Gunnar Óli Jónsson

Þessar línur úr lagi eftir tónlistarmann sem við höfðum báðir mætur á lýsa betur en mörg orð tilfinningunni síðustu daga, eða frá því að ég frétti að góður og einlægur vinur, Gunni, væri lagður af stað í sitt hinsta ferðalag.

Gunni var órjúfanlegur partur af minni lífsgöngu og þegar hrukkunum fjölgaði og maður komst meira til vits og ára óx með okkur Gunna mikill vinskapur sem fól í sér mikla virðingu, skemmtilegheit og síðast en ekki síst tónlistarsköpun í orði og á borði. Gunni elskaði að slá taktinn og voru þær ófáar stundirnar sem við tveir, ásamt Gumma syni Gunna, vörðum saman í spilerí, fyrst í herberginu hans Gumma þar sem ég hóf má segja mína tónlistarsköpun og seinna meir í bílskúrnum þar sem blóð, sviti og tár fóru í að slá takinn og dansa við hrynjandann. Gunni sá alltaf eitthvað í glamri og gauli mínu sem hann taldi eiga erindi á stóra sviðið, hvatti mig til að finna mína köllun í tónlistinni, semja og koma fram sem ég hef núna gert í hartnær 20 ár og á honum það að þakka að mörgu leytinu.

Gunni sýndi ótrúlega elju og æðruleysi í veikindum sínum sem hann barðist við allt til brottfarardags, og ljóst er að heimurinn hefur misst einn af sínum dáðustu mönnum.

Ég kveð þig elsku vinur með þessum fátæklegum orðum og hlýja mér við fjölmargar og góðar minningar.

Elsku Ollu, Beggu, Gumma og öðrum fjölskyldumeðlimum votta ég innilega samúð og vona að margar og bjartar minningar um hjartahreinan, einlægan og góðan mann veiti ykkur styrk og yl þegar fram í sækir.