Ásbjörn Ólafur Sveinsson

Elsku hjartans Ási minn, þvílík lífsins lukka að fá þig sem fóstra, betri pápa hefði ég ekki getað beðið um. Þolinmóðari mann var erfitt að finna og áttir þú svo sannarlega skilið orðu fyrir þolinmæði. Enn þá er það með öllu óskiljanlegt hvernig þú hafðir þolinmæði fyrir því að sitja yfir mér og aðstoða mig við að læra undir stærðfræðiprófin í framhaldsskóla. Ég hafði engan áhuga á námsefninu og skilningurinn var ekki upp á marga fiska. Ég kom iðulega alltaf daginn fyrir próf, eða jafnvel búin að falla einu sinni og á leið í endurtektarpróf og bað þig um hjálp. Alltaf varst þú tilbúinn að hjálpa en svo kom að því að þú nenntir ekki að kenna mér heila önn á einni kvöldstund og settir það skilyrði fyrir eðlis- og efnafræðina að ég myndi sitja með þér í að minnsta kosti klukkustund á viku og læra. Þá önn settumst við niður alla fimmtudaga, lærðum saman og aðstoðaðir þú mig við öll heimaverkefnin sem þurfti að skila. Ef ég fékk ekki tíu fyrir heimaverkefni skoðaðir þú athugasemdirnar sem lækkaði einkunnina, sendir mig svo með athugasemdir til kennarans um að hann hefði rangt fyrir sér. Í öllum tilvikunum hækkaði einkunnin upp í tíu aftur. Í lok námskeiðsins var námseinkunin það há að ekki þurfti ég að þreyta lokapróf í námsefninu og var það þá sem ég áttaði mig á að það væri betra að læra jafnt og þétt yfir önnina en ekki bara rétt fyrir lokapróf.

Í sumó fannst þér best að vera og voru þið mamma farin að telja niður dagana þar til að svæðið opnaði í apríl. Í sumó vorum við alltaf að brasa eitthvað, hvort sem það var viðhaldsvinna eða eitthvað annað, verkefnin voru endalaus. Þú varst alltaf uppfullur af hugmyndum um það sem hægt væri að gera og hvernig við ætluðum að gera hlutina. Tíminn sem við áttum í sumó var svo æðislegur og lærði ég svo mikið af þér því þú varst uppfullur af alls konar fróðleik.

Þú varst mikill græjukall og áttir alltaf flottustu græjurnar. Ég var ekki há í loftinu þegar þið mamma byrjuðuð saman og fannst mér svo flott að þú áttir DVD tæki. Við ræddum um alls konar græjur og innan við viku fyrir andlát þitt fórum við saman og keyptum nýjustu hljómgræjurnar við nýja sjónvarpið. En þó svo að þú hafir verið staddur á Ísafirði og ég í Reykjavík þá fórum við oftar en ekki saman í búðir. Ég fór á staðinn, hringdi í þig og síðan versluðum við saman.

Við vorum svo miklir vinir, gátum spjallað endalaust og áttum við svo mörg sameiginleg áhugamál. Í sumar sátum við saman heila kvöldstund og ræddum um skíðaferð sem ég er að fara í. Nokkrum dögum seinna var ég komin með lista frá þér um hvað hægt væri að gera og skoða á staðnum. Ég var orðin svo spennt að fara út, fara á alla staðina og sýna þér myndir frá svæðinu, en því miður verður ekkert úr myndasýningunni en á staðina fer ég.

Þakklæti er mér efst í huga, ég er svo þakklát fyrir okkar vinskap og samband. Þú varst eitt af foreldrum mínum og var ég alltaf litla stelpan þín. Söknuðurinn er mikill og lífið verður ekki það sama án þín.

Ég elska þig elsku Ási minn.

Þín dóttir,

Þegar Ásbjörn og mamma byrjuðu að hittast fyrir 24 árum var ég kannski ekki á besta aldrinum til að taka á móti stjúpa. Ásbjörn sá það, en var afskaplega fljótur að mynda tengsl við mig. Úr varð vinasamband sem var sterkt alla tíð. Hann setti sig inn í öll mín áhugamál og við áttum margt sameiginlegt. Áhugi okkar á kvikmyndum, spennusögum og Arsenal var okkar flötur. Föstudagarnir voru okkar, fórum í Hamraborg og fengum okkur hamar og tippuðum. Held að við séum verstu tipparar í sögunni, fórum alla föstudaga í nokkur ár og unnum ekki krónu. Það skipti ekki öllu, þetta var okkar stund. Síðan horfðum við á alla leiki saman á helgum. Hápunkturinn var svo þegar við fórum saman á Highbury og sáum okkar menn kjöldraga Charlton. Ferðin okkar til London er eftirminnileg og betri ferðafélaga var ekki hægt að óska sér.

