Sævar Reykjalín

Elsku besti pabbi í öllum heiminum. Það var svo gott að fá þig á leiki, þú hvattir alltaf allt liðið og sagðir áfram Fjölnir, ekki áfram Lúkas, Róbert eða Benedikt. Við erum sammála um það sem Lúkas sagði, að þú varst korter í fullkomnun. Það var alltaf skemmtilegt að tala við þig um íþróttir, skólann, lífið, allt. Þú sagðir okkur alltaf að leysa málin því ef allir myndu hefna sín þá myndu allir enda blindir (sbr. auga fyrir auga). Pabbi var besti knúsarinn í öllum heiminum. Okkur finnst að þú hafi alltaf hugsað um alla, hvað væri best fyrir hvern og einn, allir elskuðu þig sem þekktu þig. Pabbi eldaði góðan mat, elskaði að borða góðan mat og mamma gaf honum námskeið til að læra að gera geggjaðar sósur. Hann sagði fyndna pabbabrandara sem við munum alltaf geyma og hlæja að. Pabbi var okkar Arsenal-kall en vildi að við myndum velja okkar lið sjálfir þó að hann hefði örugglega viljað að við værum allir Arsenal-strákar. Hann hafði svo mikinn áhuga á að við stæðum okkur vel, var alltaf að benda okkur á hvað við gætum gert betur. Hann sagði alltaf að við ættum að vera besta útgáfan af okkur sjálfum. Pabbi var alltaf að grínast eitthvað, hann breytti stundum lögum og söng um mömmu og okkur, það var fyndið. Hann bjó til myndbönd um Sævar Sindrason sem voru mjög skemmtileg. Það er svo gott að við eigum þessi myndbönd. Hann var alltaf til staðar og mamma hefur sagt okkur að þegar við vorum litlir og veikir þá var hann alltaf með okkur í Lazyboy-stólnum að rugga okkur fram og til baka þangað til við sofnuðum. Okkur finnst lagið „Gefðu allt sem þú átt“ lýsa honum vel því hann gaf alltaf allt í það sem hann gerði, kláraði verkefnin sín og vandaði sig. Honum fannst mjög gott að láta klóra sér og strjúka, líka gott að fá smá „leggju“ eins og hann kallaði það. Hann var betri en bestur, alltaf að hvetja, hrósa og styðja okkur og segja okkur hvað við gætum gert til að verða betri. Hann var svo fróður, vissi næstum allt og gat alltaf svarað ef við höfðum spurningar um heimanámið. Pabbi var okkar stærsti aðdáandi og mesta fyrirmynd í lífinu. Hann var duglegur að segja okkur frá þegar hann var lítill, því við kynntumst aldrei foreldrum pabba. Hann sagði að hann hefði verið mikill mömmustrákur og elskað að knúsa mömmu sína. Hann sagði okkur líka að hann hefði verið mikill kexkall og þegar mamma hans hefði keypt t.d. Homeblest þá hefði hann gúffað honum í sig en skilið eftir tvær kexkökur, eina fyrir mömmu og eina fyrir Gauta. Það fannst honum mjög fyndið. Það var eitt sem var mjög fyndið við pabba, hann vildi aldrei fá fyrstu ostsneiðina, hann gaf hundinum okkar, Kríu, hana þegar hún var á lífi eða henti henni. Þegar við bjuggum til morgunmat handa honum þá tók hann sérstaklega eftir að við hefðum skorið fyrstu ostsneiðina burt. Hann bjó til falleg orð til að segja þegar við fórum að sofa og við segjum það alltaf. Góða nótt og dreymi ykkur fallegustu draumana um fallegustu staðina með skemmtilegasta fólkinu.

Við munum aldrei gleyma þér, besti pabbi í öllum heiminum!

Nú þegar Sævar Reykjalín hefur verið tekinn of snemma frá okkur, kveðjum við umhyggjusaman maka, frábæran föður og alltof stóran litla bróður. Ég man ekki eftir því þegar Sævar var lítill, því það var hann ekki, sama hversu ungur hann var. Hann var vissulega minni, en aldrei lítill. En hann var samt alltaf litli bróðir minn þótt hann gnæfði yfir mig, og mjög góður bróðir. Ég er honum eilíflega þakklátur fyrir að hafa gefið Pearl Jam- og Pantera-geisladiskunum mínum gott heimili eftir að ég ákvað að sú tónlist væri of mikið léttmeti fyrir mig, fyrir að hafa kynnt mér ónefndan kólagosdrykk sem fylgdi okkur báðum í gegnum árin og fyrir öll ævintýrin þegar við fórum í sumarbústað með mömmu og Höllu stóru systur hans. Þá verð ég að nefna allar afmælisveislurnar hjá Sævari og Höllu þar sem maður komst varla fyrir vegna allra kræsinganna. Ég hef ekki ennþá gengið inn í þá veislu sem hefur nokkurt roð við barnaafmælunum sem Sævar og Halla héldu. Nóg af fólki, nóg af kökum, nóg af kaffi, nóg af gleði. Allt eins og það átti að vera.

