Steingrímur Guðjónsson fæddist 27. júlí 1948 í Reykjavík. Hann lést á Landspítalanum 6. mars 2023.

Foreldrar hans voru hjónin Guðjón Steingrímsson, hæstaréttarlögmaður, f. 5. febrúar 1924, d. 26. júní 1988 og Margrét Katrín Valdimarsdóttir, húsmóðir, f. 6. júní 1926, d. 10. júlí 2016.

Systur hans eru Valdís Birna Guðjónsdóttir, f. 12. júní 1950, eiginmaður hennar er Einar K. Jónsson, f. 19. október 1950, Þórdís Guðjónsdóttir, f. 20. október 1951, eiginmaður hennar er Sigurður Björgvinsson, f. 27. nóvember 1950, og Ólafía Sigríður Guðjónsdóttir, 6. nóvember 1959, eiginmaður hennar er Jón Auðunn Jónsson, f. 15. júní 1957.

Steingrímur eignaðist son sinn Guðjón, f. 19. ágúst 1967, móðir hans er Áslaug Bjarnadóttir. Börn Guðjóns og fyrrverandi eiginkonu hans Guðrúnar Elínar Guðmundsdóttur, f. 26. september 1970, d. 3. desember 2022, eru tvíburarnir Arnór og Elísa, f. 10. janúar 1997. Sambýlismaður Elísu er Margeir Ingi Margeirsson, sonur þeirra er Atlas Freyr, f. 30. janúar 2021. Fyrir á Margeir Ingi dótturina Írisi Lind.

Eiginkona Steingríms er Sigríður Inga Svavarsdóttir, hárgreiðslumeistari, f. 14. nóvember 1952. Foreldrar hennar voru hjónin Svavar Halldórsson, vöruhússtjóri, f. 16. nóvember 1932, d. 16. júní 1989 og Kristín Ingvarsdóttir, húsmóðir, f. 14. febrúar 1933, d. 17. október 2011.

Steingrímur og Sigríður Inga gengu í hjónaband þann 9. október 1974. Dætur þeirra eru: 1) Kristín Lind, f. 26. ágúst 1975, eiginmaður hennar er Kristján Ragnar Þorsteinsson, f. 17. mars 1974. Synir þeirra eu Steingrímur Daði, f. 13. apríl 2001, og Ragnar Kári, f. 19. febrúar 2007. 2) Hrund, f. 22. október 1981.

Steingrímur útskrifaðist með gagnfræðipróf frá Flensborgarskólanum í Hafnarfirði. Hann hóf síðan nám við Iðnskólann í Reykjavík og útskrifaðist með sveinspróf í offsetprentun. Eftir útskrift starfaði hann lengst af hjá Svansprent. Steingrímur stofnaði prentsmiðjuna Steinmark ásamt Markúsi Jóhannssyni árið 1982 og saman ráku þeir prentsmiðjuna í nokkur ár en þá tók Steingrímur við rekstrinum sem hann sinnti fram á síðasta dag.

Steingrímur var virkur í ýmsum félagsstörfum í Hafnarfirði, á sínum yngri árum var hann í J.C. og handknattleiksdeild FH. Svo lágu leiðir hans í frímúrararegluna Hamar í Hafnarfirði og var þar virkur félagi fram á síðasta dag. Steingrímur stundaði mörg áhugamál var m.a. í Golfklúbbnum Keili, hestamannafélaginu Sörla og Rotaryklúbbi Hafnarfjarðar og gengdi þar einnig formennsku um tíma.

Steingrímur og Sigríður Inga áttu stóran hóp fjölskyldu og vina sem þau nutu mikilla samvista með og ferðuðust með bæði innanlands og utan.

Útför Steingríms fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju í dag, 23. mars 2023, klukkan 15.

Sjá grein á

https://mbl.is/andlat

Elsku pabbi, ferðalaginu þínu er lokið. Þó það hafi orðið mun styttra en við vonuðumst til þá er ekki annað hægt að segja en að þú hafir notið þess út í ystu æsar.

Þú varst svo sterkur persónuleiki með svo mikla útgeislun að þú áttir alltaf salinn þegar þú gekkst inn í hann. Húmorinn þinn var svo einstakur og alltaf hlóstu manna hæst, bæði að eigin fyndni og annarra. Frásagnarhæfileikarnir voru einstakir og alltaf fylgdi með leikræn tjáning af þvílíkri innlifun sem gerði sögurnar enn skemmtilegri og eftirminnilegri.

Það var sannkölluð gæfa að hafa fengið að eiga þig að bæði sem pabba og sem yfirmann í prentsmiðjunni. Í vinnunni var yfirleitt mikið líf og fjör og kaffistofan var oft eins og hálfgerð umferðarmiðstöð þar sem vinir og kunningjar kíktu við til að ræða málin. Þú varst alltaf með sterkar skoðanir og vel upplýstur um málefni líðandi stundar enda fór enginn fréttatími fram hjá þér.