Kvikmyndaáhuginn var síðan það sem við áttum sameiginlegt, held að þú hafir nefnilega lagt allt þetta fótboltavesen á þig fyrir mig, sem segir svo mikið um þig. Ég man enn eftir því þegar við leigðum okkur Matrix og dvd-spilara og horfðum á saman. Við vorum agndofa, aldrei séð annað eins. Græjukarlinn sem þú varst pantaðir dvd-spilara daginn eftir. Enda er til meðalstór vídeóleiga í Ásbyrgi í dag. Þegar ég byrjaði að lesa bækur af einhverju viti þá áttum við okkar sögur; Harry Hole eftir Nesbö var okkar maður.

Þú varst frábær afi og krakkarnir mínir tala svo fallega um þig. Bjarni og þú áttuð einstakt samband, þú ert eini maðurinn sem hafðir þolinmæði til að kenna Dísu að spila og hún leggur kapal út í eitt, þú hafðir svo gaman af Karólínu og þið lituðuð ófáar myndirnar, Emil, litli stubburinn, veit að afi á alla lykla og það er bannað að fara í stigann. Þú munt lifa áfram með okkur og ég skal passa að krakkarnir muni eftir afa Ásbirni. Þið mamma áttuð einstakt samband og ég finn að mamma er hálf án þín. Við skulum passa upp á hana saman. Takk fyrir allt Ásbjörn minn, ég er þakklátur fyrir allt sem þú gafst mér og mínum.

Elsku bróðir. Þá sit ég hér og er orðinn einn eftir af fjölskyldunni okkar. Margar minningar koma upp í hugann við fráfall þitt.

Þú varst alltaf fyrirmynd mín í flestöllu þó að ólíkir værum. Ég þessi flautaþyrill en þú alltaf rólegur og yfirvegaður. Ég man þegar við deildum litlu herbergi á Skagfirðingabrautinni, ég 11 ára og þú orðinn 15 ára. Það voru oft að koma skólasystur í heimsókn til þín og þá var nærvera mín ekki æskileg, þetta var mér alveg óskiljanlegt. Þú skammaðist þín mikið fyrir mig þegar móðir okkar hafði verið flutt suður fárveik og þú varst settur í það að fara með mig á barnaball í Bifröst. Þegar við komum heim sagðirðu við Unnu systur: „Hvað heldurðu að þetta fífl hafi gert. Hann fór upp á svið og fór að syngja!“ (Mér fannst ég bara standa mig vel.)

Eftir að við urðum báðir fulltíða menn varð bróðernið að mikilli og sterkri vináttu. Margar fórum við saman skíðaferðirnar tveir einir eða með fjölskyldum og vinum. Eitt sinn sem oftar vorum við á skíðum á Ísafirði og Gísla 10 ára tókst að fá mömmu sína og Báru með sér upp í efri brekkuna á Seljalandsdal. Inga varð lofthrædd þegar hún horfði niður brekkuna og tók langan tíma að komast niður. Þú sagðir seinna meir að þetta hefði verið í eina skiptið sem Bára fór í efri brekkuna. Þú áttir mjög erfiða daga efir að þú misstir hana Báru en þá kom Sólveig eins og sólargeisli inn í líf þitt og allt breyttist til betri vegar.

Elsku Solla mín, ég og fjölskyldan vottum þér og fjölskyldu þinni dýpstu samúð vegna fráfalls Ásbjarnar. Elsku bróðir, ég kveð þig með mikilli sorg og söknuði.

Þinn bróðir, Það var sumarið 1984 sem ég hitti Ásbjörn í fyrsta skiptið. Ásbjörn var þá nýtekinn við sem apótekari á Ísafirði, en hann hafði áður unnið í mörg ár hjá Lyfjaverslun ríkisins. Hann og Bára heitin fyrri konan hans komu í heimsókn til okkar eitt kvöldið. Það er alltaf minnisstætt þegar maður hittir fólk í fyrsta skiptið. Tilefni heimsóknarinnar var að heilsa upp á Áslaugu konuna mína, sem var eina manneskjan sem þau þekktu á nýju heimaslóðunum. Þau höfðu hist fyrst einhverjum átta árum áður, Áslaug og móðir Ásbjörns unnu saman.

Fljótlega bað hann mig að hjálpa sér í viðgerðarvinnu á sumarbústaðnum, einnig í gamla apótekinu í Hafnarstrætinu. Það fór vel á með okkur. Ásbjörn hafði unnið við ýmislegt áður en hann varð lyfjafræðingur, t.d. byggingarvinnu hjá föður sínum, sem var byggingarmeistari, vegavinnu, síldveiðar og í Hagkaup hjá Pálma frænda sínum við að sníða niður efni í hina vinsælu Hagkaupssloppa, sem önnur hver húsmóðir klæddist.