Það mikilvægasta sem við skiljum eftir okkur eru án efa minningarnar. Það sem aðrir muna af okkur, það sem aðrir lærðu af okkur, það sem við gáfum af okkur. Sævar skildi nóg af þeim eftir, góðum minningum sem munu hlýja Höllu og strákunum um hjartarætur alltaf þegar söknuðurinn lætur á sér kræla.

Ég sakna þín, litli bróðir, og vona að dvöl þín í Sumarlandinu sé góð.

Þinn bróðir,

5. september mun seint líða okkur úr minni þegar Halla Björk dóttir okkar tilkynnti okkur að Sævar maðurinn hennar og tengdasonur okkar hefði orðið bráðkvaddur snemma um morguninn.

Á einu augnabliki breyttist allt, mikil sorg, reiði og skelfing helltist yfir okkur, af hverju? Maður í blóma lífsins? En honum hefur verið ætlað annað hlutverk.

Það er svo óraunverulegt að setja saman minningargrein um Sævar, föður á besta aldri, faðir þriggja drengja sem dáðu hann og dýrkuðu.

Fyrir 20 árum kynnti Halla dóttir okkar fyrir okkur yndislegan og brosandi kærasta sinn og leist okkur strax vel á hann. Hann virtist traustur og hjartahlýr og geislaði af þeim, þau áttu greinilega vel saman og vógu hvort annað upp enda samstiga í einu og öllu. Þar var kominn kær tengdasonur hann Sævar okkar sem reyndist okkur vel og alltaf tilbúinn að hjálpa. Sævar hafði gaman af eldamennsku og var alltaf tilbúinn að læra eitthvað nýtt. Það fyrsta sem hann vildi læra var að brúna kartöflur, gera uppstúf og brúna sósu með jólahamborgarhryggnum og að lokum var hann orðinn snilldarkokkur og ekki síðri í bakstri.

Sævar var mikil gleðisprengja og stráði sólargeislum hvar sem hann var með glaðværð sinni og hjartahlýju. Hann var atorkumikill ungur maður sem elskaði fjölskyldulífið, konuna sína og syni og gaf sér alltaf tíma fyrir þau, þó að hann væri í fullri vinnu með námi og starfaði einnig með íþróttafélaginu Fjölni í Grafarvogi og væri einn af aðalmönnum þar, en þetta hefði hann ekki getað án Höllu sinnar sem hvatti hann áfram í námi og starfi.

Sævar og Halla tóku að sér sem stuðningsforeldrar tvíburana Mary Elísabet og Jósef Gabriel þegar þau voru sex mánaða og til 12 ára aldurs og fórst þeim það afar vel úr hendi og dýrkuðu tvíburarnir Sævar enda var hann óþreytandi að gera eitthvað skemmtilegt með þeim og eiga þau góðar minningar. Síðan bættust synirnir við hver á fætur öðrum og alltaf nóg að gera á þeim bæ.

Halla og Sævar voru einstaklega samhent með heimilið og uppeldið og svo gaman að sjá hvað þau unnu vel saman sem ein heild. Aðalviðhorfið á heimilinu var að það hjálpast allir að og taka tillit hver til annars og virða skoðanir annarra enda bera þeir merki um gott uppeldi.

Sævar hafði nýlokið námi í tveimur háskólum og núna í vor mastersgráðu í verkerfnastjórnun hjá HR og búinn að leggja mikið á sig og loksins átti að njóta erfiðins og fara að slaka á.

Sævar starfaði hjá Samskip síðustu 10 árin og var hann svo ánægður þar, sagði að þar væri gott að vinna og einstaklega góður starfsandi, þökk sé starfsfélögum hans.

Sævar var ötull að hvetja sitt lið, Fjölni, og drengina sína, alltaf tilbúinn með sinn stóra faðm að knúsa og hvetja.

Fjölnisfólk, þið hafið breitt ykkar kærleiksríka faðm á móti fjölskyldunni sem er í mikilli sorg, takk fyrir það.