Þú varst mikil félagsvera og sannkallaður dellukall, áttir mörg áhugamál í gegnum tíðina. Við sum áhugamálin dvaldir þú styttra en önnur áhugamál fylgdu þér öll fullorðinsárin, eins og golfið. Þér tókst eftir þó nokkur ár að smita mömmu af golfbakteríunni. Það var mikil gæfa fyrir ykkur að eiga þetta sameiginlega áhugamál og ferðast erlendis til að spila og njóta.

Þú varst líka hinn mesti matgæðingur og varst alltaf svo spenntur fyrir góðum mat. Þú varst besti grillarinn enda grillaðir þú allan ársins hring. Ég man svo vel eftir þér úti á svölum á Breiðvangi við litla kolagrillið í frosti og snjó. Já, það var mikið lagt á sig fyrir góða steik.

Fleiri æskuminningar frá Breiðvangi rifjast upp en þú varst ótrúlega lunkinn að fá mig til að hella upp á kaffi á sunnudagsmorgnum fyrir ykkur og pússa spariskóna þegar mikið stóð til. Ég man líka eftir að hafa legið á hleri í heimboðum því mér fannst svo gaman að hlusta á tónlistina sem þið spiluðuð. Þá voru Bítlarnir yfirleitt á fóninum og hækkað í botn. Kannski ekki undarlegt að ég kann öll vinsælustu lögin frá ykkar bestu árum eftir að hafa stundað þessar leynilegu hleranir.

Áhugi þinn á landinu okkar var líka mikill enda varstu búinn að skoða hvern krók og kima bæði á láglendi og hálendi. Þið mamma höfðuð einstaka orku og elju til að þeysast af stað nánast um hverja helgi á sumrin með minni og stærri hópum. Við Kristján og strákarnir eigum ótal minningar frá þeim og nú er sannarlega stórt skarð hoggið í fjölskylduútilegurnar.

Þú varst frábær pabbi; ákveðinn og þrautseigur en líka svo sanngjarn og réttsýnn. Sem afi varstu svo ljúfur, stoltur og áhugasamur um barnabörnin þín. Það gerði þig jafnvel enn stoltari að strákarnir mínir völdu einnig golfið sem áhugamál. Golfferðirnar með ykkur mömmu til bæði Flórída og Alicante eru virkilega dýrmætar minningar fyrir okkur öll.

Ég mun alltaf sakna þín, elsku pabbi minn, og er óendanlega þakklát fyrir hafa valist til að ferðast með þér í gegnum lífið.

Lifi leikgleðin, lífsgleðin og sönggleðin þín að eilífu.

Kristín Lind Steingrímsdóttir.

Hann stóri bróðir minn er genginn á vit feðra sinna. Þótt við höfum vitað í nokkurn tíma hvert stefndi þá var það samt ákveðið reiðarslag þegar að þessu kom. Í sorginni sækja að minningar um myndarlegan og skemmtilegan bróður og vin.

Hann Steini var mikill grallari alla tíð og gat verið óttalega stríðinn. Þegar hann var yngri var stríðnispúkinn auðvitað í essinu sínu með þrjár yngri systur. Það er sérstaklega ein saga frá þeim tíma sem kemur upp í hugann. Þegar einhver okkar systranna var passlega búin að láta renna í baðið átti Steini það stundum til að laumast inn á baðherbergið og læsa að sér. Eftir smá stund kallaði hann fram: „Takk fyrir að láta renna í baðið fyrir mig, þetta er yndislegt!“ Svekkelsið varð enn meira þegar við vorum búnar að splæsa á okkur fína búblubaðinu sem við höfðum fengið í afmælis- eða jólagjöf. En hann þakkaði þá líka sérstaklega fyrir búblurnar.

Ég leit alla tíð mikið upp til Steina. Hann var töluvert eldri en ég og ein af mínum fyrstu æskuminningum er þegar hann var að gera sig kláran fyrir skólaball. Hann stóð fyrir framan spegilinn að greiða sér og ég sat í tröppunum full aðdáunar. Þetta var vandaverk, mikið brilljantín og hárið greitt í píku. Þegar verkið var fullkomnað greip hann hárbursta og söng Tom Jones- eða Elvis Presley-slagara með tilheyrandi mjaðmasveiflum. Sneri sér svo að aðdáandanum í tröppunum og spurði hvort hann yrði ekki örugglega sá flottasti á ballinu í kvöld. Jú, litla systir var sannfærð um það.

Steini átti sér mörg áhugamál en ást okkar á ferðalögum og útilegum var það sem við systkinin áttum sameiginlegt. Við ferðuðumst mikið saman, bæði innanlands og utan. Við fórum í óteljandi tjaldútilegur með fjölskyldum okkar og vinum, stundum helgi eftir helgi. Þess á milli fórum við til útlanda ýmist í stuttar borgarferðir eða í lengri ferðir til framandi landa. Það var ákaflega gaman að ferðast með Steina því hann var fróðleiksfús, ævintýragjarn og uppátækjasamur.

