Árni Sigurðsson skrifar á Boðnarmjöð: „Afar góð vinátta var með þeim Jóni Ingvari og sr. Hjálmari Jónssyni, fyrrv. dómkirkjupresti, og ortu þeir mikið hvor til annars. Líkt og margir muna þá fékk Hjálmar hastarlega fyrir hjartað fyrir nokkrum árum. Jón Ingvar sendi honum þessa hjartastyrkjandi vísu:
Hjálmar má þola hremmingu stranga
og heilsufarsbresti.
Drottinn minn láttu nú dæluna ganga
Í Dómkirkjupresti.
En nokkru seinna fékk Hjálmar svo blóðtappa. Jón vitjaði vinar í stað:
Hjálmar er traustur og heiðurskarl mesti
og hefur það sannað.
Drottinn minn taktu nú tappann úr presti
og trodd' onum annað.“
Hjálmar orti á leið til útlanda og að vanda var bréfsefnið það nærtækasta:
Þegar búið er lestum að loka
og láta af stressi og hroka
er mín uppáhaldsiðja,
fyrir utan að biðja,
að yrkja á ælupoka.
Hjálmar var á norðurleið og orti þegar hann sá norður af:
Á Holtavörðuheiði syng
og hef ei neins að sakna.
Horfi ég yfir Húnaþing
og hendingarnar vakna.
Könnun eða beinskeytt boðun
bítur og særir auma kviku.
Margir hafa skipt um skoðun
og skipta aftur í næstu viku.
Af syndum mínum segir fátt
síst mér neitað getur.
Hliðið eflaust upp á gátt
opnar Lykla-Pétur.
Magnús Halldórsson er ráðagóður:
Gakktu hratt um Gullna-hlið,
gleði fasi brýndur.
En láttu finna lásasmið,
ef lykillinn er týndur.
Tryggvi Jónsson heldur áfram:
Trúin þín er traust og fín
ég trúi að Lykla-Pétur
ef að birtist ævi þín
opn'ann hliðið betur.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is