Anna Guðrún Hafsteinsdóttir

Haustið 2008 vorum við svo lánsamar að kynnast Önnu Gunnu (eins og hún var kölluð) á bridgenámskeiði. Í framhaldi var ákveðið að stofna bridgehóp og höfum við spilað saman síðan.

Við fórum mörg sumur út úr bænum að spila, eins og í Munaðarnes og Skorradal, vikuferð í sumarhús Sigríðar Rutar í Flatey og vikuferð til Alicante, þar sem við spiluðum uppi á þaki í sólinni. Í síðustu ferð okkar saman var haldið til Vestmannaeyja þjóðhátíðahelgina 2020, þegar covid var í hámarki. Þá buðu þau hjónin, Anna Gunna og Grétar, okkur að dvelja í húsi sínu þar og nutum við þess virkilega að vera saman í góðu yfirlæti þeirra. Grétar fór með okkur um eyjuna og fræddi okkur um sögu og staðhætti. Anna Gunna var dul kona sem flíkaði lítið sínum tilfinningum og sinni líðan, sérstaklega eftir að hún veiktist af krabbameininu sem að lokum tók hana alla.

Hún var föst fyrir, tók alltaf málstað lítilmagnans og sagði aldrei styggðaryrði um nokkurn mann. Hún var líka sannur vinur vina sinna.

Það voru mikil forréttindi fyrir okkur þrjár að fá að kynnast henni

Við sendum Grétari, börnum og öðrum aðstandendum innilegar samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Önnu Guðrúnar.

Megi hún hvíla í friði.

Kær vinkona er látin eftir nokkurra ára baráttu við illvígan sjúkdóm. Við vorum nokkrar skólasystur úr gagnfræðaskóla sem stofnuðum saumaklúbb á sjöunda áratugnum sem Anna var frumkvöðull að. Anna var ung þegar hún kynntist Grétari sem varð hennar lífsförunautur og fylgdum við hinar fast á eftir. Þá byrjaði lífsbaráttan fyrir alvöru. Börnin fæddust hvert af öðru og allt sem því fylgir, þá var gott að hittast eftir eril dagsins og ræða landsins gagn og nauðsynjar. Anna hafði ríka kímnigáfu og var fróð um menn og málefni. Hún sá oft spaugilegar hliðar á tilverunni og átti til að henda inn gamansömum innslögum í umræðuna, sem var hin mesta skemmtun að. Anna var fróðleiksfús og tók hún nokkra áfanga í fornsögum við Endurmenntun Háskóla Íslands og í framhaldi hvers áfanga var farið á söguslóðir bæði innanlands og utan og hafði hún unun af. Ættfræði var Önnu hugleikin og var hún formaður Ættfræðifélagsins um tíma. Þegar Íslendingabók kom út gaf hún okkur útprentaðar ættartölur og sýndi okkur það, svart á hvítu, að við værum allar skyldar í sjötta til sjöunda lið. Síðustu mánuði var farið að halla undan fæti hjá vinkonu okkar og sáum við hvert stefndi, en hún kvartaði aldrei og leið alltaf vel er hún var spurð. Fyrir rúmum mánuði fór hún til Keflavíkur í jarðarför eiginmanns góðrar vinkonu, það gerði hún frekar af vilja en mætti, hún var trygg allt til enda. Nú er komið að leiðarlokum og við biðjum guð að blessa minningu okkar kæru vinkonu. Við sendum Grétari, börnum þeirra og öðrum aðstandendum okkar innilegustu samúðarkveðjur.

Hvíl í friði.

Kveðja frá sóknarnefnd Seltjarnarneskirkju

Sú sorgarfregn barst í síðustu viku að vinkona okkar, Anna Guðrún Hafsteinsdóttir, væri látin eftir harða og hetjulega baráttu við illvígan sjúkdóm.

Anna Guðrún kom inn í sóknarnefnd Seltjarnarneskirkju fyrir nokkrum árum. Hún hafði þá þegar gert sig gildandi í kirkjustarfinu ásamt eiginmanni sínum Grétari. Þau hjón voru afar samtaka í starfi sínu og velvild í garð kirkjunnar. Þau hafa gefið kirkjunni stórgjafir og nú síðast í haust gaf Anna Guðrún kirkjunni gott píanó til nota fyrir sunnudagaskólastarfið og barnakór kirkjunnar. Hlýhugur og rausnarskapur fólks eins og Önnu Guðrúnar er ómetanlegur.

Anna Guðrún sótti guðsþjónustur og sóknarnefndarfundi í kirkjunni fram undir það síðasta og naut við það stuðnings eiginmanns síns. Hún lagði góðan skerf til umræðna í hópnum. Hún var góðum gáfum gædd og með sérstaka tegund af lífsgleði sem gerði það að verkum að það var gott að vera nálægt henni. Þótt Anna Guðrún hafi ekki alltaf verið orðmörg þá skipti aðild hennar máli fyrir starfsandann í sóknarnefndinni. Í veikindum sínum sýndi hún mikið æðruleysi.

Andlát Önnu Guðrúnar er ekki einasta mikill missir fyrir fjölskyldu hennar heldur einnig okkur, félaga hennar í sóknarnefndinni og aðra sem notið hafa stuðnings hennar og starfa í kirkjunni. Það er því með einlægu þakklæti sem við minnumst Önnu Guðrúnar og biðjum fyrir henni, eftirlifandi eiginmanni hennar og fjölskyldunni. Vottum við þeim okkar dýpstu samúð.

Haf þú þökk fyrir allt og allt.

Fyrir hönd sóknarnefndar Seltjarnarneskirkju,

Frá fyrstu tíð bar ég ómælda virðingu fyrir Önnu Gunnu. Hún var ekki bara með eindæmum ættfróð og klár heldur var hún barnabarn, dótturdóttir sjálfs nestors ættfræðinnar, Péturs Zóphóníassonar. Þessa stofnanda og fyrsta formanns Ættfræðifélagsins. Og hún gerði heldur ekki endasleppt við þetta ættaráhugamál. Áratugum saman var hún virk í Ættfræðifélaginu, var meðstjórnandi og ritari í mörg ár og formaður Ættfræðifélagsins okkar í fimm ár. Hún vann einnig ötullega að Manntalinu 1910 og var ætíð til staðar þegar eitthvað var um að vera í félaginu. Hún var einstaklega fróð um menn og málefni og þekking hennar á ættum og tengslum var einstök. Leiðir okkar lágu saman í þessu sameiginlega áhugamáli okkar allt frá miðjum níunda áratugnum.

Þegar áhrifa Íslendingabókar fór að gæta á landslýð, hraðfækkaði félögum í Ættfræðifélaginu, þar sem menn töldu sig í Íslendingabókinni hafa fengið þau ættartengsl sem þeir höfðu áhuga á, áttuðu sig ekki á að það eru sögurnar sem gæða ættfræðina lífi. Þá stóð Anna Gunna, sem formaður, um tíma andspænis þeirri staðreynd að hún gæti þurft að leggja niður þetta hjartfólgna sköpunarverk Péturs afa síns, Ættfræðifélagið. Sem betur fer kom ekki til þess. Allt til hinsta dags var Anna Gunna virk í félaginu okkar, sat í stjórninni og lagði þar áfram allt gott til málanna með fróðleik sínum og jákvæðni.

Við kveðjum hana með virðingu og þökk.

Fyrir hönd stjórnar Ættfræðifélagsins,