Það var alltaf gaman þar sem Steini var. Hann hafði gaman af því að segja sögur og hló hátt og mikið. Hann var músíkalskur og mikill söngmaður og það var ekki haldin sú veisla eða útilega í fjölskyldunni að hann stæði ekki upp og tæki lagið fyrir okkur. Það var sérstaklega eitt lag sem hann hélt sjálfur mikið upp á og gerði að eins konar þjóðlagi fyrir fjölskylduna. Þetta var samt fyrst og fremst lagið hans, því ég veit að hann söng það líka með vinum sínum. Löngu síðar tóku aðdáendur landsliðanna okkar þetta lag upp á sína arma og nú tekur öll þjóðin hástöfum undir þegar sungið er „ég er kominn heim“.

Elsku bróðir, nú er komið að ferðalokum hjá þér og við hin þurfum að kveðja þig í hinsta sinn. Ég þakka allar góðu stundirnar sem við áttum saman. Nú get ég yljað mér við allar minningarnar sem við sköpuðum saman í ferðalögum, fjölskylduboðum og alls konar samverustundum í gegn um árin.

Elsku Ingu, Guðjóni, Kristínu, Kristjáni, Hrund, barnabörnum og barnabarnabarni Steina votta ég mína dýpstu samúð. Ég veit að missir ykkar er mikill.

Kær kveðja,

Ólafía Sigríður (Óla).

Steingrímur mágur minn hefur lokið ferðalagi sínu í gegnum lífið, farinn sína leið, leiðina sem við förum öll.

Steina kynntist ég þegar við Þórdís systir hans vorum að draga okkur saman.

Steini var með skemmtilegustu mönnum. Hann hafði oft gamanmál á hraðbergi, sagði sögur og átti auðvelt með að sjá broslegar hliðar á málunum.

En fyrst og fremst var hann frábær félagi og vinur. Steini var mikill félagsmálamaður. Hann var frímúrari, einnig var hann félagi í Rótarýklúbbi Hafnarfjarðar. Þar gegndi hann af alúð öllum þeim verkum og embættum sem honum voru falin. Hann var forseti klúbbsins starfsárið 2012-2013.

Steini stundaði íþróttir frá unga aldri. Hans félag var FH. Hann spilaði handbolta með meistaraflokki félagsins og varð þrisvar sinnum Íslandsmeistari. Steini sat um skeið í stjórn handknattleiksdeildar FH og var alla tíð mjög umhugað um hag félagsins. Í mörg ár stundaði hann golf og var félagi í Golfklúbbnum Keili. Steini var einnig félagi í svokölluðu Brynjugengi, hópi 20 félaga sem spiluðu saman golf. Þar naut hann sín vel í góðum vinahópi við útivist og hreyfingu.

Steini lærði offsetprentun. Hann stofnaði prentsmiðjuna Steinmark. Jafnframt prentsmiðjurekstrinum var hann útgefandi Fjarðarpóstsins, blaðs sem hann gaf út um langt skeið og dreift var í öll hús í Hafnarfirði.

Steini var mjög hæfileikaríkur í sínu fagi. Það fékk ég að reyna þegar ég var í blaðaútgáfu í tengslum við stjórnmálavafstur mitt í Garðabæ, en Steini sá um að prenta blað sem ég ritstýrði. Þá sá maður hversu klár fagmaður hann var og hve næmur hann var á útlit, letur og liti.

Steini var mikill útivistarmaður. Í gegnum tíðina átti hann góða bíla sem hentuðu til ferðalaga, ekki síst um hálendið. Þá átti hann líka snjósleða sem farið var á í vetrarferðir um hálendi og jökla. Sumrin voru líka vel nýtt til ferðalaga. Stórfjölskyldan naut þekkingar hans á landinu. Oft var farið um svæði þar sem sagan talar útúr landslaginu við hvert fótmál.

Mér er minnisstæð ferð með systkinunum og mökum á söguslóðir í Skagafjörð fyrir fáeinum árum. Einkenni þessara ferða var einlægur áhugi og virðing fyrir landi og sögu.

Stórfjölskyldan; systkini, makar, börn og tengdabörn, hefur í fjöldamörg ár farið í stórar útilegur hvert sumar þar sem notið er samvista og landið skoðað. Í þessar ferðir eru gítar og söngbækur með í farteskinu. Steini hafði fallega söngrödd og hafði gaman af því að taka lagið. Hann átti sín uppáhaldslög. Að öðrum lögum ólöstuðum var „Ég er kominn heim (Ferðalok)“ það lag sem stóð upp úr og hann söng af innlifun við ýmis tækifæri, svo sem þegar stórfjölskyldan eða vinir komu saman.

Þegar við hjónin fluttum aftur í Hafnarfjörðinn lagði Steini sig í framkróka við að treysta vinaböndin. Þetta kunnum við vel að meta og erum þakklát fyrir. En nú er komið að leiðarlokum. Eftir situr sorgin og söknuðurinn, en um leið góðar minningar um góðan dreng sem aldrei gleymast.

Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífsins degi,

hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.

Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymist eigi,

og gæfa var það öllum, er fengu að kynnast þér.

(Ingibjörg Sigurðardóttir)

Við Þórdís þökkum Steina fyrir samfylgdina og allar góðu stundirnar um leið og við vottum Ingu, börnum, barnabörnum og tengdabörnum okkar dýpstu samúð.

Sigurður Björgvinsson.