í kirkjuna og alltaf gaman að fara heim saman í bröns á eftir. Þú hafðir einstaklega gaman af því að spjalla og naust þess að vera með fólki sem þér þótti vænt um. Okkur þótti sérstaklega gaman að spjalla við þig um íþróttir, enda deildum við því áhugamáli. Þú varst alltaf svo stoltur af því sem við tókum okkur fyrir hendur og hvattir okkur alltaf áfram. Dýrmætar minningar munu lifa um ókomna tíð.

Elsku afi okkar, hvíldu í friði.

Við elskum þig, alltaf.

Þínar afastelpur,

Elsku afi minn. Ég mun sakna þín, þú varst svo góður maður og hægt að ræða allt við þig. Þú varst virkur í leynifélaginu og áttir nóg af kunningjum og félögum. Ég man eftir að fara í kaffi á Kaffivagninn og þú komst alltaf í heimsókn á sunnudögum með nammi og gos. Ég bar svo mikla virðingu fyrir þér, ég mun sakna þín. Ég elska þig alltaf.

Þín

Emil, elskulegur föðurbróður minn, kvaddi þessa jarðvist aðfaranótt 8. ágúst. Ég ólst upp í húsi föðurafa og –ömmu og var sem barn í nánum samskiptum við Emil. Hann var ávallt góður við stelpuna sem leit upp til unga mannsins, en 15 ár skildu okkar að. Ég spurði hann gjarnan þegar hann fór út í sínu fínasta pússi á vit ævintýranna: Hvert ertu að fara? Til Spánar! – Það þótti honum rétta svarið við forvitni litlu stelpunnar. Kannski var Spánn draumalandið hans þá. Seinna á lífsleiðinni reyndist Emil mér og mínum vel og var ávallt gott að leita til hans. Hann var einstaklega ljúfur og mikið góðmenni. Emil var vel menntaður og farsæll í starfi.

Emil eignaðist þrjú börn með fyrri konu sinni, Jónu Vestmann, en eldri dóttur sína, Völu Margréti, missti hann úr krabbameini fyrir aldur fram og það setti mark sitt á líf hans. Emil var afar stoltur af börnunum sínum og afa- og langafabörnum. Lífshamingjuna fann hann með seinni konu sinni, Jónu Láru Pétursdóttur. Þau voru afar samstiga og ríkti mikið traust og ást þeirra á milli. Þar sem Jóna var þar var Emil. Þau nutu þess að ferðast saman um landið okkar og einnig fóru þau víða erlendis.

Kæri frændi, blessuð sé minning þín. Hvíl í friði.

Hjartans kveðja og þökk.

Þín

Emil L. Guðmundsson vinur minn og leynifélagi, sá síðasti höfðingjanna fjögurra í laugardagsdeild AA í Langholtskirkju, er fallinn frá. Ég og Magnús vinur minn gegndum lengi þjónustuhlutverki í þeirri deild. Þessir fjórir höfðingjar; Emil, Björn Árni og Guðmundur, sem við Magnús kölluðum oft öldungaráðið, voru kjölfesta deildarinnar, mættu alltaf ef þeir voru ferðafærir og á landinu.

Emil var einn af þeim sem tóku á móti mér í AA-samtökunum og urðum við vinir upp frá því. Emil var hógvær maður; hann tranaði sér aldrei fram, en viðmótið og brosið var alltaf hlýtt. Emil talaði ekki illa um nokkurn mann svo ég heyrði til; þvert á móti var hann umtalsgóður og umburðarlyndur. Lagði alltaf eitthvað gott til málanna.

Emil hitti ég fyrst á bernskuárum mínum á Akureyri. Þar var ég sendiherra, eins og það var kallað, hjá verksmiðjuafgreiðslu KEA. Þar þeyttist ég um bæinn á reiðhjóli alla daga með alls konar pappíra og skjöl, meðal annars á skrifstofuna til Emils sem var yfirmaður í bókhaldi KEA. Alltaf var hann ljúfmannlegur við þennan 12 ára gutta og sýndi mér vinsemd og talaði hlýlega til mín. Það var ekki sjálfsagður hlutur í framkomu fullorðinna við krakka á þessum árum.

Emil var hjálpsamur þegar leitað var til hans. Hann vann um áratuga skeið hjá Skattstjóraembættinu. Þar kom margur alkinn á hans fund og þáði hjálp og leiðbeiningar við að koma sínum málum á hreint gagnvart þeirri stofnun.

AA-fundirnir á Vífilsstöðum eru eftirminnilegir. Við tókum þátt í að manna fundina þar í fjölda ára. Því tengt sátum við svo fundi með læknum og hjúkrunarfólki Vífilsstaðaspítala sem lagði mikinn metnað í að AA-fundirnir gengju vel fyrir sig og þjónuðu tilgangi sínum.

Við Emil fórum saman með fundi inn á deild 33 á þriðju hæð á Landspítalanum í mörg ár. Það var ógleymanleg reynsla að fara með honum á þessa fundi. Við tókum aldrei lyftuna upp á þriðju hæð, heldur löbbuðum. „Við skulum nota lappirnar meðan við getum,“ sagði Emil gjarnan. Sama gerðum við að loknum fundinum; löbbuðum niður stigann.

Kæri vinur. Takk fyrir allt sem þú gafst mér á samferð okkar. Við sjáumst þótt síðar verði. Skilaðu kveðju og þakklæti til höfðingjanna þriggja.

Elsku Jóna mín. Votta þér og þínu fólki mína dýpstu samúð. Almættið gefi ykkur styrk í sorginni.