Það voru honum og Nínu dóttur hans erfið ár þegar Bára greindist með krabbamein og dó eftir nokkurra missera veikindi.

Ásbjörn kvæntist síðar Sólveigu Kjartansdóttur, eftirlifandi eiginkonu hans. Hún hugsaði vel um hann.

Ásbjörn var drengur góður, aldrei heyrði ég hann hallmæla nokkrum manni, hafði greinilega fengið gott uppeldi og veganesti út í lífið. Ásbjörn var stór og sterkur, með stórar hendur, en mér fannst hann vera viðkvæm sál. Á sínum yngri árum stundaði hann frjálsar íþróttir, aðallega spjótkast, og náði talsverðum árangri þar.

Í seinni tíð kíkti Ásbjörn stundum til mín á trésmíðaverkstæðið.

Enginn ræður við elli kerlingu og var líkami hans farinn að láta sig, eins og bakið og í lokin var hjartað farið að bila.

Farðu í friði vinur.

Innilegar samúðarkveðjur til Sólveigar, Svavars, Nínu, Snæbjörns og fjölskyldna.

Árið 1976 kynntist ég Margréti Snæbjörnsdóttur sem var ráðskona á heimili í Reykjavík. Ég kom inn á heimilið til að annast lítið barn og var sjálf á 18. ári. Hún tók vel á móti mér, var eins og amma barnanna á heimilinu. Við áttum góðar stundir saman á Íslandi og úti í Grikklandi. Við Margrét fórum í heimsókn upp í Hóla til Ásbjörns, Báru og Nínu, það voru mín fyrstu kynni af þeim.

Árið 1984, þegar ég og skólasystkin mín vorum með árgangsmót á Ísafirði, frétti ég að Ásbjörn og Bára væru að flytja til Ísafjarðar. Þau væru stödd uppi í apóteki. Það skipti engum togum, við tókum okkur saman nokkur og drifum okkur til fundar við þau. Þar með vorum við búin að tengjast á nýjum slóðum.

Nokkrum mánuðum síðar ákvað ég að stofna saumaklúbb og bauð Báru í hann. Hún þáði boðið og var í honum upp frá því. Á þessum árum hittumst við oft á heimili þeirra og víðar. Ásbjörn mætti með eiginmönnum okkar, þegar við vorum með slútt á vorin.

Fyrsta árið þeirra á Ísafirði bauðst Ásbirni að mæta í mat til móður minnar á Þorláksmessu og snæða með okkur skötu. Hann þáði það, þar sem Báru hugnaðist ekki þessi eðalmatur. Upp frá þessu mætti Ásbjörn alltaf til okkar fjölskyldunnar í hádeginu á Þorláksmessu. Ég kallaði hann Þorláksmessusveininn okkar.

Við áttum góðar stundir inni í Tungudal (Tunguskógi) í bústaðnum þeirra Grænuhlíð, sem fór í snjóflóðinu árið 1994. Þau reistu sér nýjan bústað, sem nefnist líka Grænahlíð.

Magnús eiginmaður minn og Ásbjörn náðu vel saman og var kært á milli þeirra. Hann aðstoðaði hann nokkrum sinnum við smíðaverkefni, inni í Skógi og í Ásbyrgi.

Bára féll frá árið 1996, en síðar kvæntist Ásbjörn henni Sólveigu sinni. Við heimsóttum þau í Grænuhlíð og Ásbyrgi, þau komu til okkar í veislur og á Þorláksmessu í skötuna. Því miður töldum við mæðgur að Sólveig hefði heldur ekki áhuga á skötunni, en þegar ég spurði Ásbjörn, þá kom í ljós að hún sat heima, þar sem henni var aldrei boðið með honum! Þessu var kippt í liðinn og mættu þau hjónin saman upp frá því.

Ásbjörn og mamma áttu sama afmælisdag, einnig elsta barnið á heimilinu þar sem við móðir hans kynntumst. Það var auðvelt fyrir mig að muna þann dag. Ég hafði einmitt rætt um stórafmælið í næsta mánuði, daginn áður en ég fékk símtalið um að Ásbjörn hefði látist um nóttina.

Barnabörnin okkar fengu einnig góðar móttökur hjá þeim hjónunum og fengu að heimsækja þau í Grænuhlíð.

Ásbjörn var hæglátur og ljúfur maður, það leið öllum vel í návist hans og það féllu ekki styggðaryrði frá honum um aðra.

Innilegar samúðarkveðjur frá fjölskyldunni í Hæstakaupstað til fjölskyldunnar hans Ásbjörns, með þakklæti fyrir tryggðina og allar góðu stundirnar í gegn um tíðina.