Drengirnir mættir á æfingar og þótt við séum stödd í djúpum sorgardal kemur önnur alda sem reisir okkur við að lokum og við lærum að lifa við missinn.

Elsku Sævar, takk fyrir allt, að þér er mikill missir. Hvíl í friði kæri tengdasonur.

Friður guðs þig blessi,

hafðu þökk fyrir allt og allt.

Þínir tengdaforeldrar,

Mig minnir að ég hafi verið orðinn Sævari málkunnugur skömmu eftir aldamótin síðustu enda var hann alla tíð afar viðkunnanlegur. Þó kynntist ég honum ekkert að ráði fyrr en ég og konan mín fórum að rugla saman reytum tæpum áratug síðar en konur okkar eru æskuvinkonur og samgangurinn því nokkur við hin ýmsu tækifæri. Frá því á ég margar góðar minningar.

En þegar ég lít til baka og hugsa til Sævars minnist ég þess að ég var ekki lengi að sjá ýmislegt í hans fari sem var öðrum, þar á meðal mér, til eftirbreytni. Því þrátt fyrir að fyrirheitin geti verið mörg, þá eru efndirnar ekki alltaf endilega alveg á pari við þau um hvernig maður ætli sér aldeilis að breyta háttum sínum og venjum til hins betra. Verða betri og þá helst besta útgáfan af sjálfum sér.

Í þessu samhengi hygg ég að Sævar hafi verið annaðhvort mjög meðvitaður öllum stundum um hvernig maður hann vildi vera eða honum hafi verið þetta meðfætt. Því þegar ég hugsa um Sævar hugsa ég um mann sem var ávallt besta útgáfan af sjálfum sér.

Hvort heldur var, þá fannst mér aðdáunarvert að fylgjast með honum. Því hann virtist aldrei skeyta skapi sínu á nokkrum manni, vera laus við allan pirring, alltaf hress, kíminn, atorkusamur með eindæmum, fær um að sýna einlægan áhuga á náunganum hverju sinni, börn, þar á meðal mín, hændust að honum, hann var fyrirmyndarfjölskyldufaðir, gaf mikið af sér og snerti við mörgum.

Hann gerði heiminn að betri stað og var í alla staði gull af manni. Að honum er mikill missir.

„Hvað segir‘u meistari?“ er setning sem Sævar notaði mikið þegar hann heilsaði vinum, kunningjum eða fótboltafélögum sona sinna.

Við trúum því ekki enn að Sævar sé fallinn frá, þessi brosmildi, ljúfi og góði maður með sína einstaklega góðu nærveru. Algjört gull af manni sem var alltaf jákvæður og hallmælti aldrei einum né neinum. Hann lét sig varða íþrótta- og skólamál í Grafarvogi og sinnti þeim málefnum í frítíma sínum af miklum áhuga og alúð.

Við hjónin kynntumst Sævari Reykjalín í gegnum syni okkar sem hafa spilað fótbolta með Róberti og Benedikt síðan þeir voru í leikskóla. Oftar en ekki stóðum við með Sævari, Höllu og strákunum þeirra á hliðarlínunni í allskonar veðri að fylgjast með fótboltanum og nánast alltaf var öll fjölskyldan af Bakkastöðum mætt til að fylgjast með og styðja sinn mann. Sævar sem var Fjölnismaður í húð og hár studdi Fjölnisstrákana hvort sem það voru hans strákar eða félagar þeirra. Hvort sem það gekk vel eða illa þá heyrðust alltaf jákvæð orð frá Sævari sem hvatti strákana áfram í gegnum leikinn. Eftir leikinn, hvernig sem hann fór, sá Sævar alltaf það jákvæða við leikinn eða frammistöðu strákanna sem vert var að hrósa fyrir.

Á þeim gistimótum sem haldin voru var Sævar yfirleitt gististjóri fyrir liðið sem synir hans voru í og það þótti liðsfélögunum alveg frábært. Þessi góði maður sem byrsti sig aldrei við strákana, heldur ræddi við þá með sinni ljúfu og yfirveguðu rödd. Hann lét iðulega nokkra brandara falla og las svo sögu fyrir strákana þar til þeir sofnuðu einn af öðrum. Á morgnana þegar þeir vöknuðu var það hann sem kom þeim af stað út í daginn með sínu rólega og yfirvegaða fasi en aldrei var neinn æsingur í kringum Sævar.

