Guðný Erla Guðmundsdóttir

Í dag fylgjum við mömmu síðasta spölinn og erfitt er að setja í orð hversu þungbært það er okkur systkinunum að kveðja.

Við minnumst þín með þakklæti, ástúð og kærleika.

Það er huggun að vita að þú ert laus undan öllum veraldlegum þrautum og veiki kroppurinn hefur fengið hvíld.

Viltu mínar þakkir þiggja

þakkir fyrir liðin ár.

Ástríkið og umhyggjuna

er þú vina þerraðir tár.

Autt er sætið, sólin horfin

sjónir blindna hryggðar-tár.

Elsku mamma, sorgin sára

sviftir okkur gleði og ró.

Hvar var meiri hjartahlýja

hönd er græddi, og hvílu bjó

þreyttu barni og bjó um sárin

bar á smyrsl, svo verk úr dró.

Muna skulum alla ævi,

ástargjafir bernsku frá.

Þakka guði gæfudaga

glaða, er móður dvöldum hjá.

Ein er huggun okkur gefin

aftur mætumst himnum á.

(Höf. ók.)

Góða nótt elsku mamma og Guð geymi þig,

Ég hafði ekki þekkt hann Gumma þinn lengi þegar ég hitti þig fyrst. Það var smá stress að hitta „mömmu nýja kærastans“ í fyrsta sinn en það var algjörlega óþarft því þú tókst mér svo innilega vel, alveg um leið, og mér leið strax eins og hluta af fjölskyldunni.

Ég hafði sjálf misst móður mína ung og þú fékkst oft það hlutverk að hlusta á mig viðra skoðanir mínar og hugsanir sem mamma hefði annars hlustað á. Það var alltaf svo gott að tala við þig um allt og ekkert. Þú varst alltaf til í spjall. Þó við værum hvor í sínum landshlutanum þá breytti það engu. Þá var símtækið notað eða myndsímtöl á Messenger. Þegar þú komst suður eða við norður þá var oftar en ekki vakað fram eftir og spjallað lengi, lengi.

Þú dýrkaðir og dáðir ömmubörnin þín og þau þig. Þegar Kristín Erla fæddist varstu mætt suður með strætó daginn eftir til að hitta nýjasta ömmubarnið þitt. Kristínu Erlu og Ásdísi Emmu fannst best að koma til ömmu Erlu á Akureyri og fá saltstangir og endalaust af ís, það var það skemmtilegasta við Akureyrarferðirnar.

Ég er svo þakklát fyrir tímann sem við fengum saman núna í ágúst, hann er mér mjög dýrmætur.

Hvíldu í friði elsku Erla og takk fyrir allt. Við hittumst aftur síðar og fáum okkur kaffi saman, þú cappuchino og ég Swiss mokka.

Þín tengdadóttir og kaffivinkona, Guðný Erla fór ekki um með hávaða eða látum. Hreint ekki. Hún var hógvær, lét ekki mikið yfir sér en hafði yndislega nærveru, dásamlegan húmor og var með hjarta úr gulli. Hún var ein liðskvenna í félaginu okkar „Hinu íslenska brussufélagi“, afskaplega tryggum en óformlegum félagsskap kvenna sem myndaðist þegar við áttum samleið ýmist sem nemendur eða kennarar á síðasta áratug síðustu aldar í Tónlistarskólanum á Akureyri. Kátína og gleði réð ríkjum á fundum okkar og oft hlegið af hjartans lyst í takt við heiti félagsins. Af minnsta tilefni var sest með góðan kaffibolla og meðlæti í heimahúsum eða kaffihúsum Akureyrarbæjar og stundum meira að segja kíkt í bolla. Svo var hvert tækifæri notað til að syngja og sprella og oftar en ekki leiddi þessi elska okkur áfram með sínu mjúka en trausta undirspili. Henni fannst nú ekki leiðinlegt að telja í „Hrausta menn“ á gleðistundum. Þó við hefðum síðar sumar farið út um hvippinn og hvappinn þá slitnuðu tengslin aldrei og ég veit að ég tala fyrir munn okkar vinkvennanna allra þegar ég þakka fyrir þessar dýrmætu samverustundir.

Píanókennsla varð ævistarf Guðnýjar Erlu. Þar fann ég að hún bjó yfir mildilegum aga og uppörvandi hvatningu gagnvart nemendum sínum. Eftir að hún minnkaði kennsluna vakti hún yfir bókasafni skólans og bókakosturinn þar naut reglusemi og skipulags hennar. Hún hafði ákaflega fallega söngrödd og var auðvitað þrælmúsíkölsk, lagviss og söng lengi með Kammerkór Norðurlands.

Um nokkurra missera skeið kenndi Guðný Erla systur minni Herborgu söng við Tónlistarskólann á Akureyri. Það var áskorun í sjálfu sér þar sem Herborg er fötluð og fór yfirleitt aðrar leiðir að verkefninu en ófatlaðir hefðu gert. Guðný Erla var svo þolinmóð og næm gagnvart henni og aðdáunarvert að fylgjast með hve miklum árangri hún náði. Ógleymanlegir eru tónleikar sem þær stöllur héldu í tónleikasal Tónlistarskólans fyrir okkur fjölskyldu og vini þar sem þær fluttu okkur afrakstur vinnu sinnar. Það mátti vart á milli sjá hvor þeirra var stoltari. Svo kom að því að kennslunni lauk, en ekki slitnaði strengurinn á milli þeirra við það. Guðný Erla kom í afmæli og jólaboð í Snægili og reyndist Herborgu trygg og góð vinkona.

Guðný Erla var mikil fjölskyldumanneskja. Börnin hennar og fjölskyldur þeirra voru hennar stærsti fjársjóður í lífinu og hún vildi alltaf vera til staðar fyrir þau. Þeirra missir er mikill og ótímabær. Fyrir hönd okkar vinkvennanna sendi ég þeim okkar innilegustu samúðarkveðjur svo og öllum sem sakna Guðnýjar Erlu. Hún var eðalkona sem sárt verður saknað.

„Húsmæðraorlof“ til Erlu á Akureyri var nokkuð reglulegt hjá mér þegar ég var í námi við Háskólann á Akureyri 2018-2022. Ég bjó í Reykjavík og þurfti að sækja viku langar lotur norður fjórum sinnum yfir skólaárið. Í fyrstu þekkti ég engann á Akureyri en var svo lánsöm að Erla leyfði mér að dvelja hjá sér þessar vikur. Ég blótaði því út á við að þurfa að fara norður, frá fjölskyldunni í Reykjavík, en innst inni gat ég ekki beðið. Það var svo gott að koma og vera hjá Erlu.

Við ræddum saman um heima og geima langt fram á kvöld og á tímabili fannst ég mér vita meira um fjölskylduna hennar Erlu en mína eigin. Við hlógum mikið og elduðum fyrir hvor aðra, aðallega eitthvert fiskmeti og að gramsa í skápunum hennar eftir kryddi var ævintýri út af fyrir sig. Spjallið við eldhúsborðið var oftar en ekki tekið yfir harðfiski með smjöri. Í bakgrunni ómaði alltaf útvarpið, sama hvað klukkan var.

Það var svo gott að vera hjá Erlu að ég valdi frekar að vera með henni en að taka þátt í félagslífinu í skólanum. Ef það segir ekki eitthvað um hennar góðu nærveru og góðmennsku þá veit ég ekki hvað.

Hvíldu í friði elsku Erla, við hittumst seinna á öðrum stað og tökum spjallið yfir harðfisk.