Magnús Guðjónsson

Kæri afinn minn. Ég sakna þín og mun ávallt gera, enda varstu mér mjög góður. Það sem huggar mig þó er að vita til þess að þú ert núna eins sterkur, orkuríkur og þrautseigur og þú ávallt varst.

Þú kenndir mér margt um hversu sterkum vinaböndum hægt er að tengjast dýrum. Hversu hrein sú ást er. Hvernig þú gast tengst öllum dýrum með væntumþykju og stöðugleika. Mér verður hugsað til þess þegar kindurnar komu hlaupandi þegar þú kallaðir, glaðar að sjá þig.

Þú varst einstakur í því að sjá fegurðina í hlutum sem aðrir álitu gagnslausa. Varst duglegur að tjá þig um þessa fegurð og reyna að fá aðra að sjá hana.

Þú varst einstaklega fjölskyldurækinn maður. Ást þín til mín var aldrei vafaatriði, eins og ég vona að þú hafir fundið að ég endurgalt hana.

Þitt kæra barnabarn,

Þegar okkur bárust þær fréttir að Magnús Guðjónsson móðurbróðir hefði látist aðfaranótt 23. janúar vorum við því miður viðbúin að fá þau slæmu tíðindi enda höfðu borist fréttir af erfiðum veikindum hans undanfarna daga.

Móðir mín, Jóhanna Guðjónsdóttir, og Maggi bróðir hennar voru alltaf mjög samrýnd eins og öll systkinin frá Reykjum. Það var því oft þegar ég var krakki að þegar einhver bræðranna úr Eyjum átti erindi til Reykjavíkur að gist var hjá Jóhönnu systur og þá hlökkuðu allir til að fá þá góðu gesti.

Hluta úr mörgum sumrum fékk ég að vera hjá Beggu ömmu á Reykjum. Ekki leið sá dagur að Maggi liti ekki við og mér er alltaf minnisstætt hvissið í handbremsunni þegar Maggi lagði vörubílnum í Vestmannabrautinni og birtist síðan brosandi í eldhúsinu. Ósjaldan fékk ég svo að sitja í þegar Maggi var í hinum ýmsu verkefnum á vörubílnum, s.s. í löndun eða að keyra vatn í brunnana við íbúðarhúsin í Eyjum áður en vatnsveitan kom. Á þjóðhátíð var vörubílnum breytt í bekkjabíl og þegar ég hafði aldur til fékk ég að vera á pallinum og rukka fargjaldið og þótti það heilmikil upphefð hjá peyjunum í Eyjum.

Þegar mér bárust fréttir af andláti Magga var ég einmitt að lesa nýlega góða bók með frásögn lögreglumanns af gosinu í Eyjum. Við þann lestur rifjuðust upp margar sögur Magga af því sem á gekk á gostímanum. Það var oft sem setið var við eldhúsborðið á Illugagötunni með sínu góða útsýni eða við eldhúsborðið á Reykjum að farið var yfir þær ótrúlegu aðstæður sem björgunarmenn í gosinu upplifðu og Maggi var einn af þeim. Í þeim stuttu fríum sem hann tók frá björgunarstörfum var hann mikið hjá okkur og fréttum við þá frá fyrstu hendi hvernig aðstæður voru í Eyjum. Það var líka margur bíltúrinn sem við Maggi fórum í saman þegar útrétta þurfti á höfuðborgarsvæðinu, í þessum fríum, þar sem hann var með bílprófið en ég átti að rata.

Nú þegar komið er að leiðarlokum hjá mínum kæra frænda Magga á Reykjum, þá fyllist hugur minn af óendanlegu þakklæti fyrir allar góðu samverustundirnar og allt það góða sem hann gerði fyrir mig og mína fjölskyldu á lífsleiðinni.

Ég sendi Jóni Grétari, Jóhönnu Elísu og fjölskyldum þeirra innilegar samúðarkveðjur.

