Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:
Þykir vart í húsum hæf.
Handlegg tíðum kreppir.
Til tölvubrúks er býsna kræf.
Með bjúgum enginn sleppir.
Hér er lausn Hörpu á Hjarðarfelli:
Litla músin læðist hér.
Liðmús ill í suma fer.
Tölvumúsin töm er mér.
Tilreidd mús úr kartöflu er.
Guðrún B. svarar:
Mús er lítil, leiðigjörn.
Liðmús handlegg truflar.
Músin gúgglar kaffikvörn,
í kartöflumús gruflar.
Helgi R. Einarsson leysir gátuna svona:
Húsamús er lýðum leið.
Liðmúsin hún grætir.
Tölvumúsin mín oft beið.
Músin sperðla bætir.
Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:
Mús í húsi hæf er síst.
Handlegg músin kreppir víst.
Tölvumús er mesta þing.
Mús með bjúgum ég lofsyng.
Þá er limra:
Við tóvinnu sat hún Tinna
og Tumi var fénu að sinna,
Gunna var þreytt
og gerði ekki neitt,
en Geiri fór músum að brynna.
Síðan er ný gáta eftir Guðmund:
Hverju var mér hvíslað að?
Hvet ég menn til dáða
getspaka að giska á það
og gátu þessa ráða:
Illur þefur þetta er.
Í Þingeyingum á því ber.
Ekki hár er seggur sá.
Síðan geymsla vera má.
Þessar limrur flutu með lausn Helga:
Kulnun
Þrána í brjósti bar
til Bínu, Valdimar.
Nú veit ei hví
hann var að því,
hvenær og jafnvel hvar.
Gangan
Í lífinu stundum margt stenst
og stundum jafnvel það enst,
en það sem að er
og aflaga fer
þykir mér vont, en það venst.
Guðlaugur Ásmundsson frá Lyngum kvað:
Lífsins ást er undraverð
og engin söluvara.
En er þó bitur eins og sverð
með odda hvassa snara.
Halldór Blöndal
Til baka
Leita í greinasafni
Prenta grein