Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson: Illur þefur þetta er. Í Þingeyingum á því ber. Ekki hár er seggur sá. Síðan geymsla vera má. Guðrún B. sendi lausn með snjókveðjum: Óloft mikið út úr hvofti, enda (þingeyskt loft) í sviga

Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:

Illur þefur þetta er.

Í Þingeyingum á því ber.

Ekki hár er seggur sá.

Síðan geymsla vera má.

Guðrún B. sendi lausn með snjókveðjum:

Óloft mikið út úr hvofti,

enda (þingeyskt loft) í sviga.

Þó Hans sé ekki hár í lofti,

má húkka í geymsluloftið stiga.

Helgi Einarsson svarar:

Óloft fáum líkar hér.

Loftið þingeyskt eðli ber.

Ei hár í lofti hann um fer.

Háaloftið geymsla er.

Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:

Illt er loftið inni hér.

Er í Þingeyingum loft.

Hár í lofti ei hann er.

Er fullt geymsluloftið oft.

Þá er limra:

Það var óttalegt ástand á Lofti.

Uppi á geymslulofti

hjó af sér fingur

sá Hnífsdælingur

með hnífinn stöðugt á lofti.

Síðan er ný gáta eftir Guðmund:

Lengur ekki boða bíð,

bólinu ég fram úr skríð,

til að gleðja landsins lýð

ljúka þarf við gátusmíð:

Vöxtur nú í ánni er.

Árafjölda vitni ber.

Slark á vegi hermi hér.

Hefur dauða í för með sér.

Lausn Helga fylgdu vísur með þessari athugasemd: „Ekkert má orðið, bannað að hafa börn í matinn!“

Gamla Grýla er dauð

gafst hún upp í nauð

er sett var inn

eyminginn

upp á vatn og brauð.

Hér kemur eitthvað jákvæðara

Jólasveinar fara um fjöll,

fagna börnin því,

kæti vex í koti og höll,

komið jólafrí.

Megi gæfan gefa þér

gleði, styrk og þor.

Meira brátt til sólar sér,

síðan kemur vor.

Þetta er fyrsta erindið úr kvæðinu Jólabarnið eftir Jóhannes úr Kötlum:
Sko hvernig ljósin ljóma
á litlu kertunum þínum.
- Þau bera hátíð í bæinn
með björtu geislunum sínum.Þá er limra:

Við tóvinnu sat hún Tinna

og Tumi var fénu að sinna,

Gunna var þreytt

og gerði ekki neitt,

en Geiri fór músum að brynna.