Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson: Tryggðavinur valinn er. Vanskapningur er til sanns. Mikill sá á velli ver. Vopn í hendi fornkappans. Harpa á Hjarðarfelli svarar: Hann er tryggðatröllið hér Tröll er vanskapningur

Gátan er sem endranær eftir Guðmund Arnfinnsson:

Tryggðavinur valinn er.

Vanskapningur er til sanns.

Mikill sá á velli ver.

Vopn í hendi fornkappans.

Harpa á Hjarðarfelli svarar:

Hann er tryggðatröllið hér

Tröll er vanskapningur.

Tröll að vexti talinn er

Tækið bryntröll stingur.

Sjálfur skýrir Guðmundur gátuna þannig:

Vinur tryggðatröllið er.

Tröll er ófreskja til sanns.

Tröll er risavaxinn ver.

Vopn er bryntröll fornkappans.

Þá er limra:

Frónbúa fjöld var á pöllum

og fögnuður mikill hjá öllum,

uns allt fór í steik

og við áttum ei „breik“

gegn ungverskum handboltatröllum.

Þá er ný gáta eftir Guðmund:

Líkt og fljótin ósi að

áfram streyma í Morgunblað

vetur, sumar, vor og haust

vísnagátur endalaust:

Vofa sést á sveimi hér.

Síðan grind í hliði er.

Á velli steinn, sem laskar ljá.

Letingi er piltur sá.

Hér eru fjórar vísur undir hættinum stuðlafall eftir Pál Jónasson á Hlíð á Langanesi:

Engum bönnuð, öllum sönn er gleðin,

meðan könnu öl er á

öllum mönnum veita má.

Hún er breima, hún leit dreymin á‘ann,

þennan teyma ætlar hún inn

upp á heimaskeiðvöllinn.

Ég er einn og ég er seinn í förum

ekki neinn mig yrðir á

eins og steinn ég þegja má.

Hann er þreyttur, hann er breyttur maður,

æru reyttur aldinn fýr

ekki neitt í kolli býr.

Sturla Friðriksson lagði af stað úr Jökuldal:

Beisli tökum, bagga og plögg,

bindum, slök er gjörðin.

Hylur Jökuldalinn dögg,

deyfurök er jörðin.

Gömul staka:

Með fríðri mey að festa blund,

fáka að teygja um slétta grund,

beita fleyi í byr um stund

bragnar segja að kæti lund.