Skírnir Garðarsson skrifaði mér á miðvikudag: „Las í vísnahorninu í morgun vangaveltur kvennanna um að fá sér í staupinu. Málið er að fólk glímir við svipaðar hugsanir víða, það er kóvid hræðsla, leiðindatíðarfar og vesen sýnkt og heilagt

Skírnir Garðarsson skrifaði mér á miðvikudag: „Las í vísnahorninu í morgun vangaveltur kvennanna um að fá sér í staupinu. Málið er að fólk glímir við svipaðar hugsanir víða, það er kóvid hræðsla, leiðindatíðarfar og vesen sýnkt og heilagt. Þá varð þessi til“:

Austan við sól og sunnað við mána,

sitjum við öll og forðumst kvef.

Fá sér þá konurnar kannski í tána?,

en karlarnir heldur ögn í nef?

Mér finnst neftóbakið fara halloka fyrir umræðunni um heimabrugg og brjóstbirtu og þessháttar.

Um aftanbil ég einatt dott-

a, svo vaknar nautna-þörfin,

Þá neftóbak er nokkuð gott,

það nýtist helst við fræðastörfin.

Jóhannes Geir Einarsson skrifar á Boðnarmiði um „trúarbrögð okkar hér“:

Þó bænir væru taumlaust tuð

trúar óx þó fræið.

Við trúðum hér á góðan Guð

og gamla Kaupfélagið.

Eftir helgi skrifaði Ingólfur Ómar Ármannsson: „Fljótt skipast veður í lofti“:

Kári gnauðar kyngir snjá

klórar frostið vöngum.

Særinn rýkur bylgjan blá

brotnar þung á dröngum.

Reynir Jónsson:

Árla dugga út við rönd

er að rugga á sjónum.

Landa bruggar hagleiks hönd,

handa skruggu rónum.

Kristjana Sigríður Vagnsdóttir

Þoku skýin þyngja þér

þyrnar augun skera.

Sólar bjarmi sýnist mér

samt á himni veraMagnús Halldórsson út af fréttum: „Landeigendur fá heimild til að kalla á lögreglu vegna ágangs sauðfjár, lögreglu heimilt að bera byssur og fá sér smalahunda“:
Eflaust verður einhver hræddur,
eilíf spenna'í fréttunum.
Ef „Border collie“ byssuvæddur,
birtast mun í réttunum.
Þórunn Hafstein spyr:
Á löggan nú að lúskra’ á fé
og láta bændur greiða?
Fyrr má nú vera fjandans spé
og fáráðleg óreiða!

Ingólfur Ómar Ármannsson skrifar: „Það er farið að birta fyrr og dagarnir lengjast smá saman“:

Ljósið glæðir hugans hyl

hrakið myrkrið getur.

Bráðum fer að birta til

þá braggast sálartetur.

Þorgeir Magnússon yrkir:

Þegar mesta dimman dvín

og dagana tekur lengja,

sál mína fer að svengja;

blanda þá kaffi’ í brennivín,

bergi á þessu að gamni mín

með vinum mínum, vösku safni

drengjaHallgrímur Valberg faðir Andrésar skálds orti um þúfurnar þannig:
Á Veðramóti víðast hvar
virðar róta kargi.
Þar eru ljótu þúfurnar,
þeim á hnjóta margir.Lúðvík Norðdal læknir orti um konu sína Ástu Jónsdóttur í ágúst 1926:
Hún hefur löngum líf mitt kætt
létt og jafnað skrefin.
Erfiðleika upp mér bætt.
Afbrot? – Fyrirgefin.