Ekki það sem er fremst í hillum bókabúðanna

Yfirleitt er langflest sem ég les vinnutengt eða hefur með verk að gera sem ég er að vinna að. Við vorum að undirbúa komandi starfsár í Menningarhúsi í Sigurhæðum á Akureyri og rannsóknarvinnunni þar fylgir mikill lestur. Til að vinna mig inn í tíðarandann áratugina kringum 1900 las ég til að mynda bókina Minningar eftir rithöfundinn Guðrúnu Borgfjörð. Kannski ekki alveg svona það sem er fremst í hillum bókabúðanna í dag, en frábær lesning, vel gerð bók og fallegur gripur.

Gamlar ferðadagbækur um Ísland geta líka verið góð leið inn í gamla samfélagið hér og lestur þeirra veitir líka innblástur varðandi það hvernig fólk ferðast um landið. Við erum svo innstillt inn á það í dag að upplifa og leiðsegja um þá staði sem aðrir hafa sett á samfélagsmiðla eða sem eru í ferðahandbókum. Tungumálamaðurinn Matthías Jochumsson, okkar maður hér í Sigurhæðum, sté ungur stuttlega einmitt inn í stétt leiðsögumanna fyrir erlenda ferðamenn, en það var ákveðin tískubylgja meðal efri stétta og menntafólks á nítjándu öld að koma í ævintýraferðir til Íslands.

Ég á líka mikinn fjölda mjög ólíkra bóka og handleik þær gjarnan eða fletti í inn á milli, líka til að viðra hugann eða að fá smá hvíld. Þar er vinsælt hjá mér verk sem Einar Falur Ingólfsson gaf út í Pastel-ritröð í fyrra og heitir Griðarstaður. Verkið er meira myndlestur en lestur texta og í því er einstaklega vel heppnað jafnvægi festu og breytileika. Verk sem ég hvíli vel í við lesturinn.