Elsku móðurbróðir minn, hann Maggi frá Reykjum, er látinn. Okkar leiðir hafa legið saman í tugi ára og er margs að minnast. Ég, Dísa, var mikið sem barn og unglingur á heimili afa og ömmu á Reykjum. Fyrst í minningunni bjuggu Maggi, Edith og Jón Grétar uppi og mikill samgangur var á milli hæða. Síðan byggðu þau húsið við Illugagötu. Ég man eftir að hafa ferðast mikið um í vörubílnum með Magga og var þá setið fram í, vatn var sótt í Dalinn og keyrt í húsin í bænum. Maggi og vörubíllinn komu líka mikið við sögu þegar sækja þurfti hey handa rollunum. Afi sló með orfi og ljá og við amma snerum og svo var heyið flutt heim og þá fengu krakkarnir að sitja á pallinum. Ég fékk líka að fara með strákunum á Reykjum út í Ystaklett að rýja sem var mikil áskorun fyrir borgarbarnið. Ekki má gleyma öllum þjóðhátíðunum þar sem maður fékk að hanga með frændunum þegar verið var að keyra bekkjarbílana í Dalinn. Það var ekki leiðinlegt að tengjast þessu á þann hátt að eiga frændur sem áttu bekkjarbíla. Maggi var bílstjóri lengst af sinni starfsævi og eignaðist sinn fyrsta vörubíl fyrir tvítugt, að mig minnir að hann hafi sagt mér, og svo var unnið myrkranna á milli alla ævi. Hann var ekki mikið fyrir að taka sér frí og fór held ég aldrei til útlanda. Einni ferð man ég þó eftir að hafa farið með Magga í Þórsmörk. Þá keyrði pabbi rútuna og Maggi var til í að fara með okkur og lifir sú ferð lengi í minningunni. Maggi fylgdist vel með foreldrum sínum á Reykjum eftir að hann var fluttur að heiman og man ég að amma beið eftir strákunum sínum á kvöldin til að fá fréttir af fólkinu sínu. Sögurnar urðu ljóslifandi við eldhúsborðið á Reykjum og var þá líka verið að rifja upp gamla tímann. Táknrænt var að Maggi skyldi kveðja okkur sama dag og gosið hófst fyrir 50 árum. Hann lagði nótt við dag meðan gosið stóð yfir og lengi eftir það við hreinsun bæjarins. Siggi fór með varðskipinu Ægi til Eyja til að rétta bræðrunum smiðshönd við að byrgja glugga á húsunum þeirra og moka af þökum. Margar sögur eru í minnum hafðar eins og áhyggjur Magga af köttunum sem fengu sína soðningu hjá honum. Við erum þakklát fyrir að hafa átt góðar samverustundir með Magga í afmælinu hans Halla og á ættarmótinu í sumar. Þá nefndi hann að það þyrfti að hafa þau á hverju ári því strákarnir væru farnir að eldast. Samheldni systkinanna frá Reykjum var með eindæmum góð alla tíð og fylgdust þau vel hvert með öðru af mikilli umhyggjusemi. Mamma var mjög þakklát fyrir öll innlitin sem hún fékk frá bræðrum sínum og börnum þeirra. Við erum líka þakklát Magga og Edith fyrir að skjóta skjólshúsi yfir okkar fólk þegar við heimsóttum Eyjarnar. Við sendum Jóni Grétari, Jóhönnu Elísu og fjölskyldum þeirra innilegar samúðarkveðjur.

Blessuð sé minning Magga frá Reykjum.

Ég er búinn að þekkja Magnús Guðjónsson síðan ég man eftir mér. Hann ólst upp á Reykjum við Vestmannabraut í Eyjum. Foreldrar hans voru Guðjón Jónsson og Bergþóra Jónsdóttir. Afi minn, Guðjón Jónsson frá Hlíðardal, og Bergþóra móðir hans Magga voru systkini. Daglegur samgangur og mikil vinátta var á milli fjölskyldnanna í Hlíðardal og á Reykjum.

Ég var mjög ungur þegar ég fékk að sitja í rauða Ford-vörubílnum með Magga frænda sem mér þótti mjög spennandi þar sem lítið var um einkabíla í Eyjum á þessum tíma. Magnús starfaði á Bifreiðastöð Vestmannaeyja frá 17 ára aldri allt til ársins 1993 og gegndi formennsku í félaginu til margra ára. Eftir að Magnús hætti hjá BSV réðst hann í vinnu hjá okkur í Nethamri þar sem hann sá um netaviðgerðir og akstur. Það var enginn svikinn af vinnubrögðunum hans Magga, enda erfitt að finna vandvirkari mann en hann starfaði hjá Nethamri til 75 ára aldurs.

Í gosinu reyndi mikið á starfskrafta Magga. Hann sagði mér frá því að þegar allir voru að yfirgefa Eyjuna gosnóttina miklu hefði Einar Bjarnason, yfirlæknir á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja og nágranni Magga, haft samband við sig. Einar bað hann að vera eftir í Eyjum og hjálpa til við að flytja sjúklinga og aldraða upp á flugvöll. Þar sem Maggi var með kranabíl, sem ekki voru margir í Eyjum, var hann einnig beðinn að aðstoða við að flytja veiðarfæri í bátana sem voru að undirbúa loðnu- og vetrarvertíð. Þrátt fyrir þetta mikla áfall sem gosið var þurfti nauðsynlega að halda áfram og koma skipunum á sjó. Eftir 15 daga vinnutörn þar sem unnið var daga og nætur ætlaði hann að skreppa upp á land og heimsækja fjölskyldu sína en eftir aðeins tvo daga var haft samband við Magga og hann beðinn að koma aftur heim til Eyja þar sem verkefnin gengju ekki eins vel í fjarveru hans.

Maggi kynntist Edith einkonu sinni þegar hún flutti til Vestmannaeyja. Edith var frá Þýskalandi og kom til Eyja með togaranum Neptúnusi árið 1952 og var hún búin að ráða sig í vist til að passa Helgu, dóttur Irmu og Hallbergs á Steinsstöðum. Maggi og Edith bjuggu alla tíð í Eyjum og eignuðust tvö börn, Jón Grétar og Jóhönnu Elísu.

Maggi var mikill Vestmannaeyingur og vildi hvergi annars staðar vera. Hann var einnig mikill bóndi í sér og var alla tíð með fjárbúskap með fjölskyldunni á Reykjum og seinna Dallasbændum.

Síðustu árin kom hann alltaf í kaffi á morgnana til okkar í Nethamri og fannst gott að byrja daginn á því að hitta aðra fastagesti kaffistofunnar og fengum við að heyra margar skemmtilegar og áhugaverðar sögur sem hann átti nóg af.

Að leiðarlokum minnist ég Magga frænda með miklum hlýhug og vil þakka fyrir vináttuna og samveruna í gegnum tíðina.