Þegar við vorum í kringum Höllu og Sævar þá sáum við hvað það var mikil ást, umhyggja, kærleikur, virðing og hamingja á milli þeirra. Fallegt samband sem þau höfðu þróað með sér í gegnum árin. Þau voru samstiga í því að ala strákana sína upp í þessu ástúðlega umhverfi enda eru þeir einstaklega flottir strákar, góðir, almennilegir og kurteisir með eindæmum. Það sem var mest áberandi við fjölskylduna hvar sem þau komu var öll gleðin, kærleikurinn og hvað þau voru samrýmd.

Stórt skarð er komið í fjölskylduna og langar okkur að færa Höllu, Lúkasi, Róberti og Benedikt innilegar samúðarkveðjur. Megi góður Guð styrkja ykkur í sorginni á þessum erfiðu tímum.

Hvíl í friði meistari Sævar og takk fyrir allar samverustundirnar. Þín verður sárt saknað innan sem utan vallar.

Það er sárara en orð fá lýst að þurfa að kveðja samnemanda og vin sem hefur verið kallaður frá okkur allt of snemma. Við leitumst gjarnan við að sættast við þann veruleika með því að reyna að finna einhvern tilgang í honum og segjum okkur að þeir sem guðirnir elska deyi ungir.

Við kynntumst Sævari haustið 2020 þegar við hófum meistaranám í verkefnastjórnun við Háskólann í Reykjavík. Alveg frá upphafi var ljóst að ljúfari, skemmtilegri, glaðari, jákvæðari, þolinmóðari og hjálpsamari dreng, sem var alltaf með brosið að vopni, höfðum við ekki kynnst. Það var þó eitt sem stóð upp úr. Hann kunni ekki að segja nei. Það skipti engu hvert verkefnið var, hann sagði alltaf já.

Hann vakti sérstaka athygli okkar og kátínu í fyrsta verkefninu sem var áætlanagerð fyrir nýja viðskiptahugmynd. Flestir stóðu stjarfir fyrir framan hópinn með þurru slæðukynningarnar sínar en ekki hann Sævar okkar. Hann mætti upp í pontu í skipstjórabúningi með skipstjórahatt og hélt eftirminnilega kynningu um siglingaferðir út fyrir lögsögu Íslands, þar sem hann ætlaði að bjóða upp á fjárhættuspil og aðra skemmtun. Allur bekkurinn lá í hláturskasti yfir þessum ljúfa manni með þessar hálf-ólöglegu hugmyndir og hvernig hann kom með skemmtilegar útfærslur og snúning á allt ferlið.

Við gáfum honum titilinn „borgarstjóri Grafarvogs“. Hann var allt í öllu í voginum góða. Sum okkar tóku þátt í verkefnum þar sem ástríða hans fékk að njóta sín og þá tengdist verkefnið að sjálfsögðu Fjölni og Grafarvoginum. Hann ljómaði þegar hann leiddi okkur um Egilshöllina og það fór ekki fram hjá neinum hvað hann var mikilvægur samfélaginu sínu og hvað allir elskuðu hann og virtu.

Guðfinna K. Bjarnadóttir, fyrrverandi rektor HR, kenndi okkur einn áfanga í náminu. Hún vildi meina að hún sæi strax hæfileika hvers og eins og valdi þannig Sævar í stærsta hlutverkið. Hann átti að vera fundarstjóri á ráðstefnu um lokaverkefni okkar. Hann bar ábyrgð á allri skipulagningu fyrir stóra daginn og leysti það auðvitað með einstakri prýði. Guðfinna las Sævar rétt. Því verður ekki neitað að fljótlega byrjuðum við að ræða hvort MPM-stjórnendur ættu í raun að ráða Sævar til að halda utan um námið því hann stóð fyrir frábærri upplýsingagjöf, fyrirspurnum var svarað hratt og vel og dagurinn gekk eins og smurð vél.

Sum okkar urðu þeirrar gæfu aðnjótandi að vinna með Sævari oftar en önnur. Námið er krefjandi fyrir nemendur og fjölskyldur þeirra og stundum unnið langt fram á nætur. Það getur reynt á fólk og upp geta komið árekstrar. Það gerðist hins vegar aldrei með Sævari. Ekkert okkar getur rifjað upp einu sinni brot af þess háttar minningu. Hann Sævar var allra.

Sævar kallaði alla „meistari!“ en réttast væri að segja að nú höfum við misst hinn allra mesta meistara.

Það eru forréttindi að hafa fengið að kynnast þessari yndislegu manneskju sem Sævar var.

Við munum aldrei gleyma þér elsku vinur. Við vottum Höllu og sonum þeirra Sævars okkar dýpstu samúð.

MPM-nemendur, árgangur 2022,